Ethnic food στην Αθήνα: 15 εστιατόρια με τις πιο ταξιδιάρικες κουζίνες του κόσμου

Έχει αποκτήσει εδώ και χρόνια μεγάλο ενδιαφέρον αυτό το πάρε δώσε με τα έθνικ εστιατόρια στην πρωτεύουσα. Ένα σωρό παράταιρες γαστρονομικές κουλτούρες από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα συγκατοίκησαν στην Αθήνα, συμπληρώνοντας σιγά σιγά ένα πολυεθνικό και χαριτωμένο διαπολιτισμικό παζλ με κουζίνες από τις γειτονιές του κόσμου, οι οποίες μας έβγαλαν για τα καλά από την comfort zone μας, πριν οικειοποιηθούμε τελικά εκείνες που στην πορεία ταίριαξαν στην προσωπική μας αισθητική. Πάρτε για παράδειγμα το σούσι. Μπορεί να μην είναι πλέον πολύ στα πάνω του, αλλά ποιος να το φανταζόταν πριν από δεκαπέντε χρόνια, ότι εκεί που αποτελούσε μια κοσμική έξοδο στα δυο τρία πολύ καλά για την εποχή ιαπωνικά εστιατόρια της πόλης, θα φτάναμε στο σημείο να γίνουν τα sushi bar στην Αθήνα περισσότερα και από τα φαρμακεία, χωρίς να έχουν όμως τις τιμές τους.

 Άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα φαλάφελ. Αρκετές συνοικίες, ιδιαίτερα γύρω από το κέντρο, καρφίτσωσαν το δικό τους σημείο για αυτά τα τηγανητά κεφτεδάκια από πολτοποιημένα ρεβύθια που απέκτησαν μεγάλο φαν κλαμπ, δημιουργώντας ακόμα και ουρές σε ορισμένα φημισμένα μαγαζάκια. Και ενώ τα mainstream κινέζικα noodles κλείνουν μπορεί και παραπάνω από μια εικοσαετία στον έθνικ ψηφιδωτό της πρωτεύουσας, στη ζωή μας πρόσφατα μπήκαν με φόρα τα ερεθιστικά ψωμάκια ατμού bao, αλλά και το περουβιανό σεβίτσε που έκανε υπερατλαντικό ταξίδι από το Περού για να φτάσει στα μέρη μας και να γνωρίσει μεγάλο σουξέ ακόμα και σε δυνατές ψαροταβέρνες των Κυκλάδων. Πάρε και κατάλαβε. Σταθερά στην πρώτη γραμμή του έθνικ ρεπερτορίου χτυπάει τα ντραμς και η ταϋλανδέζικη κουζίνα, ενώ το μεξικάνικο φαγητό ένα φεγγάρι πήγαινε ασορτί με τις ανάλαφρες εξόδους μας αλλά και τις πρώτες παγωμένες μαργαρίτες. Στο παιχνίδι επίσης μπήκε δυνατά η Ινδία με τα κοτόπουλα Tikka και τα Samosas να μπαίνουν στο λεξιλόγιο πολλών Αθηναίων αρκετά νωρίς, ενώ ακόμα το πόστο του σε αυτό το έθνικ λούνα πάρκ βρήκε και η Αιθιοπία. Και όλα αυτά τα δοκιμάζουμε σε μια ποικιλομορφία χώρων που καλύπτει τις ανάγκες και τα γούστα όλου του πελατειακού φάσματος: Από κυριλέ εστιατόρια με εντυπωσιακή διακόσμηση και vibes που ξεσηκώνουν το μάτι και το είναι με την ενέργειά τους, μέχρι και καλτ τρύπες ανέγγιχτες στο χρόνο, οι οποίες αφομοίωσαν το φολκλόρ του τόπου καταγωγής τους. 

Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι αυτός ο πλουραλιστικός γευστικός εξωτισμός μας ασκούσε από πάντα μια ιδιαίτερη έλξη, όμως χονδρικά την τελευταία πενταετία με το street food αλλά και το φαγητό στα μπαρ που συνδυάζεται με cocktail, να μπουστάρει τη φήμη του, μας γίνεται όλο και πιο οικείος.

Η πυξίδα της επικαιρότητας, τώρα, δείχνει στον πυκνόφυτο κήπο του Μεγάρου Μουσικής, εκεί όπου το εστιατόριο Fuga φόρεσε τα έθνικ του και άλλαξε ριζικά ταυτότητα με τον Δημήτρη Κατριβέση να κάνει ένα δυναμικό και πολλά υποσχόμενο comeback στην Αθήνα. Ο Κατριβέσης στη νέα εποχή του Fuga, μπολιάζει γαστρονομικά στιγμιότυπα από Ασία, Λατινική Αμερική και Μεσόγειο σε ένα μενού που βασίζεται στην μοιρασιά και δημιουργείται από πρώτες ύλες που παράγονται με ηθικές πρακτικές. Ψήνει μεταξύ άλλων το μεδούλι στη ρομπάτα με tamarind chipotle βούτυρο, ενώ δείχνει το προχωρημένο τεχνικό του επίπεδο και με τα ντελικάτα dumplings, που τα γεμίζει παντσέτα, γαρίδες, πράσινο τσάι και τζίντζερ. Ασορτί με τη κουζίνα του Fuga και το Holy Garden του επιδέξιου bartender Ξαβιέ Μισαηλίδη υπόσχεται cocktail με φόντο τις θερινές νύχτες στο κέντρο της πόλης. Σε αντίστοιχο τροπικό mood κινείται και το πανέμορφο Nikkei Jardin, (φωτό παρουσίασης άρθρου) το οποίο προσαράζει οριστικά στην βεράντα του ξενοδοχείου St. George Lycabettus, ενώ το χειμώνα θα λειτουργήσει στον εσωτερικό χωρό που συναντούσαμε παλιότερα το Frame. Η κουζίνα του Θάνου Στασινού έχει μια έθνικ αλεγρία σερβίροντας μια μίξη nikkei και ιαπωνικών καλοεκτελεσμένων σπεσιαλιτέ με χαρακτήρα, νοστιμιά και την προσωπική σφραγίδα ενός μάγειρα που δεν σταματάει να εξελίσσεται. 

Σε αυτή τη πίστα του ethnic fusion αλλά με μια εντελώς ιδιωματική και πολύ ενδιαφέρουσα άποψη, δίνει το παρών και ο Σωτήρης Κοντιζάς στο Nolan. Είναι πολύ φορμαρισμένος και απτόητος από την δημοφιλία που του χάρισε η επιτυχία του Master Chef, συνεχίζει να παρουσιάζει μια σύνθετη και ντελικάτη πρόταση που όχι μόνο δεν περιορίζεται στην Ιαπωνία αλλά παίζει με στυλ και σε δυτικά γήπεδα. Μεγάλο ατού του Κοντιζά η καθαρότητα των γεύσεων. Για παράδειγμα το σεβίτσε δράκαινας σε εκδοχή κρύου φρικασέ είναι ένα εξαίσιο δείγμα της δουλειάς του. Πολύ καλό σούσι τρώμε και στα δυο Gaku, αν και θα ξεχωρίσω για αισθητικούς λόγους αυτό του Συντάγματος. Επικεφαλής στη μπριγκάντα είναι ο τεχνίτης Go Nagano, ενώ αρκετά ρονταρισμένη παραμένει και η ομάδα του. Δοκιμάστε οπωσδήποτε το φανταστικό rikyu roll με μαριναρισμένο λαυράκι σε sauce πράσινης τσίλι πιπεριάς, αυγά χελιδονόψαρου, μαγιονέζα, μάτσα και καβουρδισμένα αμύγδαλα και θα με θυμηθείτε. Από την εξίσωση όμως δεν θα μπορούσε να λείπει και το περίφημο Sushimou του Αντώνη Δρακουλαράκου. Πολύ ανεβασμένο επίπεδο σε ένα one man show στα πρότυπα των ιαπωνικών sushi bar και μια λίστα αναμονής που θα χρειαστεί να οπλιστείτε με υπομονή για να κλείσετε κάποια στιγμή θέση. 

Πατείς με πατώ σε, όμως, γίνεται και στο τούρκικο εστιατόριο Anadolu του Σελίμ Σελτζούκ, με θέα το Πεδίον του Άρεως. Εκεί, ο κουρδικής καταγωγής Σελίμ που συμμετείχε στο Master Chef κερδίζοντας τη συμπάθεια πολλών τηλεθεατών, μαγειρεύει με νοστιμιά πατροπαράδοτα πληθωρικά φαγητά από τη γείτονα χώρα, όπως ισλί κεφτέ, λαχμαντζούν και ένα σωρό συνταγές που θα χρειαστείτε αρκετές επισκέψεις για να εξαντλήσετε το μενού. Αφήστε χώρο στο τέλος για τον βουτυράτο μπακλαβά του. Αυθεντικό ανατολίτικο street food που πατάει με στέρεες βάσεις στη γαστρονομική ιστορία της οικογένειας Κιλτσικσή με καταβολές από την Αντιόχεια, το Λίβανο, την Κύπρο και τη Κωνσταντινούπολη, θα βρείτε στο Feyruz. Εκτός από το παρά πολύ εύγευστο λαχματζούν τους, αξίζει ιδιαίτερα το φτοΐρ, μια πιπεράτη δηλαδή χορτόπιτα με μπόλικο σουμάκ και πιπέρι, αλλά και το Νοχοτλού, ένα πολίτικο μαγειρευτό με ρύζι μπασμάτι, ρεβύθια και ψιλοκομμένο κοτόπουλο. Υπέροχα φαλάφελ αλλά και μια σειρά από προσεγμένα χορτοφαγικά πιάτα σερβίρει σταθερά το λιλιπούτειο Baba Ghanoush, στο Παγκράτι. Χωρίς ίχνος υπερβολής οι τηγανητές πατάτες του, είναι ανεπανάληπτες. Στο Tuk Tuk Thai Street Food του Μπάμπη Ασκερίδη που άνοιξε πρόσφατα στο Κουκάκι, θα πάρετε μια γερή δόση από φαγητό του δρόμου της Μπανγκόνκ σε ένα 16 θέσιο εστιατόριο που παραπέμπει σε ταϋλανδέζικη exotique και είναι φτιαγμένο σαν χειροτεχνία με μεράκι. Ήδη η Tom Yam τους έχει κάψει καρδιές.

Θα σας πάω τώρα μια βόλτα στον Πειραιά. Ή μάλλον στη Λατινική Αμερική. Στο πλάνο η θρυλική Φρίντα Κάλο και στην αυλή ενός νεοκλασικού που μετράει 150 χρόνια ζωής, ο Τζίμης Αποστόλου μαζί με τους Ιωσήφ και Στέλιο Καπετανάκη, έφτιαξαν το Che (φωτό επάνω), ένα υπερπαραγωγικό all day bar restaurant με cocina sudamericana και την υπογραφή του Δημήτρη Φέτση. Παραμένουμε στο Μεξικό, αλλά θα αλλάξουμε γειτονιά. Το εξωτικό Coyoacan στο Θησείο ήταν η πρώτη απόπειρα να πάρει λίγο το πάνω της η μεξικάνικη κουζίνα στην Αθήνα και οφείλω να ομολογήσω πως τα πήγε μια χαρά. Εκεί όπου το 1845 έχτισε τους στάβλους του ο Όθωνας, πλέον σερβίρεται ένα βελούδινο γουακαμόλε, νοστιμότατες πατάτες bravas και ένα σωρό tex mex πιάτα που έχουν το γούστο τους. Κι εδώ παρούσα η Φρίντα Κάλο που έμενε άλλωστε στη πόλη Coyoacan, με κεντρικό αρχιτεκτονικό θέμα την μεξικάνικη παραδοσιακή γιορτή που δεν είναι άλλη την μέρα των νεκρών. Σε πιο καθημερινό στυλ, τα Ancho Mexican Grill (φωτό κάτω)σε Χαλάνδρι και Κηφισιά, μιξάρουν με πολύ οικείο και νόστιμο τρόπο καλιφορνέζικες με μεξικάνικες γεύσεις όπως νάτσος, μπουρίτος και τάκος, ενώ σε ένα πολύχρωμο εξωτικό τεραίν κινείται και και το τολμηρό Big Kahuna του Στέφανου Στεφανίδη και του Δημήτρη Μπαλλιάν, το οποίο εκτός από τον Κεραμεικό απέκτησε το 2018 και μια δεύτερη έδρα στο Χαλάνδρι. Πως τα πάτε με τα ρίσκα; Στο Big Kahuna ο Στεφανίδης βγάζει μεταξύ άλλων μπέργκερ με φιλέτο κροκόδειλου και τραγανούς κεφτέδες κροκόδειλου με African Spices. Ξέρω, δεν είναι για όλους. Η σκακιέρα όμως του έθνικ, θέλει και τους εξερευνητές της.

Ο Ηλίας Σκουλάς ανακάτεψε εδώ και χρόνια την τράπουλα του γευστικού εξωτισμού, με αποτέλεσμα να σερβίρει κατά καιρούς στα Food Mafia, προχωρημένες και σκανδαλιστικές εξτραβαγκάντσες βαθιάς νοστιμιάς. Ο ίδιος ψάχνεται πολύ, ταξιδεύει, εξελίσσεται, πειραματίζεται, δεν κάθεται σε μια μεριά. Στη κολεξιόν του Food Mafia στην Νέα Ερυθραία, υπάρχουν για παράδειγμα εκείνα τα φανταστικά τάκος με chili con carne που σε κάνουν να γλύφεις τα δάχτυλα σου. Μες τη νοστιμιά είναι και το υπέροχο μπέργκερ σε ψωμί bao του Γιώργου Βενιέρη στο Mr. Pug’s Canteen, ενώ και τα churros του σηκώνουν πολλά, πάρα πολλά χειροκροτήματα για το αέρινο τηγάνισμά τους. Κλείνω με μια νέα άφιξη, το κουβανέζικο Dos Gardenias στη καρδιά του Ψυρρή, από τους δημιουργούς του εμβληματικού El Pecado και του Minnie the Moocher στο Κολωνάκι. Θα σερβίρει pintxos, jamon και ορίτζιναλ paella που θα φτιάχνεται κάθε μέρα στη δική τους paellaria. Για να δούμε.