Εδώ και πολλά
χρόνια γράφω και λέω ότι για να συμφέρει κάποιον να ανοίξει ένα γαστρονομικό fine dining εστιατόριο στην Ελλάδα θα πρέπει είτε να έχει πολλά εστιατόρια, είτε να
έχει ξενοδοχείο ή catering. Έτσι, η «δόξα» και η λάμψη του εστιατορίου
αυτού θα αντανακλά και θα δημιουργεί υπεραξία στα υπόλοιπα οπότε το οικονομικό
ρίσκο του επιχειρηματία θα έχει μια λογική.
Όταν λοιπόν πριν από πολλούς μήνες έμαθα ότι το catering «Δειπνοσοφιστήριο» ανοίγει το γαστρονομικό εστιατόριο στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, κράτησα ένα mental note. Στην συνέχεια, μαθαίνοντας τους σεφ που θα αναλάμβαναν το εστιατόριο αυτό αλλά και τη δουλειά προετοιμασίας για τη δημιουργία του, οι όποιες επιφυλάξεις είχα αρχικά ξεκίνησαν να κάμπτονται. Όταν τον Ιούλιο επισκέφθηκα για πρώτη φορά το Delta Restaurant (φωτό επάνω), η συνολική αρτιότητα του εγχειρήματος με έκανε να το χαρακτηρίσω ως το «σημαντικότερο γαστρονομικό της πόλης μετά το 48 the restaurant» και ήξερα πλέον ότι «έπρεπε» να γνωρίσω τους ανθρώπους πίσω από αυτό. Έτσι, κανόνισα αυτό το ραντεβού με τον Δημήτρη και τον Τάκη Χριστοφιλέα.
Τους συνάντησα μαζί με την Εύη Φέτση, ένα μεσημέρι στον κήπο ενός άλλου εστιατορίου τους, του Natu (φωτό επάνω) στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή. Πρώτα έφτασε ο Τάκης Χριστοφιλέας, ένας σεμνός, χαμογελαστός και πράος άνθρωπος. Λίγα λεπτά μετά, ο αδελφός του Δημήτρης κάθισε μαζί μας. Επικοινωνιακός, δυναμικός με ένα μόνιμο πλατύ χαμόγελο. Δύο εκ πρώτης όψης αντίθετες προσωπικότητες που όμως είναι σαφές από την πρώτη στιγμή πως αλληλοσυμπληρώνονται στην εντέλεια. Και τελικά, χρειάστηκαν ελάχιστα λεπτά μέχρι να περάσουμε από τις τυπικότητες σε μια χειμαρρώδη και άνετη συζήτηση που ελάχιστη σχέση είχε με την «συνέντευξη» που φανταζόμουν και που τελικά κράτησε σχεδόν τρεις ώρες.! Βέβαια, τα credits για αυτό πάνε κυρίως στους αδελφούς Χριστοφιλέα, άντε και στην Εύη . Άλλωστε όσοι με γνωρίζετε προσωπικά ξέρετε ότι δεν είμαι εξαρχής ο πιο ανοιχτός άνθρωπος του κόσμου, για αυτό άλλωστε και αποφεύγω να κάνω συνεντεύξεις. Όμως ο Τάκης και ο Δημήτρης με κέρδισαν αμέσως με την άνεσή και την απλότητά τους, με τη φιλικότητά, ον ενθουσιασμό, και την περηφάνια για τις ρίζες και την ιστορία τους. Δύο αυτοδημιούργητοι άνθρωποι που δουλεύουν σκληρά, απολαμβάνουν την επιτυχία τους και χαίρονται τις επιτυχίες τους σαν μικρά παιδιά όντας ταυτόχρονα περήφανοι για το ξεκίνημά τους. Τι ωραίος συνδυασμός!
Λίγη ιστορία
Κάνοντας μια
αναδρομή στο παρελθόν, μιλήσαμε για τα πρώτα τους χρόνια στο χωριό τους, στην
Μεσσηνιακή Μάνη, και τα πρώτα επαγγελματικά βήματά τους. Ο Τάκης (αριστερά στη φωτό κάτω), ο
μεγαλύτερος, ξεκίνησε από το 1986 στο Πανόραμα, μια ιστορική λέσχη του κέντρου
της Αθήνας με πολλούς πολιτικούς και καλλιτέχνες ως πελάτες που έκλεισε το
1997. Ο Δημήτρης (δεξιά στη φωτό) ακολούθησε το 1993, στην κουζίνα του, αφού προηγουμένως
δούλεψε και τρία χρόνια ως ζαχαροπλάστης στο Tartine του Νέου Ψυχικού. Πριν ακόμη κλείσει το Πανόραμα
είχαν δημιουργήσει το Δειπνοσοφιστήριο catering μαζί με τον ξάδελφο και σταθερό συνεταίρο τους
Διομήδη Καψάλη. Η παραδοσιακή ελληνική κουζίνα, η προσήλωση στην καλή πρώτη
ύλη, οι εμπειρίες της επαγγελματικής ζωής τους, αλλά και οι γευστικές μνήμες της
Μάνης ήταν οι πυλώνες του catering από την πρώτη χρονιά του.
Το επόμενο βήμα έγινε όταν ο αείμνηστος Άγγελος Δεληβοριάς τους ανέθεσε το πρώτο εστιατόριο μουσείου στην Ελλάδα, το 2000, στο μόλις ανακαινισμένο τότε Μουσείο Μπενάκη …Γιατί; Μα επειδή «ήθελα να τρώω το φαγητό του Μίμη, τα μαγειρευτά και τους λαχανοντολμάδες που έτρωγα στο Πανόραμα» όπως τους είπε τότε χαρακτηριστικά! Άλλωστε και οι δύο ήταν και παραμένουν πάντα δίπλα στους πελάτες τους έχοντας δημιουργήσει πια μέσα στα χρόνια σχέσεις φιλίας και αμοιβαίου σεβασμού με τους περισσότερους από αυτούς.
Από εκεί και πέρα νέοι χώροι και νέες συνεργασίες άρχισαν να προστίθενται, με το «Δειπνοσοφιστήριο» να είναι πλέον ένα από τα μεγαλύτερα catering στη χώρα . Παρόλη την επιτυχία όμως, και την νέα δομή της εταιρίας που θα τους επέτρεπε να πάρουν μια απόσταση από την καθημερινή «λάντζα», και ο Δημήτρης και ο Τάκης βρίσκονται πάντα πάνω από την κάθε λεπτομέρεια και την κάθε επαφή με τον πελάτη, πιστοί στην απόφαση τους να συνεχίσει να υπάρχει αυτό το προσωπικό touch που κάνει όλη την διαφορά.
Η ένταξη του σεφ Ζαν Λουί Καψαλά στην ομάδα άνοιξε μια πιο γκουρμέ «πόρτα» στο catering, ενώ η συνεργασία το 2010 με το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας έφερε, το 2013, ένα ακόμη εστιατόριο στην οικογένεια και φαίνεται πως έβαλε τους αδελφούς Χριστοφιλέα για τα καλά και στην εστιατορική σκηνή. Πέντε χρόνια πριν, η ομάδα συμπληρώθηκε με τον Δημήτρη Σκαρμούτσο ο οποίος σταδιακά ανέλαβε επικεφαλής της κουζίνας του Δειπνοσοφιστηρίου και μπήκε ως μέτοχος και στην εταιρεία. Η συνεργασία με το Island και τους αδελφούς Πανά, έφερε ένα ακόμη εστιατόριο το Helios, στην Στοά Σπυρομήλιου. Μέχρι και αυτό το σημείο η πορεία τους είναι επιχειρηματικά πολύ ενδιαφέρουσα και αξιέπαινη, ομολογώ όμως ότι δεν είχε μπει στον φακό του FNL. Η τελευταία χρονιά όμως, και το άνοιγμα του Delta έφεραν αναπόφευκτα τον Δημήτρη και τον Τάκη Χριστοφιλέα στην καρδιά των γαστρονομικών εξελίξεων της Αθήνας!
Το Delta Restaurant και η συνέχεια
«Μετά από όλη αυτή τη διαδρομή στο χώρο, ήταν ένα όνειρο
για εμάς να δημιουργήσουμε ένα κορυφαίο εστιατόριο, ένα πραγματικό τοπόσημο για
την Αθήνα. Και βέβαια το εμβληματικό κτίριο του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα
Σταύρος Νιάρχος ήταν το ιδανικό μέρος για κάτι τέτοιο. Πόσο μάλλον που και το ίδιο
το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος αγκάλιασε αυτή την επιχειρηματική πρωτοβουλία μας»
μου λέει ο Δημήτρης Χριστοφιλέας.
«Γνωρίσαμε τον σεφ Θάνο Φέσκο σε ένα δείπνο και εκείνος μας
συνέστησε το Γιώργο Παπαζαχαρία. Αυτοί οι δύο ταλαντούχοι Έλληνες σεφ με τα
εντυπωσιακά βιογραφικά, την σπουδαία προϋπηρεσία σε μεγάλα εστιατόρια του
εξωτερικού και το πάθος για δημιουργία αποτέλεσαν την καρδιά μιας dream team που
δημιουργήσαμε για να τρέξει το Delta Restaurant, το οποίο φιλοδοξούμε να
φτάσουμε στην κορυφή», συνεχίζουν τα δυο αδέλφια συμπληρώνοντας ο ένας τον
άλλον.
Όμως το 2021, το Δειπνοσοφιστήριο και οι αδελφοί Χριστοφιλέα, δεν αρκέστηκαν στο εμβληματικό Delta. Πριν μερικές μέρες άνοιξαν ένα πολύ καλό Japanese fusion restaurant, το Senta, στην Στοά Σπυρομήλιου (φωτό επάνω) με σεφ τον ικανότατο Νίκο Πολιτάκο. Εκεί μάλιστα οργανώσαμε και ένα preview dinner ειδικά για τους αναγνώστες του FNL. Επιπλέον, προχώρησαν σε μια τολμηρή συνεργασία με το Ecali Club αναλαμβάνοντας το επισιτιστικό κομμάτι του και ανακαινίζοντας -επιτέλους- το γνωστό εστιατόριό του (φωτό κάτω).
«Και ο επόμενος στόχος;», ρωτάω. Σαφή απάντηση δεν πήρα αν και ανάμεσα σε πολλές κουβέντες για το πόσο σπουδαίο είναι για εκείνους να πετύχουν τα project που ξεκίνησαν μέσα σε αυτή τη χρονιά, κάπου άκουσα να ψιθυρίζεται και η λέξη «Ελληνικό» … Είδηση μπορεί να μην έβγαλα από την συζήτηση, όμως ο στόχος μου επετεύχθη: γνώρισα τους ανθρώπους πίσω από το opening της δεκαετίας και σε έναν βαθμό τους συνέστησα και σε εσάς.
Προσωπικά με κέρδισαν απόλυτα και πλέον θα παρακολουθώ με ενδιαφέρον την πορεία τους!
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση