Κι όταν λέω «ανέκαθεν» εννοώ από την εποχή της παλιάς «Αργώ», όπου πήγαιναν οι νεολαίοι των ‘60s για να ακούσουν ελληνικό ροκ με τους The Forminx μέχρι σήμερα, το 2018, που στην ίδια θέση βρίσκεται το καφέ-μπαρ-εστιατόριο Εν Πλω, το σημείο παραμένει το ίδιο δημοφιλές. Η είδηση όμως δεν αναφέρεται απλώς στο Εν Πλω και στο ότι το ανέλαβε ο σεφ Σταμάτης Τσίλιας. Το νέο είναι η δημιουργία του χώρου Aliento – η λέξη στα ισπανικά σημαίνει ανάσα - και χρησιμοποιείται διττά αφού αφενός περιγράφει τη νέα πνοή που έδωσε στο ήδη υπάρχον all day bar και αφετέρου την ανάσα που παίρνει κάποιος καθισμένος απέναντι από τον γαλήνιο αυτό κόλπο.
Τo Εν Πλω εξακολουθεί να σερβίρει μια αμιγώς ελληνική και μάλλον comfort κουζίνα. Το εγχείρημα του Σταμάτη Τσίλια εστιάζει στο να ανανεώσει την κουζίνα, σαν καλός καπετάνιος, χωρίς να ταράξει τα νερά και χωρίς να αλλάξει όλα τα δεδομένα. Για αυτό και έστησε, στον εξωτερικό χώρο, στην ανατολική άκρη της βεράντας του, πίσω από το εξωτερικό μπαρ – που κι αυτό εναρμονίστηκε με τα νέα δεδομένα – ένα «εστιατόριο μες το εστιατόριο» (κάτι αντίστοιχο με το shop in a shop), το οποίο ονόμασε «Aliento». Κι εκεί σερβίρει μια κουζίνα fusion με ιαπωνικές, περουβιανές και βολιβιανές επιρροές, που εύκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «Nikkei», αν ο ίδιος ο σεφ δεν προσπαθούσε, αρχικά τουλάχιστον, μέχρι να «χτίσει» το κοινό του, να περιοριστεί σε πιο βατές κι ελληνότροπες γεύσεις, που να εναρμονίζονται, όσο είναι εφικτό, με το ποικιλόμορφο κλασικού all-day cafe bar restaurant, όπως το Εν Πλω, αλλά και με τον περιβάλλοντα χώρο, που σε προδιαθέτει για κάτι πιο απλό.
Αυτό το πρώτο μενού του Σταμάτη Τσίλια περιλαμβάνει λίγα πιάτα, από τα οποία ξεχώρισα το ceviche λαβράκι, την πολύ καλή σαλάτα chuka-ika με καρπάτσο καλαμάρι, χόρτα της θάλασσας και μοσχολέμονο, το inside out roll maguro tataki, με φιλέτο τόνου, αβοκάντο πουρέ και υγρό τζελ φρούτων του πάθους και τέλος την άψογα τηγανισμένη causa με καλαμάρι, κίτρινη πιπεριά (aji amarillo), wasabi και μαγιονέζα με kimchi. Και μιας και ο σεφ έχει αδυναμία στο κίμτσι, στην επόμενη επίσκεψη μου σίγουρα θα δοκιμάσω το πολλά υποσχόμενο σορμπέ του με φράουλες, τσίλι και κίμτσι. Μιλώντας για σορμπέ να πω πως από τα επιδόρπια βρήκα ενδιαφέρον το moschi tiramisu με υγρό ζελέ βύσσινου και μοσχολέμονου και σάλτσα καραμέλα.
Επειδή πιστεύω πως το αποτέλεσμα πρέπει να κρίνεται πάντα από την πρόθεση του δημιουργού του, ο Σταμάτης Τσίλιας έχει πετύχει αυτό που ονειρεύτηκε: Ένα χαλαρωτικό χώρο, όπου θα μπορεί κανείς να ηρεμήσει, να απολαύσει τη μαγεία της Βουλιαγμένης και να φάει κάτι σύγχρονο, που φαίνεται απλό και νόστιμο, χωρίς να νιώθει υποχρεωμένος να αναλύσει τη σύσταση του πιάτου ή να αναλογιστεί τι δουλειά ενδέχεται να κρύβει πίσω από την απλότητα του.
Λεωφ. Ποσειδώνος 4, Βουλιαγμένη, τηλ. 210 9671770
Τιμές: 20-30 €/ άτομο, χωρίς κρασί.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση