Coronation chicken

04 Μαρτίου 2020
Μια συνταγή από την Cucina di Caruso και την Sophie Williams
  • CORONATION CHICKEN | Συνταγές

Η συνταγή για coronation chicken (κοτόπουλο της βασιλικής στέψης με σάλτσα κάρυ) ήταν το δεύτερο μεγάλο καλοκαιρινό σουξέ μου μετά το σπιτικό frozen yogurt και τη χρωστάω σε όσους τη δοκίμασαν και μου την ζήτησαν. Μου ήρθε αυθόρμητα στο μυαλό με την άφιξη του βασιλικού μωρού George Alexander Louis, που πήρε το χαρτάκι με το #3 στη σειρά διαδοχής του βρετανικού βασιλικού θρόνου. Μαζί μ’ αυτήν και οι σκέψεις για την πολυσύνθετη σχέση της βασιλικής οικογένειας με τους συμπατριώτες μου Βρετανούς, που θα προσπαθήσω να αποκωδικοποιήσω για τους Έλληνες αναγνώστες μας.

Δεν είναι δύσκολο ν’ αντιληφθεί κανείς ότι οι περισσότεροι Βρετανοί τρέφουμε αμφίσημα συναισθήματα για την βασιλική οικογένεια. Απ’ τη μία τους βλέπουμε σαν κηφήνες, βυθισμένους σε πολυτελείς απολαύσεις εις βάρος των φορολογουμένων (αν και θα πρέπει να σημειώσω ότι απ’ το 1992 η βασίλισσα πήρε την πρωτοβουλία να πληρώνει φόρο εισοδήματος και υπεραξίας κεφαλαίου και από το 1993 το προσωπικό της εισόδημα φορολογείται όπως όλων). Απ’ την άλλη παρασυρόμαστε συχνά απ’ το κύμα της εθνικής υπερηφάνειας που συνοδεύει τα σημαντικά βασιλικά γεγονότα όπως γάμοι, επέτειοι κλπ. Οι περισσότεροι πάντως αναγνωρίζουν πως η μεγαλύτερη προίκα της Βρετανίας σήμερα είναι οι διατηρούμενες παραδόσεις της. Τουρίστες έρχονται στη χώρα για να δουν τα κόκκινα διπλά λεωφορεία, τους τηλεφωνικούς θαλάμους, τα παραδοσιακά χωριά με τα παλιά κτήρια, τα κλασικά ταξί του Λονδίνου και βέβαια το μεγαλοπρεπές τελετουργικό που συνοδεύει τις εκδηλώσεις της βασιλικής οικογένειας. Υπολογίζεται ότι ο γάμος του William και της Kate απέφερε στη βρετανική οικονομία μέχρι και £2 δις  τουριστικό εισόδημα.

Το γεγονός ότι η Βρετανία είναι απ’ τις ελάχιστες χώρες που δεν έχουν εθνική εορτή παίζει σημαντικό ρόλο στον υπερβάλλοντα ζήλο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι βασιλικές γιορτές από τον βρετανικό λαό. Οι ΗΠΑ έχουν την ημέρα ανεξαρτησίας, η Ελλάδα και η Κύπρος ανάλογες, η Γαλλία την μέρα της Βαστίλης, η Ιταλία τη μέρα της δημοκρατίας, όλες συνοδευόμενες από τελετές και εκδηλώσεις που κάνουν τον κόσμο να νιώθει ενωμένος και μέρος μιας πατρίδας καθώς τιμά την ιστορία, τα επιτεύγματα και την ταυτότητά του. Επειδή μια τέτοια μέρα το χρόνο δεν υπάρχει στη Βρετανία, το κενό του εορτασμού της εθνικής ταυτότητας καλύπτεται κατά κύριο λόγο από τις βασιλικές εκδηλώσεις (και βέβαια από μεγάλες αθλητικές εκδηλώσεις όπως το Wimbledon ή οι Ολυμπιακοί).

Υπάρχουν σήμερα τρεις βρετανικές σαπουνόπερες που μεταδίδονται συχνά μέσα στην εβδομάδα: η σειρά Eastenders που ξεκίνησε το 1985, το Coronation Street, η πιο παλιά τηλεοπτική σαπουνόπερα στον κόσμο που ξεκίνησε το 1960 και μια ραδιοφωνική, the Archers, που ξεκίνησε πριν 62 χρόνια! Όλες τους ακολουθούν τις φανταστικές ζωές κανονικών ανθρώπων σε κλειστές μικροκοινωνίες. Οι περισσότεροι Βρετανοί έχουμε μεγαλώσει με αυτούς τους χαρακτήρες σαν να ήταν μέρος της ζωής μας. Οι επιτυχίες, οι τραγωδίες και τα σκάνδαλα των φαντασιακών αυτών ηρώων έχουν γίνει σημείο αναφοράς για τα πραγματικά πάνω και κάτω της ζωής που βιώνουν οι Βρετανοί στην καθημερινότητά τους. Κατ’ αντιστοιχία, ο βρετανικός λαός βλέπει την βασιλική οικογένεια σαν οικεία σαπουνόπερα γεμάτη διαφορετικούς χαρακτήρες –τους ερωτύλους συζύγους, τις αλκοολικές γκόμενες της υψηλής κοινωνίας, τις απατημένες συζύγους, τις στωικές και στιβαρές γυναίκες που κρατάνε την οικογένεια ενωμένη και βέβαια τις όμορφες τραγικές ηρωίδες. Αυτό -κατ’ εμέ- εξηγεί και το χωρίς προηγούμενο ξέσπασμα θρήνου για το χαμό της πριγκίπισσας Diana. Ο κόσμος πίστευε ότι την ήξερε πραγματικά, ότι ήταν συνδεδεμένος μαζί της με κάποιον τρόπο στην προσωπική του ζωή.

Η συνέχεια εδώ

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση