Η Andrée (Aynard) γεννήθηκε στο Παρίσι το 1925 και πέθανε το 2013, ο πλούτος της οικογένειας της προερχόταν από τον τραπεζικό τομέα με βάση τους τη Λυών. Ο παππούς της, Edouard Aynard, ίδρυσε την Maynard & Sons Bank. Η γιαγιά της, Rose de Montgolfier, ήταν απόγονος της οικογένειας των εφευρετών των αερόστατων. Η Andrée μεγάλωσε στο Παρίσι, αλλά περνούσε τα καλοκαίρια της στην εξοχική κατοικία της οικογένειας της, στο Fontenay Abbey στη Βουργουνδία. Οι φθαρμένες πέτρινες επιφάνειές και το συνεχώς μεταβαλλόμενο φως, ήταν στα μάτια της πολυτελή στοιχεία στην απλότητά τους διαμορφώνοντας την αισθητική της. Το 1940, ως μέρος της νεανικής της εξέγερσης, άδειασε το δωμάτιό της στο οικογενειακό διαμέρισμα στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα, αφήνοντας λίγα μόνο πράγματα: ένα κρεβάτι και μια καρέκλα του Mies van der Rohe που φωτίζονταν από μια λάμπα του Isamu Noguchi.
Οι καλλιτεχνικές σπουδές, το πιάνο και η μουσική σύνθεση στο Ωδείο του Παρισιού, χαρακτήρισαν τα νεανικά της χρόνια. Στα δεκαεννιά της άρχισε να εργάζεται σε περιοδικά και κάποια χρόνια αργότερα ανέλαβε τη θέση της συντάκτριας εσωτερικής διακόσμησης στο περιοδικό τέχνης l`Oeil, στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι το 1960. Στα τριάντα της χρόνια, το 1958, παντρεύτηκε τον Jacques Putman, συλλέκτη και κριτικό με βαθιά γνώση του μοντερνισμού. Ο ευρύς κύκλος γνωριμιών του ζευγαριού, τους οδήγησε στη συνεργασία με την Prisunic για την παραγωγή προσιτών οικονομικά εκτυπώσεων με έργα διάσημων σύγχρονων καλλιτεχνών. Μεταξύ αυτών και οι: Pierre Alechinsky, Bram van Velde, Alberto Giacometti και Niki de Saint Phalle, όλοι φίλοι του ζευγαριού.
Το 1971, ο Didier Grumbach, ένας εύρωστος οικονομικά επιχειρηματίας, την προσέλαβε για μια νέα εταιρεία, την Créateurs & Industriels. Από αυτή τη συνεργασία στην οποία κατείχε τη θέση της καλλιτεχνικής διευθύντριας, ανακάλυψε κάποιους από τους μεγαλύτερους μετέπειτα δημιουργούς μόδας όπως: Jean-Charles de Castelbajac, Issey Miyake, Ossie Clark, Claude Montana και Thierry Mugler. Αυτή η συνεργασία δεν πήγε καλά καθώς τα οικονομικά αποτελέσματα δεν υπήρξαν τα αναμενόμενα, όμως και ο γάμος της βρέθηκε σε αδιέξοδο, αναγκάζοντας την να επιστρέψει μόνη σε ένα δωμάτιο, ακόμα πιο ηθελημένα ασκητικό από εκείνο της νιότης της, όχι για άλλους λόγους, αλλά όπως η ίδια είχε πει «γιατί δεν ήξερα πια τι μου άρεσε».
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και σε ηλικία σαράντα πέντε ετών, είχε αρχίσει ξεκάθαρα πια, να προσανατολίζεται επαγγελματικά. Ξεκίνησε να συλλέγει ξεχασμένα μοντερνιστικά έπιπλα της δεκαετίας του τριάντα, αφιέρωσε πολύ χρόνο για την ανακάλυψη τους σε υπαίθριες αγορές, καταστήματα με αντίκες ακόμα και σε σπίτια ιδιωτών που ίσως δεν γνώριζαν την αξία τους. Στα πενήντα τρία της, δημιούργησε την εταιρεία ECART International, μέσω αυτής άρχισε να πουλάει επανεκδόσεις της συλλογής της, αλλά να σχεδιάζει και νέα έπιπλα με μεγάλη επιτυχία. Μέσα από την εταιρεία της αναβίωσε μεταξύ άλλων, το έργο των: René Herbst, Jean-Michel Frank, Pierre Chareau, Robert Mallet-Stevens, Antoni Gaudí και Eileen Gray.
Το 1985 την πλησίασαν οι Ian Schrager και Steve Rubell, περίφημοι ιδιοκτήτες του Studio 54 για τη δημιουργία του ξενοδοχείου Morgans στη Νέα Υόρκη, το πρώτο ever Boutique Hotel στον κόσμο. Αυτή η συνεργασία απογειώνει την Putman, μια και το πολυτελές ξενοδοχείο γίνεται σύντομα σημείο συνάντησης της Νεουορκέζικης ελίτ και όχι μόνο, αλλά και αντικείμενο θαυμασμού. Στη συνέχεια ο Yves Saint Laurent και ο Karl Lagerfeld της αναθέτουν να σχεδιάσει με το δικό της πολυτελές σύγχρονο στυλ τα καταστήματα τους. Διακοσμεί παράλληλα το γραφείο του Γάλλου υπουργού πολιτισμού Jack Lang, ο οποίος δηλώνει μεγάλος θαυμαστής της, ενώ το 1994 ανακαινίζει το εσωτερικό του Concorde και δύο χρόνια αργότερα σχεδιάζει τα σκηνικά στην ταινία του Peter Greenaway, The Pillow Book.
Από το Παρίσι μέχρι τη Νέα Υόρκη και το Τόκιο, δεκάδες κτήρια, εσωτερικοί χώροι καταστημάτων και κατοικιών φέρουν την υπογραφή της, ακόμα και ένας ουρανοξύστης στο Χονγκ Κονγκ. Παράλληλα, συνεργάστηκε για τον σχεδιασμό αντικειμένων και επίπλων και κοσμημάτων με πολλές μεγάλες εταιρείες. Από το 2007, η κόρη της Olivia ανέλαβε καλλιτεχνική διευθύντρια του γραφείου, η οποία το 2010, επιμελήθηκε τη έκθεση Andrée Putman, Ambassador of Style, στο Hôtel de Ville στο Παρίσι.
Το τολμηρό προσωπικό στυλ της Putman βασίστηκε στις ατέλειες, τις δικές της και της ζωής της «Η ζωή είναι φτιαγμένη από ατέλειες», έλεγε. Τα δυνατά χαρακτηριστικά της, το στραβό, γοητευτικό χαμόγελο και τα δραματικά της outfit, υπογεγραμμένα από παριζιάνους δημιουργούς, που συχνά η ίδια είχε ανακαλύψει.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση