Η Μέρα μου στο Πιάτο: Μαριέτα Φαφούτη

«Η ημέρα μου ξεκινάει συνήθως από το μεσημέρι, οπότε και ξυπνάω. Και το... φώς της ημέρας θα με βρει ή στο σπίτι μου όπου συγκατοικώ με τις αδελφές μου ή στο σπίτι του αγαπημένου μου. Καμία μέρα δεν είναι ίδια με την άλλη. Μπορεί τη μια να είμαι με ένα καφέ στο χέρι και να τρέχω από το πρωί μέχρι το βράδυ και την άλλη να είμαι... πάλι με ένα καφέ στο χέρι και να κάθομαι σαν φυτό μπροστά στην τηλεόραση. Αν και τώρα με την ψηφιακή, δεν έχω πάρει ακόμα τον αποκωδικοποιητή και δεν βλέπω καθόλου τηλεόραση!

Πρωινό δεν τρώω και το ξέρω ότι δεν είναι σωστό, και το ξέρω ότι είμαι κακό παράδειγμα αλλά τι να κάνω; Όταν ξυπνάω στη μία το μεσημέρι όμως τι πρωινό να φάω; Πίνω έναν καφέ και το πρώτο μου γεύμα... το τρώω το απογευματάκι, κατά τις πέντε.

Περνάω διάφορες περιόδους κατά καιρούς: περιόδους υγιεινής διατροφής και περιόδους, διατροφικής παράνοιας. Τώρα εννοείται ότι περνάω τη δεύτερη φάση, της παράνοιας... πράγμα που σημαίνει ότι τρώω ανάλογα με την έμπνευση της στιγμής, φαγητά που έχουν από 500 θερμίδες και πάνω! Αυτά τα πιάτα μπορεί να είναι ένα χορταστικό burger από το Juicy Burger στο Χολαργό με καταπληκτικές σος που φτιάχνει ο ίδιος, ένα κινέζικο από το Noodle bars ή σουβλάκια... Δεν είμαι φαν της πίτσας αλλά λατρεύω την πάστα. Τώρα τελευταία βρήκαμε με την ξαδέλφη μου τη Σίλβια ένα καταπληκτικό εστιατόριο με πίτσα και μακαρόνια  στο Χαλάνδρι που λέγεται Pasta Espresso.  Εκείνο το βράδυ που το ανακαλύψαμε θέλαμε να πάμε απλά για ένα ποτάκι, αλλά είπαμε μήπως να φάμε κάτι ελαφρύ. Τελικά καταλήξαμε σ` αυτό το εστιατόριο. To πρώτο διάστημα όταν το ανακαλύψαμε, πήγαινα κάθε μέρα και πήρα, και εγώ δεν ξέρω πόσα, κιλά σε μία εβδομάδα. Κάνει υπέροχα μακαρόνια που τα φτιάχνει εκείνη την ώρα και καταπληκτική πίτσα! Μετά ήρθαν και οι αδελφές μου και δοκίμασαν και μετά άρχισε η καταστροφή...

Αν βρίσκομαι στο δρόμο και με πιάσει η πείνα δεν μπορώ να αντισταθώ. Πρέπει να φάω κάτι γιατί δεν μπορώ να λειτουργήσω.  Τον τελευταίο καιρό περνάω από το White Spoon ένα φανταστικό καφέ στο Χολαργό και παίρνω μία υπέροχη ομελέτα από βιολογικά αυγά πάνω σε ψωμάκι Βιέννης... Συγκλονιστικό

Μου αρέσει πολύ να μαγειρεύω.  Αφού καμιά φορά σκέφτομαι ότι αν δεν ήμουν μουσικός, θα ήθελα να είμαι μαγείρισσα. Μου αρέσει να μαγειρεύω για τους φίλους μου. Το ιδανικό μενού για τους κολλητούς μου είναι φαινομενικά κάτι πολύ απλό που όμως ειδικά εγώ τα φτιάχνω εξαιρετικά: Μπριζόλες με τις συγκλονιστικές  μου τραγανές τηγανητές πατάτες, χωριάτικη σαλάτα και πιτούλες με ντιπ γιαουρτιού και άνιθου ή σκόρδου και για το τέλος για να τους εντυπωσιάσω θα έφτιαχνα ένα σεμιφρέντο σοκολάτας.

Κάνω βέβαια  και ένα θεικό cheesecake  Oreo που είναι ... μοντάζ διάφορων συνταγών που έχω διαβάσει και δει.  Εγώ φτιάχνω την κρέμα με Philadelphia, σαντιγί με ζάχαρη άχνη, λίγο λεμονάκι, βανίλιες και για τη βάση τριμμένα Oreo μπισκότα με βούτυρο. Όλα  έχουν να κάνουν με τις ποσότητες των υλικών που αυτή τη στιγμή δεν θυμάμαι... Πάντως τώρα το καλοκαίρι προσπαθώ να το κάνω πιο ελαφρύ και αφαιρώ την βάση. Κάνω μόνον την κρέμα και τη βάζω στο ψυγείο. Έτσι γίνεται ένα υπέροχο δροσιστικό ελαφρύ γλυκό.

Όταν έχω λεφτά... μου αρέσει να πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ αν και συνήθως αφήνω τους ... αποκάτω μας να τα κανονίζουν αυτά. Και όταν λέω "τους αποκάτω μας" εννοώ τους γονείς μας, οι οποίοι μας λυπούνται και εμένα και τις αδελφές μου καμιά φορά και καταλαβαίνουν ότι το επάνω σπίτι δεν έχει τίποτα στο ψυγείο και μας φέρνουν... δωράκια. Συνήθως το ψυγείο μου γεμίζει με φρούτα και λαχανικά. Τα λαχανικά τις περισσότερες δυστυχώς μένουν χαλασμένα μέσα στο ψυγείο, γιατί τα παίρνω για να ξεκινήσω δίαιτα και μετά ξεχνάω να τα τρώω. Τα φρούτα αντίθετα τα λατρεύω. Υπάρχει πάντα κανένα γαλατάκι, κανένα γιαουρτάκι... και μετά ξεκινάει η παράνοια, ταπεράκια με φαγητά που δεν θέλω να τα πετάξω και μένουν χαλασμένα για εβδομάδες μέσα στο ψυγείο σε σημείο που μπορείς να κάνεις παρέα  με τους ζωντανούς οργανισμούς μέσα στο τάπερ... Το πρόβλημα είναι ότι δε θέλουμε να πετάμε φαγητό, και κάποια στιγμή δεν γίνεται να τα κρατάμε άλλο...

Εγώ σιχαίνομαι να πηγαίνω για shopping και να ψωνίζω για μένα ρούχα και παπούτσια, αλλά αν μου πεις να πάω σούπερ μάρκετ μπορεί να κάτσω και δύο ώρες... Μ` αρέσει να χαζεύω τα ράφια με διάφορα προιόντα... Είναι μαγεία! Συνήθως πηγαίνω στο Carrefour γιατί είναι μεγαλύτερο και μπορώ να κάτσω για πάντα εκεί.  Με λίστα προγραμματισμένη θα πάω μόνον όταν έχει τραπέζι η μητέρα μου και ξέρω ότι αν της πάρω κάτι λάθος θα με βρίσει. Εγώ με λίστα δεν πηγαίνω ποτέ αλλά δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσες φορές, , έχω διακόψει δίαιτα επειδή πήγα στο σούπερ μάρκετ χωρίς λίστα. Έχει καταντήσει αστείο αυτό το πράγμα. Έχω φτάσει 31 ετών και δεν μπορώ να αντισταθώ σε μία Nucrema ας πούμε! Και μια που ανέφερα την Nucrema θα ήθελα σ` αυτό το σημείο να περάσω το μήνυμα ότι η Nucrema είναι η καλύτερη πραλίνα απ` όλες. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι αγώνα έχω κάνει για να πείσω τις πελάτισσες που είμαστε μαζί στον ίδιο διάδρομο με τις πραλίνες να δοκιμάσουν την δική μου επιλογή, γιατί θα αλλάξει η... ζωή τους!

Στο φαγητό είμαι ο άνθρωπος της υπερβολής, θέλω πάντα να παίρνω παραπάνω από αυτά που θα φάω παρά να έχω αγωνία ότι θα μου τελειώσει γρήγορα. Γενικά το φαγητό το έχω πολύ ψηλά, είναι εμπειρία για μένα, είναι ο τρόπος να έρθεις πιο κοντά με τους ανθρώπους σου, είναι κουλτούρα και φιλοσοφία και στεναχωριέμαι όταν βλέπω μίζερους ανθρώπους που θεωρούν το φαγητό μόνον μία απλή βασική ανάγκη, γιατί χάνουν κάτι από τη ζωή τους.  Γενικά μπορεί κανείς να με χαρακτηρίσει παμφάγο όν όμως δεν μπορώ να φάω με τίποτα σαλιγκάρια και με μιζεριάζει η ιδέα του βραστού κολοκυθιού. Λατρεύω τα ψητά κολοκύθια και σε όποια άλλη μορφή τους, εκτός από τα βραστά... Στεναχωριέμαι όταν τα βλέπω και ... όταν αναγκάζομαι να τα τρώω! Ένα ακόμα θέμα που έχω είναι ότι δεν μπορώ να φάω sushi ... γιατί μου μυρίζει.  Μόνον Californian Maki τρώω, που είναι με καβουρόψιχα. Συνήθως αυτό παραγγέλνω μαζί με noodles στο Furin Kazan, το καλύτερο με διαφορά στο είδος του και στη σχέση ποιότητας-τιμής. Σε γενικές γραμμές περνάω περιόδους που έχω κάποιες εμμονές για λίγο και μετά θέλω να αλλάζω γιατί βαριέμαι κιόλας. Για παράδειγμα, πριν από 3-4 μήνες ήθελα να πίνω τουλάχιστον 2-3 φυσικούς χυμούς πορτοκάλι την ημέρα και στύβαμε τουλάχιστον 10 κιλά πορτοκάλια σε 3 μέρες!

Ανάμεσα στις εμμονές που έχω κατά διαστήματα είναι και ένα πιάτο από την κουζίνα του S.i.x.s. D.o.g.s, ταλιατέλες με μανιτάρια πορτσίνι. Όποιος πάει εκεί, πρέπει οπωσδήποτε να το δοκιμάσει αυτό το πιάτο γιατί είναι τα πιο καταπληκτικά μανιτάρια πορτσίνι που έχω φάει ποτέ. Εκεί  βρήκα και τα ιδανικά ποτά για μένα... γιατί μέχρι πριν από δύο μήνες δεν έπινα τίποτα. Δεν είχα βρει τίποτα που να μου αρέσει. Εδώ και κάποιο καιρό βρήκα στον κήπο του S.I.X.S D.O.G.S., το αριστουργηματικό Mango Daquiri και ανακάλυψα την μαγεία του Kir Royale.  Oπότε, όταν θέλω να το παίξω μούρη και να παραγγείλω αλκοολ σε ένα bar παραγγέλνω αυτά...  Για να γυρίσω όμως στα αγαπημένα μου εστιατόρια... Σε όποιον αρέσει το μαγειρευτό φαγητό πρέπει να πάει στο μαγειρείο στην αρχή της Αναπαύσεως στο Μετς για το καλύτερο κοκκινιστό μοσχαράκι με μακαρόνια της ζωή του. Δεν περιγράφεται η νοστιμιά! Έπαιρνα για ένα μήνα αυτό το πιάτο κάθε μέρα...

Η οικονομική κρίση έχει αλλάξει την συχνότητα που βγαίνω πια στα εστιατόρια, αλλά χαίρομαι πολύ γιατί έχω βρει εστιατόρια και στέκια για φαγητό που έχουν οικονομικές τιμές και πολύ καλή ποιότητα στα φαγητό, όπως αυτά που σας έγραψα μέχρι στιγμής.  Έχουν όμως και ευγένεια. Γιατί για μένα η αγένεια σε ένα εστιατόριο, αλλά και γενικά, είναι λόγος για να μην ξαναπατήσω εκεί. Όπως και  ένα πιάτο υπερτιμημένο, που δεν αξίζει τα λεφτά του.

Είμαι ο άνθρωπος που όταν έχω άγχος ή στεναχώρια ή είμαι χάλια θέλω γλυκό ενώ υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν είμαι του γλυκού. Τα πρώτα πράγματα τα οποία μου έρχονται στο μυαλό ότι θέλω να κάνω όταν είμαι σ` αυτην την ψυχολογική κατάσταση είναι  τα  εξής: ή θα πάω στα Haegen Dazs και θα πάρω δύο μπάλες Banofi με διπλή στρώση σοκολάτας που παγώνει και σαντιγί –αυτό είναι λίγο, όμως επειδή είναι ακριβό δεν παίρνω παραπάνω-ή θα πάρω οικογενειακό Snickers ή θα πάω στα Waffle`s House στη Γλυφάδα για να πάρω εκείνο το ονειρικό, μοναδικό, συγκλονιστικό, σχεδόν οργασμικό παρφέ σοκολάτας. Αλλά επειδή δεν θέλω να αδικήσω τα αλμυρά, όταν είμαι χάλια θέλω και τηγανητές πατάτες!

Οι τηγανιτές πατάτες συνόδευαν και το κυρίως πιάτο μου στην παιδική μου ηλικία. Η μαμά μου είναι από τις καλύτερες μαγείρισσες που υπάρχουν στον πλανήτη, χωρίς καμία υπερβολή. Έτσι ένα από τα φαγητά της που με έχουν σημαδέψει ως παιδί,  είναι σνίτσελ με πατάτες τηγανητές, ένα πιάτο που τρώγαμε κάθε Σάββατο που έβαζε στην τηλεόραση ταινίες της Βουγιουκλάκη με τον Παπαμιχαήλ. Έτσι ξέραμε ότι όταν έρθει το Σάββατο θα φάμε σνίτσελ βλέποντας Βουγιουκλάκη.

Αν πρέπει να πω ωστόσο σήμερα μία αγαπημένη κουζίνα θα έλεγα μάλλον την Ιταλική κυρίως λόγω της λατρείας μου για τα μακαρόνια. Το χειμώνα λατρεύω την πάστα με πορτσίνι και κρέμα γάλακτος, το καλοκαίρι όμως μου αρέσει να φάω κάτι πιο ελαφρύ όπως βίδες με φρέσκα ντοματάκια, φέτα, ρίγανη και ελαιόλαδο, σαν σαλάτα.  Φαν της πίτσας δεν με λες, όμως στην  Ιταλία πραγματικά είχα φάει συγκλονιστικές πίτσες με εκείνη  την λεπτή ζύμη.

Επίσης στο Παρίσι εχω φάει καταπληκτικά, στις διάφορες brasseries. Εκεί έφαγα την καλύτερη σαλάτα. Ήταν ολόκληρη προσωπικότητα. Ήταν ένας κουβάς μπροστά μου  που είχε τα πάντα μέσα, ακόμα και τηγανητά αυγά, το οποίο ακούγεται λίγο περίεργο αλλά δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο αριστουργηματικό ήταν αυτό που είχαμε φάει. Και μια που το έφερε η κουβέντα θα ήθελα μέσα από το σάιτ να με βοηθήσετε να βρω ένα εστιατόριο με πολύ καλές σαλάτες... Όχι ξενέρωτες σαλάτες! Πλούσιες, νόστιμες, φρέσκες σαλάτες... με προσωπικότητα. Any suggestion?».