Ιωάννα Σουλιώτη

Ποιο είναι όμως το στιλ της στο φαγητό; Μας το αποκαλύπτει η ίδια. 

"H μέρα μου ξεκινάει με ένα ποτήρι νερό, γιατί ακολουθώ τον κανόνα των Ιαπώνων σύμφωνα με τον οποίον πρέπει να πίνουμε 1 έως 5 ποτήρια νερό την ημέρα. Έπειτα στίβω και έναν φυσικό χυμό πορτοκάλι για να τον πιω μαζί με τα παιδιά πριν πάνε σχολείο.  Όταν πεινάσω κάποια στιγμή θα φάω Kelloggs Αll bran με νερό και κακάο ή με φυτικό γάλα γιατί έχω δυσανεξία στο αγελαδινό γάλα.  Και λίγο αργότερα ένα φρούτο- ένα μήλο ή ένα μανταρίνι. Α, ναι βέβαια! Πίνω και καφέ, ελληνικό ή εσπρέσο με στέβια ή φρουκτόζη. 

Καφέ πίνω βέβαια και όταν βγω έξω και αρχίσουν οι δουλειές όταν βρίσκομαι στην Κηφισιά θα πάω στο J ή στο Αmmos που έχει και πολυ καλό φαγητό. Αν βρεθώ στο κέντρο -σπάνιο πράγμα- μ` αρέσει να κάνω μια βόλτα στο Graffito στη Σόλωνος που έχει και καταπληκτικά γλυκά με αγαύη. 

Μ` αρέσει να μαγειρεύω. Το βρίσκω αγχολυτικό. Όμως είμαι της κλασικής ελληνικής κουζίνας: ιμάμ, παστίτσιο, μουσακάς... Φετινό  entry στις συνταγές μου είναι ο ψητός σολομός με άγριο ρύζι. 

Βάζω τις φέτες σολομού με κρεμμυδάκι και λαδολέμονο στο φούρνο και σερβίρω με άγριο ρύζι. Είναι μια παραλλαγή της γαλοπούλας στην κατσαρόλα με λεμόνι, μανιτάρια και κουκουνάρια που φτιάχνω επίσης εξαιρετικά. Πάντα συνοδευμένο με άγριο ρύζι. 

Ψωνίζω συνήθως από τον Βασιλόπουλο και από το Πράσινο στην Τατοϊου και από τον μανάβη τον κύριο Γιάννη στη Κηφισιά που έχει τον Πλάτανο και είναι δίπλα από το σπίτι μου- ιδιαίτερα όταν ξεμένω από λαχανικά. Συνήθως όμως προτιμούμε να τρώμε βιολογικά. Για μένα τα ψώνια του σπιτιού είναι μια αγγαρεία και μια καταναγκαστική εργασία. Γι` αυτό και όταν μπαίνω στο σούπερ μάρκετ είμαι στρατιώτης. Με τη λίστα μου παίρνω αυτά που χρειάζομαι, πληρώνω και φεύγω.  

Στο ψυγείο μου ωστόσο θα βρει κανείς πρώτα απ` όλα τα πάντα τακτοποιημένα. Υπάρχουν πάντοτε ντομάτες, αγγουράκια, κουνουπίδι, μπρόκολο, μαρούλι ρόκα κολοκύθια αλλά και γαλοπούλα Fouantre Υφαντής, τυρί του τοστ, τυρί του τοστ, ίσως κάποιο φαγητό της προηγούμενης μέρας, γιαουρτάκια και γάλατα για τα παιδιά, Philadelphia Light, βούτυρο, και λευκό κρασί συνήθως Βιβλία Χώρα ή Άδολη Γης. Μ` αρέσουν τα ξηρά και όχι τα φρουτώδη κραδιά.  Γεμάτο είναι και το ντουλάπι με τα τρόφιμα: σαλτσούλες, τοματοπελτές Kυκνος, που βάζω στα κοκκινιστά, μακαρόνια De Cecco, ρύζι Uncle Ben`s, κόρν φλέικς Crunch και Cheerios, Ηemo και αλεύρια είναι πάντοτε στην πρώτη γραμμή του... ραφιού. 

Δεν μαγειρεύω μόνον, βγαίνουμε συχνά και για φαγητό είτε με τα παιδιά είτε με αγαπημένες παρέες. Μία σίγουρη επιλογή είναι πάντα  το Χειμώνας Καλοκαίρι στη Νέα Μάκρη που το έχει ο ανηψιός του Στέλιου Παρλιάρου, αλλά και το  Ουζομπάρ με πολύ ωραία ψαρικά στο Μαρούσι. Για μπέργκερ με τα παιδιά πάμε στο  Gigi’s στη Δροσιά.. ενώ για κρεατικά καλή επιλογή είναι και η Κατσαρίνα στην Κηφισιά που δεν έχει ιδιαίτερα δελεαστικό όνομα όμως έχει εξαιρετικά πιάτα και είναι πάντα καθαρό και περιποιημένο ταβερνάκι. Είμαι παραδοσιακή και πιστή στην ελληνική κουζίνα όμως της κάνω και κάποιες απιστίες με την Ιταλική και την Πολυνησιακή, όμως όταν στο σπίτι υπάρχουν λαχανοντολμάδες και μουσακάς δεν δίνω καμία σημασία σε οποιαδήποτε άλλη κουζίνα του κόσμου. 

Στα γλυκά είμαι της σοκολάτας. Μπράουνις... Υγρό κέικ σοκολάτας ή εκείνο το γλυκό του Παρλιάρου με σοκολάτα, κομμάτια μόκας και καφέ και σαντιγύ. Στο Sweet Alchemy πηγαίνω για την υπογλυκαιμία μου αλλά και για τις τούρτες για τα γενέθλια των παιδιών αλλά και για όταν έχω καλεσμένους στο σπίτι. 

Θα παραμείνω σε γλυκιά διάθεση, γιατί και όταν είμαι στεναχωρημένη ή αγχωμένη η καλύτερη μου φίλη αποδεικνύεται η Σοκοφρέτα.  Πράγμα που με γυρίζει πίσω στα παιδικά μου χρόνια για να θυμηθώ και άλλες νόστιμες γεύσεις γλυκές αλλά και αλμυρές. Γιατί ποιος μπορεί να ξεχάσει το κλασικό και αγαπημένο κροκ, δηλαδή το χτυπητό αβγό με φουλ της ζαχάρης από τη γιαγιά μου, το λεμονάτο με τις τηγανητές πατάτες της Κυριακής και τα μπιφτέκια με πουρέ που στο άκουσμα του ή τη μυρωδιά τους και μόνον με έκανε πάντοντε ευτυχισμένη. Από το ταξίδι στο χρόνο, στο πιο γευστικό μου ταξίδι στο εξωτερικό: Αυστρία! Εκεί πρωτοέφαγα μανιταρόσουπα και ήταν με τα όλα της. Δηλαδή ήταν σερβιρισμένη μέσα σε ψωμί ολικής άλεσης που έπαιζε το ρόλο της κούπας και όλο και έτρωγες και λίγο από το ψωμί μαζί με την σούπα. Φουλ της θερμίδας! Επίσης θυμάμαι και το αξεπέραστο ελάφι μαγειρεμένο με κόκκινο λάχανο. 

Τίποτα όμως από αυτά δε θα με παρηγορούσαν την τελευταία μου μέρα πάνω στην γη. Μια μερίδα γεμιστά και μια γεύση σοκολατένια παρέα πάντα με τα παιδιά μου θα ήταν ό,τι θα χρειαζόμουν. Έτσι για παρηγοριά...  "