Aντιγόνη Κουλουκάκου

Μόλις ολοκλήρωσε με επιτυχία τις παραστάσεις της “Τρισεύγενης” του Κωστή Παλαμά από το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας όπου ενσάρκωσε τον ομώνυμο σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιανου ενώ βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες η ταινία Loro του Paolo Sorrentino όπου συμμετέχει. Αναμένει τα γυρίσματα της επόμενης συνεργασίας της επίσης με έναν Ιταλό σκηνοθέτη και όπως λέει και η ίδια  «διαβάζω, μελετώ και προετοιμάζομαι για τα επόμενα όνειρα μου»  και μέχρι να συμβεί αυτό μας μιλάει για τις νοστιμιές της δικής της ζωής.

Η ιδανική μέρα ξεκινάει με γυμναστική, μια ώρα πιλάτες και μετά πρωινό . Συνήθως είναι μια μπανάνα, μαύρο ψωμί του τοστ με τυρί εμμενταλ και latte macchiato. Τους καλοκαιρινούς μήνες προτιμώ ψημένο μαύρο ψωμί του τοστ με βούτυρο (Lurpak) και μέλι Εxagono.Λατρεύω το μέλι Εxagono, μια κουτάλια μέλι καμία φορά και δυο και τρεις το πρωί, όλο το χρόνο ειναι κάτι περισσότερο από συνήθεια. Πιστεύω ότι κάνει πολύ καλό και στην επιδερμίδα μου.Αγαπώ πολυ τον καφέ,η μυρωδιά του το πρωί στο σπίτι καμία φορά μου αρκεί περισσότερο κ απ` τη γεύση του. Ειδικά όταν φτιάχνω espresso σε moka pot.

Τον καφέ μου έξω τον παίρνω συνήθως από τα Coffee Berry της Γλυφάδας συγκεκριμένα στη Λαζαράκη, ευγενέστατοι αυτοί που δουλεύουν, είναι πολύ σημαντικό για εμένα ο ευχάριστος και  χαμογελαστός άνθρωπος που σε εξυπηρετεί και σε καλημερίζει πάντα με το χαμόγελο. Είναι και ο καλύτερος καφές μετά από αυτόν της Ιταλίας. Συνοδεύεται πάντα με κρουασάν βουτύρου- συνήθειες ιταλικές που δε ξεχνιούνται ποτέ άλλωστε. Επίσης μ’ αρέσουν παρά πολύ τα σοκολατάκια που έχουν σε σχήμα αμυγδαλου, με γεύση μήλο και κανέλα.

Το καλύτερο brunch της Κυριακής ωστόσο παραμένει για εμένα στο Four Seasons της Κωνσταντινούπολης για όσο έμεινα στη Πόλη ήταν σημείο συνάντησης φίλων Ελλήνων Τούρκων και όποιου φίλου μας τύχαινε να επισκεπτόταν τη Πόλη για weekend. Ανυπομονώ να ανοίξει το Four Seasons εδώ στον Αστέρα.

Και από το Four Seasons ξανά στους δρόμους για να σας πω για το αγαπημένο μου street food που δεν είναι άλλο από αλμυρή κρέπα στο Κρεπηλατειον επί της Κηφισίας στο Μαρούσι.  Είναι η καλύτερη κρέπα απ’όταν ήμουν παιδί. Είμαι old school girl , δεν αλλάζω εύκολα τις συνήθειες μου.

Στις συνήθείες μου τις γαστρονομικές εντάσσεται και το σπιτικό φαγήτο. Επειδή περνάω μεγάλα χρονικά διαστήματα εκτός Ελλάδος, είτε λόγω της Ιταλίας είτε λόγω της δουλειάς μου, αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι το σπιτικό φαγητό. Της μαμάς μου. Και η μαμά μαγειρεύει πολύ και εξαιρετικά. Ζητάω συνήθως φακές, μακαρόνια με κιμά , ψαράκι με χόρτα βλήτα. Είναι το τοπ 3. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι η μαμά στο κιμά βάζει καροτάκι ψιλοκομμένο και κανέλα. Ο καλύτερος κιμάς.

Μ’ αρέσει όμως να πηγαίνω για φαγητό έξω και φυσικά και εκεί πάντα παραγγέλνω ελληνικό σπιτίσιο φαγητό. Για παράδειγμα στο Λουϊζίδη στη Βουλιαγμένη μπακαλιάρο  με πατάτες τηγανητές, στην Μαργαρώ στο Πειραιά την καλύτερη χωριάτικη και μπαρμπούνια τηγανητά χρόνια τώρα. Στο Φιλίππου στο Κολωνάκι κοκκινιστό με χυλόπιτες αλλά και τα σουβλάκια του Κώστα στην οδό Πεντέλης στο κέντρο.

Όταν πηγαίνω σ’ ένα εστιατόριο αγαπώ την ευγένεια... και τον χαλβά που προσφέρουν στο τέλος του φαγητού και με εκνευρίζει πάντα ο θόρυβος απ’ τό κόσμο που φωνάζει αντί να μιλάει, η κακή αισθητική και τα παιδιά των διπλανών που νομίζουν ότι είναι στη παιδική χαρά.

Μπορεί να μην προλαβαίνω να μαγειρεύω αλλά μ’ αρέσει να ψωνίζω. Στη λαϊκή αγορά με τα βιολογικά πάω για φρούτα και λαχανικά. Απ’ το Σκλαβενίτη στη Πλατεία Καλογήρων ή απ’ τό Βασιλόπουλο στη Καλαμακίου τα του σπιτιού αλλά και από το βιολογικό Gr-Eatings στη Νίκης.

Έτσι ανοίγοντας στο ψυγείο μου θα βρείτε πάντα γιαούρτια, γάλα soya, ψωμί του τοστ, σοκολατούχο Όλυμπος, τυριά -Γραβιέρα Κεφαλοτύρι, Parmigiano και Emmental- σαλάτες καθαρισμένες, νερό και Λουξ πορτοκαλάδα.

Όσο για το ντουλάπι με τα τρόφιμα εκεί κατοικοεδρεύουν πάντα pasta De Cecco Linguine, Tagliatelle & Penne, τόνοι και σκουμπρί, κορν Φλεικς Cocopops, παστέλια Σύρου και ξηρούς καρπούς.

Αν πρέπει να μιλήσω για γαστρονομικές εμμονές θα έλεγα μόνον: Tartufo bianco ή nero (δηλαδή τρουφες) σε πάστα ταλιατέλες, σε φιλετάκια μοσχαρίσια, σε πίτσα λευκή. Επίσης τρελαίνομαι για πίτσα με παρμεζάνα και μοτσαρέλα μόνο και λίγο φρέσκια ρόκα στο τέλος. Η καλύτερη πίτσα είναι στη Βουλιαγμένη το La Palma.

Από την άλλη σιχαίνομαι το τυρί με τη μούχλα και τα γαλλικά κρεμώδη τυριά. Καλύτερα να φάει σκορδαλιά κ να`ρθει να με φιλήσει.

Κεφάλαιο delivery: Στην Ελλάδα δεν έχω καλό ντελίβερι πέρα από σουβλάκι ή πίτσα- που δε μ’ αρέσουν τα συγκεκριμένα που εξυπηρετούν τη περιοχή μου. Επίσης δε μου πολύ αρεσει το ντελίβερι. Ποτέ δε μου άρεσε. Καμία φορά όταν είμαι στο γραφείο του αδερφού μου για lunch break προτιμώ να παίρνω από το Pink Flamingo του Καλλίδη τα dim sum κοτόπουλο γαρίδα ή να πηγαίνω στο Νοlan ακόμα και μόνη μου.

Δε τρώω βραδυνό αργά. Eίμαι της Ιταλικής νοοτροπίας θέλω να έχω φάει μέχρι της 9, oπότε είμαι λίγο η σπαστική της παρέας. Αλλά μ’ αρεσουν οι μαζώξεις σε σπίτια με ωραία κρασιά και τυριά & σπιτική πάστα. Γενικά είμαι λάτρης του καλού φαγητού. Αν κανονίσω να φάω βράδυ έξω σε ωράριο α λα ελληνικά θα αποφύγω το μεσημεριανό. Θα φάω κρέας το βράδυ με σαλάτα ή σούπα.

Πέρα από Ιταλικής νοοτροπίας στο ωράριο του φαγητού είμαι και της ιταλικής κουζίνας γιατί μ`αρέσει η πάστα πολύ και μπορώ να την μαγειρέψω με παρά πολλές παραλλαγές στη σάλτσα. Αγαπημένο μου πιάτο είναι al pomodoro (ακούγοντας Adriano & Mina Acquae Sale , ενώ το ετοίμαζα μετά θα άκουγα όλο τον ομώνυμο δίσκο του) ή aglio olio e peperoncino. Κάνω επίσης φανταστικό τιραμισού. Θα φας όλο το ταψάκι και θα αισθάνεσαι ότι μπορείς να φας κι άλλο. Το τιραμισού είναι το αγαημένο μου γλυκό αλλά και η torta della nonna από τη Pasticceria Deliziosa στη Ρώμη. Στην Αθήνα μ’ αρεσει το κανταΐφι με το παγωτό καϊμάκι στο Aqua Marina στη Βουλιαγμενη. Φανταστικά επίσης είναι και τα εκλεράκια τους.

Από τα γλυκά στα αλμυρά και στην παιδική γευστική μου ανάμνηση η οποία δεν είναι άλλη από ομελέτα με πατάτες τηγανητές. Πατάτες τηγανητές σε ψωμί χωριάτικο γωνία πάντα και ψωμάκια ψημένα στο φούρνο με λιωμένο τυρί από πάνω.

Και από το γευστικό ταξίδι στο χρόνο σας πάω στις τελευταίες μου διακοπές στη Μύκονο. Μ΄αρέσει το Πριγκηπάτο του Πάνορμου για φαγητό, εξαιρετικό τάρταρ τόνου και τόνος γενικότερα ως πιάτο. Επίσης το Nice & Easy στη Πόλη. Το κριθαράκι του με τις γαρίδες καθώς και το χταποδάκι με τη φάβα είναι νοστιμότατα. Γενικά στη Μύκονο οι επιλογές για φαγητό είναι άπειρες: Ο Νικόλας η ταβέρνα και τα μαγειρευτά του ή το φρέσκο ψάρι του ανάλογα με τη ψαριά της ημέρας, Η Σπηλιά, το Νammos το βράδυ είναι φανταστικό all time best με το καλύτερο service.

Για τα ταξίδια στο εξωτερικό έχω να δηλώσω ότι είμαι παιδί της Ευρώπης ή γενικά των σύντομων πτήσεων. Απ’ την άλλη δεν έχω πάει μακρινά ταξίδια σε εξωτικούς προορισμούς. Δεν ξέρω γιατί. Στα ευρωπαικά μου ταξίδια ξεχωρίζω το ιαπωνικό εστιατοριο στο Κάπρι το Ik iCapri όπου το αγαπημένο μου πιάτο είναι το chirashi bowl, κλασικό με σολομό και αβοκάντο. Γιατί μ΄αρεσουν οι σταθερές καλές συνήθειες. Μ’αρεσει να επιστρέφω κάθε χρόνο και να βρίσκω την ποιότητα εξαιρετική, το περιβάλλον ευχάριστο και ίδιο. Ακόμα και αν προστίθενται νέοι πελάτες σε κάνουν πάντα να αισθάνεσαι οικεία. Αυτούς που γνώρισα και με υποδέχτηκαν με χαμόγελο χαίρομαι που τους ξαναβλέπω και παραμένουν το ίδιο χαμογελαστοί. Ο Ιδιοκτήτης αυτού του εστιατορίου έχει και στη Νάπολη και γνωρίστηκαμε το 2010 στο Μιλανο στο Ιαπωνικό Yoshinobu- για εμένα το καλύτερο Ιαπωνικό αυθεντικό εστιατόριο στην Ευρώπη.

Μιλώντας για γαστρονομία αυτό που κάνω σαν πρώτη σκέψη για το πώς διαμορφώνονται οι τάσεις είναι ότι δε μ`αρέσουν αυτοί που μπερδεύουν τις γεύσεις. Πέρα απ’ την ιαπωνική κουζίνα που τη βρίσκω fusion απ’ τη φύση της. Δε μπορώ τα πειράματα στην Ελληνική κουζίνα και ειδικά στην Ιταλική. Θέλω οι γεύσεις να ξεχωρίζουν σε αυτό που τρώω, να καταλαβαίνω τι είναι και επειδή το βλέπω αλλά και επειδή το γεύομαι. Στη ζαχαροπλαστική πάλι είμαι κλασικά πιστή στην αγάπη μου στην Ιταλική crema pasticciera και στο παγωτό, που είναι μόνο ιταλικό για εμένα. Fassi Gelateria στη Ρώμη είναι το καλύτερο παγωτό ή διαφορετικά παγωτό μηχανής ανάμεικτο όπου έχει στην Αθήνα. Δε με επηρεάζουν οι ζαχαροπλάστες ας συνεχίσουν ακάθεκτοι.

Όσο για την ελληνική εστιατορική σκηνή, αγαπώ τις ταβέρνες, είτε ειδικεύονται στο ψάρι ή στο κρέας. Τώρα στα υπόλοιπα εστιατόρια δε γνωρίζω τι καινούριο υπάρχει. Εντυπωσιάζομαι δύσκολα όμως γιατί ξέρω να μαγειρεύω και μ’ αρέσει. Οπότε στο φαγητό ό,τι δε ξέρω να φτιάχνω γιατί θέλει ώρα και καθάρισμα ή απλά γιατί καμία φορά είναι καλύτερα να σου σερβίρουν το ψάρι καθαρισμένο και τα όστρακα ανοιχτά. Είναι πιο νόστιμα.

Ακόμα πιο νόστιμα είναι τα αγαπημένα φαγητά μου με τους ιδανικούς συνδαιτυμόνες

Θα ήθελα λοιπόν ένα μυστικό Διονυσιακό δείπνο με Fellini , Sorrentino, DaVinci , Benigni, Sofia Loren , Kate Blanchett , Agnes Varda , il Papabuono, Μελίνα Μερκούρη... Καλύτερα να σταματήσω γιατί θα επικαλεστώ και άλλους πεθαμένους.

Κρατήστε τον παραπάνω συνδυασμό προσωπικοτήτων και για την τελευταία μου μέρα επάνω στη γη θα ήθελα να μας μαγειρέψει ο Πάνος Ιωαννίδης και να φάμε πάνω στο Βόσπορο λίγο πριν τη Μαύρη θάλασσα κάπου στη μέση του πουθενά. Εκεί έχει ένα φανταστικό μικρό τουρκικό μεζέ με ψάρι που δε θυμάμαι πως το λένε. Νομίζεις ότι είσαι σε ταινία και περνάς μέσα από ορυχείο. Αλήθεια σας λέω τρόμαξα τη πρώτη φορά που με πήγαν, σκέφτηκα γλίτωσα απ’ ολα τα βομβιστικά της Πόλης και θα πάω άδοξα και ούτε η μανούλα μου θα με κλάψει.