Resident Alien in London S01E04

03 Οκτωβρίου 2012
Εύη Φέτση

Η βδομάδα και ο μήνας μαζί ξεκίνησαν με έναν βαρύ, μουντό ουρανό έξω από το παράθυρο μου και βροχή την ίδια στιγμή που οι φίλοι μου στο Skype μου μιλάνε από την Αθήνα ντυμένοι με κοντομάνικα και κάνοντας σχέδια για τα τελευταία σαββατοκύριακα στα νησιά.

Έχω μια δυσκολία η αλήθεια είναι να συνηθίσω το κλίμα εδώ, συνήθως κρυώνω και κουκουλώνομαι με παλτά και καπέλα, μετά περπατάω και ιδρώνω και μετά αρρωσταίνω, και έτσι την προηγούμενη εβδομάδα την πέρασα καταναλώνοντας ικανές ποσότητες από Day & Night Nurse, καραμέλες για τον βήχα, σταγόνες για την μύτη και χαρτομάντηλα. Έχω ήδη γίνει η καλύτερη πελάτισσα των Boots λέμε... Απορώ πως θα βγάλω τον κανονικό χειμώνα. Μάλλον ντυμένη με γούνες και σκιάζοντας τους περαστικούς. Βέβαια το κρύωμα μου δεν με εμπόδισε να πάω για afternoon drinks με την Doris και τις φίλες της την Παρασκευή στο Aubaine στο South Ken όπου αναλύσαμε διάφορα χαριτωμένα και κοριτσίστικα πίνοντας ροζέ κρασί και τσιμπολογώντας πατάτες τηγανητές με μαγιονέζα. Δεν σας κρύβω βέβαια πως επιστρέφοντας σπίτι μου κατά τις 9 το βράδυ, την ώρα που στην Αθήνα θα ξεκινούσα να ετοιμάζομαι για να βγω, σκεφτόμουν πόσο πολύ μου έχουν λείψει οι κολλητές μου και τα girls nights με τα ατελείωτα ποτά μέχρι αργά, αλλά δεν θα παραπονεθώ κιόλας. Νοιώθω πραγματικά τυχερή που υπάρχει και εδώ μια κοριτσοπαρέα που με υποδέχτηκε με χαρά και με έκανε να νοιώσω welcomed, απλά είμαι ακόμα έξω από τα νερά μου. Και τα νερά είναι κρύα...

Κατά τα άλλα, ξεκίνησα να μαγειρεύω, σιγά σιγά και προσεκτικά γιατί η κουζίνα με γκάζι κρύβει εκπλήξεις όχι πάντα ευχάριστες. Την πρώτη φορά έβαλα να βράσω πατάτες για να κάνω πουρέ, ξεχείλισε το νερό, έσβησε το μάτι και το πήρα είδηση μετά από κανένα μισάωρο. Την επόμενη έβαλα να ψήσω ψωμί, άρπαξε λίγο, κάπνισε και άρχισε να χτυπάει ο συναγερμός. Ευτυχώς σταμάτησε πριν εμφανιστεί η πυροσβεστική και γίνω εντελώς ρεζίλι. Παρόλα αυτά, το κοτόπουλο Gordon Bleu –αγορασμένο φρέσκο από το The Whole Foods- έγινε τέλειο, και ο πουρές επίσης. Είναι το γάλα εδώ και το βούτυρο που κάνουν την διαφορά, όπως και τα υπόλοιπα υλικά βέβαια, αν δείτε τα φρέσκα κρέατα -μπιφτέκια μεγέθους πιάτου του γλυκού και κάτι απίστευτες σιτεμένες μπριζόλες-   θα βάλετε τα κλάματα.

Γενικά μιλώντας, παρόλο που χάνω κιλά διαρκώς μια που περπατάω ατελείωτα εκεί που έκανα τα πάντα με το αυτοκίνητο, αν δεν προσέξω λίγο θα γίνω διπλό βόδι απ΄ότι είμαι. Μπορείς να τρως όλη μέρα εδώ, πέρα από το ότι τα super markets είναι πραγματικοί παράδεισοι, υπάρχουν λιχουδιές σε κάθε γωνιά στην κυριολεξία. Το Σάββατο που είχε λιακάδα πήγαμε βόλτα στο Food Market που γίνεται στην Duke of York Square που είναι πέντε λεπτά από το σπίτι μας και δεν ξέραμε τι να πρωτοδιαλέξουμε από τους πάγκους γύρω μας.  Σάντουιτς με salt beef, burgers με απίστευτες σάλτσες, μεξικάνικα, ινδικά, γλυκά, ψωμιά, τυριά.. Η χαρά του κοιλιόδουλου. Και την Κυριακή το μεσημέρι, ακολουθώντας την πρόταση του Peter Stat, φάγαμε καταπληκτικά στο Delaunay. Λάτρεψα τον χώρο, συνδυάζει μαγικά την πολυτέλεια με το buzz, καθίσαμε  σε σούπερ κεντρικό τραπέζι, και το φαγητό ήταν ακριβούτσικο μεν αλλά πραγματικά εξαιρετικό. Έφαγα ένα ελαφρύ μενού που αποτελείτο από αυγό Benedict για πρώτο, σνίτσελ με πατάτες τηγανητές για κύριο και εκλαίρ καφέ για επιδόρπιο και μετά πέρασα την υπόλοιπη μέρα σε λήθαργο. Ίσα που κατάφερα να συρθώ μέχρι τον καναπέ κατά τις 9 για να δω το τρίτο επεισόδιο του Downton Abbey και μετά επέστρεψα στο κρεβάτι μου. Βέβαια, ξυπνάω από τις 7 πράγμα που είναι καλό για το μέλλον, όταν θα βρω δουλειά that is. Που ευχηθείτε μου να βρω σύντομα, πρώτα για να έχω κάτι εποικοδομητικό να περνάω την ώρα μου και δεύτερον γιατί τα λεφτά εξαφανίζονται σαν μαγικές εικόνες...

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση