Σίγουρα δεν είναι από τα αγαπημένα μου φαγητά. Ακόμα θυμάμαι έντονα τα κυριακάτικα τραπέζια στην εφηβεία μου όπου ο πατέρας μου προσπαθούσε να γκουρμεδοποιήσει το στεγνό αυτό κατασκεύασμα βάζοντας μέσα ολόκληρα βραστά αυγά που επί της ουσίας το μόνο που έκαναν ήταν να κάνουν το αποτέλεσμα ακόμα πιο στεγνό, παρόλο που το οπτικό κομμάτι, όταν κοβόταν σε φέτες, τον έκανε πολύ περήφανο. Οι σποραδικές συμβουλές από συγγενείς και φίλους για προσθήκη σάλτσας ντομάτας στην κορυφή πήγαιναν στον βρόντο με τη δικαιολογία: «καλύτερα τότε να κάνουμε μακαρονάδα με κεφτεδάκια και σάλτσα», να κυριαρχεί, άσχετα αν τελικά ποτέ δεν κάναμε. Οι συνταγές, πάντα από τεράστια βιβλία κάμποσων κιλών το πρότειναν με καρότο και αρακά, σκέψη αρκετά αποκρουστική για κάθε έφηβο που σέβεται τον εαυτό του και μισεί τα λαχανικά. Φυσικά δεν θέλω να αναφέρω την παντελή άγνοια της gravy sauce που ίσως, λέω ίσως να έκανε τις θεόστεγνες φέτες κιμά να κατεβαίνουν λίγο πιο εύκολα από τον οισοφάγο.
Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο που το συγκεκριμένο φαγητό το συναντάμε σε μπουφέδες όπου δεκάδες άνθρωποι κάθονται ανυπόμονοι σε μια σειρά προσπαθώντας να γεμίσουν το πιάτο τους ασφυκτικά, πριν καν καταλάβουν τι είναι αυτό που έβαλαν μέσα αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι μια γρήγορη περιήγηση στο τέλος της βραδιάς από τα τραπέζια του γάμου ή της βάπτισης (γιατί περί τέτοιων μπουφέδων πρόκειται) θα αναδείξουν το ρολό ως το λιγότερο δημοφιλές έδεσμα, που λέει ο λόγος, της περίστασης.
Κάνοντας όλες αυτές τις σκέψεις δεν μπορώ να καταλάβω τον ψυχολογικό κόσμο ενός ανθρώπου που έκανε μια μεγάλη καριέρα έχοντας πάρει την απόφαση να ονομάσει τον εαυτό του “Meat Loaf”. Ο ίδιος έχει σκαρφιστεί δεκάδες ιστορίες για το πώς πήρε το συγκεκριμένο ψευδώνυμο αλλά οι επικρατέστερες και ίσως οι περισσότερες πιστευτές είναι δύο. Η πρώτη θέλει τον πατέρα του όταν αντίκρισε στο νοσοκομείο το νεογέννητο παιδί του να είπε στις νοσοκόμες ότι έμοιαζε με τέσσερα κιλά αλεσμένου κρέατος πείθοντας τες μάλιστα να γράψουν στην ετικέτα που ήταν πάνω στην κούνια του την λέξη Meat. Η δεύτερη και συμπληρωματική ήταν όταν γεννημένος με το όνομα Marvin Lee Aday στο δημοτικό, πάτησε το πόδι του προπονητή του και αυτός του φώναξε «φύγε πάνω από το πόδι μου, meatloaf». Ότι και αν ισχύει το μόνο σίγουρο ήταν ότι o Meat Loaf εκνευριζόταν απίστευτα όταν έβλεπε το ψευδώνυμο του να γράφεται ως μία λέξη και έσπευδε να διορθώσει αυστηρά τον οποιονδήποτε που θα έκανε το μοιραίο λάθος.
Έχοντας μια
τεράστια καριέρα που ξεκίνησε από τις αίθουσες του Broadway και έφτασε να
ρίχνει από τα charts συγκροτήματα όπως οι Bee Gees πουλώντας δεκάδες
εκατομμύρια αντίτυπα δίσκων, στην Ελλάδα οι περισσότεροι άνω των δεύτερων –άντα τον θυμούνται να λέει δακρύβρεχτα « I would do anything for love, I know it’s true and that’s a fact, I would do anything for love, And there’ ll never be no turning back» και να χορεύουν αγκαλιά με εφηβικούς και όχι μόνο έρωτες σε
κάποιο πάρτι με χαμηλό φωτισμό. Οι κινηματογραφόφιλοι τον γνωρίζουν από τη
συμμετοχή του στο αριστουργηματικό ”Fight Club”
καθώς και σε κάποιες τηλεοπτικές σειρές ενώ οι φίλοι της σκληρής μουσικής
προτιμούν να τον θυμούνται ως πεθερό του κιθαρίστα των Anthrax, Scott Ian.
Το σουρεαλιστικό της υπόθεσης είναι ότι ο Meat Loaf ήταν για περισσότερο από μια δεκαετία χορτοφάγος ενώ άνθρωποι που είχαν τις ίδιες διατροφικές επιλογές τον απέφευγαν εξαιτίας του ονόματος του. Ο ίδιος περιγράφει γλαφυρά την στιγμή που προσπάθησε να γνωρίσει την δημοφιλή τραγουδίστρια k.d. lang, γνωστή για τις χορτοφαγικές της αντιλήψεις και αυτή αρνήθηκε λέγοντας: «Δεν θέλω να του μιλήσω, το όνομά του είναι Meat Loaf»
Ομοιότητες στις τάσεις αποφυγής ανακαλύπτω στον εαυτό μου ακόμα και σήμερα ακούγοντας το ρολό κιμά. Μπορεί η εποχή που το συγκεκριμένο φαγητό ήταν βασική επιλογή στα οικογενειακά τραπέζια να έχει περάσει ανεπιστρεπτί αλλά την τελευταία φορά που το είδα σε μενού εστιατορίου ήταν στην Ξάνθη και η λέξη «σπιτικό» δίπλα στο όνομα του δεν το έκανε περισσότερο θελκτικό, όπως προφανώς πίστευαν οι δημιουργοί του. Το αντίθετο μάλιστα. Μέχρι σήμερα το έχω δοκιμάσει σε διάφορες φυσιολογικές ή μη παραλλαγές παραλλαγές όπως τυλιγμένο με μπέικον, με μπεσαμέλ στην κορυφή, με τυριά που λιώνουν στη γέμιση ακόμα και με λευκή σάλτσα μανιταριών. Δυστυχώς κάθε μου γευστική προσπάθεια στέφθηκε με αποτυχία.
Από την
άλλη, ο συμπαθέστατος Meat Loaf
που μας άφησε τον Ιανουάριο του 2022 σε ηλικία 75 ετών, ήταν ένας τραγουδιστής
που κατάφερνε να συνδυάζει αριστουργηματικά το rock n’ roll και το glam rock με
την θεατρικότητα των musical του Broadway κυκλοφορώντας εμπορικότατα χιτ με
βάση την συνθετική δεινότητα του Jim Steinman. Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα είχε
ανέβει η εμπορική του αξία αν η δισκογραφική του, τότε εταιρία, είχε δεχθεί να
πληρώσει τον Steinman όταν παρέδωσε τα “Total Eclipse of the Heart”
και “Making Love Out of Nothing All” που έχτισαν τις καριέρες της Bony Tyler και των Air Supply αλλά σίγουρα ο Marvin-Michael Lee Aday γέμισε για σχεδόν τρεις δεκαετίες τα ραδιόφωνα με
μεγάλες επιτυχίες που αγαπήθηκαν όσο λίγες από ανθρώπους σε όλα τα μήκη και
πλάτη της γης.
Μέσα σε όλα αυτά, αξίζει να αναφερθεί ότι το ρολό κιμά ήταν ένα από τα αγαπημένα φαγητά του Elvis. Μάλιστα και σύμφωνα με την Priscilla Presley το ζητούσε κάθε μέρα για δείπνο για ένα ολόκληρο εξάμηνο και αν θα ήθελα να γίνω κακός θα μπορούσα εύκολα να το προσθέσω στις αιτίες θανάτου του, αλλά δεν θα το κάνω.
Πριν μερικά χρόνια φίλος μάγειρας προσπάθησε να με πείσει ότι το ρολό κιμά είναι εξαιρετικό πιάτο αν γλασαριστεί με σπιτική κέτσαπ και συνοδευτεί με πουρέ καμένου κουνουπιδιού. Τότε νομίζω δεν είπα την αλήθεια. Φίλε Γιώργο, και πάλι δεν μου άρεσε…
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση