Γιάννης Ευσταθιάδης: Ο Ευ και οι Σεφ

Προφανώς θα αναρωτιέστε ποιος είναι ο Ευ και τί με συγκίνησε στο λεύκωμά του. Αρχικά θα πω «με το δίκιο σας!» Εντούτοις, πολλοί τον ξέρετε! Το 2022 το FNL του απένειμε το Βραβείο συνολικής προσφοράς, από όπου και η φωτογραφία (FNL Best Restaurant Awards 2022). Κάποιοι τον ξέρετε καλύτερα είτε γιατί τον διαβάζατε στις σελίδες γαστρονομικών και μη περιοδικών: στο Ε της Ελευθεροτυπίας ως Απίκιο (ψευδώνυμο αναφορά στον Ρωμαίο γαστρονόμο Marcus Gavius Apicius). Άλλοι πάλι τον ακούτε τις μουσικές του εκπομπές στο ραδιόφωνο – είναι μέγας λάτρης της όπερας – ή ακόμα μπορεί και να τον συναντούσατε στις εξόδους σας, αφού ως ευζωιστής έχει τιμήσει όλα τα αξιόλογα – μεγάλα και μικρά – εστιατόρια της χώρας του πλανήτη. Πόσοι όμως συνδέουν το πραγματικό του όνομα με τα διάφορα ψευδώνυμά του; Και πόσο εύκολο είναι να πει κανείς δυο λόγια με ποιος είναι ο πολυπράγμων άνθρωπος πίσω από όλα αυτά; 

Μου είναι αδύνατο να αναφερθώ στον Ευ, τον κατά κόσμο Γιάννη Ευσταθιάδη, χωρίς να προσθέσω κι εγώ το πρόθημα «ευ» στις πολλαπλές του ιδιότητες: του συγγραφέα, του ποιητή, του μουσικού παραγωγού, του κατ’ επάγγελμα διαφημιστή και του εκ πεποιθήσεως ευζωιστή. Ναι, αν και δεν τού το έχω πει ποτέ, για μένα αντιπροσώπευε πάντα τον Homo Universalis της σύγχρονης εποχής. Την εποχή που τον γνώρισα διατηρούσε μια στήλη σε ανδρικό περιοδικό και την ίδια περίοδο είχε αναλάβει τη διαφημιστική καμπάνια του Ευ ζην, ενός περιοδικού που κυκλοφόρησε, το 1996, από την Δέσμη Εκδοτική Α.Ε. το οποίο σύμφωνα με τους εκδότες του ήταν για πολύ λίγους και αυτό αποτυπώθηκε με το προβοκατόρικο σποτ του Γιάννη Ευσταθιάδη: «Απευθύνεται στο… 0,035% των Ελλήνων».

Αργότερα έμαθα πως ο Γιάννης Ευσταθιάδης ήταν ο άνθρωπος πίσω από τα περισσότερα επιτυχημένα διαφημιστικά σλόγκαν της ελληνικής διαφήμισης, που για δεκαετίες μετά, συνέχισαν να επαναλαμβάνονται ως φράσεις κλισέ, έστω και αν οι νεότεροι δεν γνώριζαν την προέλευση τους πια: «Κουτί- κουτί -κουτί, και τι κουτί κουτί -κουτί, τώρα η Henninger καινούρια σε κουτί», όταν πρωτο-κυκλοφόρησαν οι μπίρες σε κουτάκι. «Ο επιμένων ελληνικά» (ιστορική διαφήμιση που πρόβαλλε και προωθούσε ελληνικές επιχειρήσεις, προϊόντα και υπηρεσίες). «Μόνος ή Μάνος» (διαφήμιση των ‘80ς του ταξιδιωτικού πρακτορείου Μάνος) που , παρότι το πρακτορείο είχε κλίσει, έμεινε να χαρακτηρίζει, για χρόνια μετά, τα μπακούρια ή αλλιώς τους κατ’ επιλογή μόνους.

Ο Ευ-ζωιστής Απίκιος

Πριν από όλα και πάνω ο Γιάννης Ευσταθιάδης ένας πραγματικός ευζωιστής, ένας bonvivant που, σαν τους αληθινούς γάλλους γαστρονόμους του 19^ου αιώνα, έτρωγε και κατέγραφε τις εμπειρίες του για να τις μοιραστεί με τους γνωστούς και άγνωστους φίλους του. Και αυτό αποτυπώνεται και στο εν λόγω λεύκωμα του, όπου συγκέντρωσε τις φωτογραφίες του έξω και μέσα στα διάσημα εστιατόρια των περασμένων δεκαετιών, αλλά και τις ευχαριστήριες επιστολές για τα σχετικά άρθρα του. Ποιο να πρωτοπιάσω; La Tourd’ Argent; Le Grand Véfour; Fredy Girardet; De Karmeliet; El Racó de Can Fabes; Arzak; Pic; Marc Veyrat; Les Prés d’ Eugénie; Joël Robuchon; Fat Duck; Και εκείνες οι σπάνιες φωτογραφίες του με αγαπημένους μας σεφ, με φίλους δημοσιογράφους – παρόντες ακόμα και απόντες;

Ταξιδεύοντας και δειπνώντας μοιραζόταν στις στήλες του τις εικόνες των ταξιδιών του ανά τον κόσμο, τις επισκέψεις του σε εστιατόρια – τριάστερα, διάστερα, μονάστερα και πολλά υποσχόμενα, που τότε έγραφαν την ιστορία της σύγχρονης γαστρονομίας. Και ως γνήσιος τζέντλεμαν που πάντα ήταν, συνήθιζε να έστελνε το κείμενό του (μεταφρασμένο) στον σεφ για να τον ευχαριστήσει για την εμπειρία που του χάρισε.

Αυτά και άλλα πολλά ανακάλυψα στο όμορφο λεύκωμά του, που με συγκίνησε με τις λεπτές χειρονομίες που κρύβει, όπως με συγκίνησε το γεγονός ότι διατήρησε «άθικτο» όλο αυτό το πολύτιμο υλικό μιας τόσο γεμάτης ζωής. Με συγκίνησε, όμως και γιατί μου υπενθύμισε πόσο ωραία ζούσαμε τότε, πριν μπουν στο «παιχνίδι» οι επιδραστικοί και οι δήθεν. Ευχαριστώ, Ευ!