Το αληθινό success story

24 Ιουλίου 2013
Ήρα Σινιγάλια

Λοιπόν, ώρα να δούμε άλλους δρόμους να επικοινωνήσουμε. Από τα στρασάκια του υλικού κόσμου πάμε στην ουσία. Δεν είναι τυχαίο ότι ο πολιτισμός σε όλες του τις όψεις είναι το νέο δισκοπότηρο της ανασυγκρότησης της χώρας, το αληθινό success story (sorry mr president!) Είναι το μόνο σύνθημα που πιστεύω. Παρακάτω πέντε παραδείγματα που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

Ήταν Σάββατο απόγευμα στη λεωφόρο Συγγρού, ένα δρόμο που σταδιακά διαμορφώνεται σε μια πολιτιστική αρτηρία, αν σκεφτεί κανείς ότι κάπου στο μέσον της βρίσκεται η ΣτέγηΓραμμάτωνκαιΤεχνών, ενώ στην απόληξή της θα δούμε το Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (βλ. το Beautiful South της προηγούμενης εβδομάδας). Ο λόγος της καθόδου ήταν η πολύκροτη παράσταση του ρηξικέλευθου Αμερικανού σκηνοθέτη Ουίλσον, The old woman με τον Μιχαήλ Μπαρίζνικοφ και τον Γουίλεμ Νταφόε. Θα αποφύγω την κριτική, απλά γιατί δεν είμαι ειδικός, ούτε και ο προορισμός αυτής της στήλης είναι τέτοιος. Ενώπιον ωστόσο του εικαστικού μυθιστορήματος που έβλεπα, όπου οι φωτισμοί από μόνοι τους αφηγούνταν τις δικές τους ιστορίες, σκεφτόμουν ότι η Οδύσσεια που παρουσίασε στο Εθνικό Θέατρο ο Ουίλσον δέχτηκε ουκ ολίγες αμφισβητήσεις λόγω της αντισυμβατικότητάς της. Στο τέλος της ημέρας όμως μιλάμε για μια ανταλλαγή ιδεών, καινοτομιών και ανθρώπων. Έτσι δημιουργούνται οι ωραίες εκπλήξεις. Όπως αυτή που είδαμε στη Στέγη, η οποία αποτελεί τον καρπό μιας από κοινού αναζήτησης του Μπαρίζνικοφ με τον Ουίλσον πάνω σε μια εμπειρία της Ρωσικής πρωτοπορίας, η οποία υπέστη στο τέλος τα πάνδεινα από τον Στάλιν. Δεν είναι τυχαίο ότι ο συγγραφέας του έργου Δανιήλ Χαρμς πέθανε τελικά από ασιτία φυλακισμένος σε ένα ψυχιατρείο του τότε Λένινγκραντ μόλις 37 ετών το 1943. Δυσκολεύομαι να αποφανθώ τι καταλάβαμε από αυτό το κάδρο του παραλόγου, καθείς και η ερμηνεία του. Κρατάω όμως ότι ήταν μια σημαντική στιγμή του Φεστιβάλ Αθηνών που αφενός ήταν sold out, όπως και όλες οι θεατρικές του παραστάσεις, αφετέρου προσέλκυσε και ξένους θεατές.

Την ίδια στιγμή, όπως έγραψα και παλιότερα, τα φεστιβάλ αυξάνονται και πληθύνονται στην επικράτεια. Για παράδειγμα το Φεστιβάλ Χορού της Καλαμάτας όχι μόνο εξελίσσεται σε μια διεθνή πλέον οντότητα αλλά απέκτησε και το ΜέγαροΧορού που φέτος άνοιξε τις πύλες του και θεωρείται τεχνολογικά και κτηριακά ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης.

Μουσεία όπως το Μπενάκη ανοίγονται σε αναπάντεχες συναντήσεις με τη δική μας γαστρονομία, βιβλιοθήκες αναπτύσσονται σε πόλους έλξης, όπως οι εννέα σε όλη την Ελλάδα, που υποστηρίζει το σχετικό πρόγραμμα Future Library του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος και οι οποίες αποσκοπούν να φέρουν τους νέους ανθρώπους πιο κοντά στο σύμπαν της γνώσης σε μια εποχή που κάτι τέτοιο φαντάζει πολυτέλεια. Αρχαιολογικοί χώροι, όπως η καταπληκτική αρχαίαΜεσσήνη, ανοίγουν τις πύλες τους για το κοινό και φιλοξενούν ακόμα και παραστάσεις (φωτό κάτω).

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι σε όλη τη διάρκεια αυτού του χειμώνα μέσα από τις συναντήσεις με αξιοσημείωτους ανθρώπους που εντάχθηκαν στην κοινωνία του  Βeautiful South διαπίστωσα ότι στην Ελλάδα υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα, προς τέρψη των αστρονόμων! Είτε μιλάμε για επιχειρηματικότητα, είτε για εθελοντική δουλειά, είτε για τέχνη. Και αυτή η πολυθρύλητη παραγωγική ανασυγκρότηση δεν μπορεί να ανθίσει κάνοντας παράκαμψη από αυτούς τους παράγοντες και κυρίως από τον πολιτισμό, ειδωμένον και ως προϊόν αλλά και ως βασική ιδέα που γύρω της θα στριφογυρίζουν άλλες. Για παράδειγμα, η προσπάθεια που κάνει ο ΣΕΤΕ για το μάρκετινγκτηςελληνικήςγαστρονομίας και την οποία εμείς ως FNL Guide στηρίζουμε, δεν μπορεί να είναι ξεκομμένη από το ευρύτερο πολιτιστικό πλαίσιο, ας πούμε τα ήθη και τα έθιμα της εκάστοτε περιοχής που καταγράφεται έτσι ώστε να δημιουργηθεί ο γαστρονομικός χάρτης της Ελλάδας. Με άλλα λόγια καλοί και οι υδρογονάνθρακες, κάπου στα μέσα του Ιονίου και στα βάθη του Λιβυκού πελάγους, αλλά μέχρι να γίνει η Ελλάδα εμιράτο, μήπως να κοιτάξουμε στο τώρα και να συνενώσουμε με ομαδικό πνεύμα (σε πείσμα του εγώ και του ατομισμού) όλες αυτές τις προσπάθειες στο χρυσάφι που λέγεται πολιτισμός; Ως ενεργητική άποψη και όχι ως μαυσωλείο.

 

ΥΓ. Στον Πειραιά θα δημιουργηθεί ένας πόλος έλξης με επίκεντρο το Ναυτικό Μουσείο που ετοιμάζεται εκεί. Μια ακόμα καλή είδηση (σκεφτείτε, οι θετικές πληροφορίες τις περισσότερες φορές έχουν να κάνουν με ελληνικές εφευρέσεις ή πολιτιστικές δράσεις και όχι με τη μείωση του χρέους κατά ένα τοις χιλίοις). Α, και την επόμενη εβδομάδα επιστροφή στις συνεντεύξεις!

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση