-ΕίμαστεστοΤΑΥστοφεστιβάλτουπεριοδικούΚαλειδοσκόπιο. Ότανξεκινήσατεφανταζόσαστεότιθαεπεκταθείηβιβλιοθήκη; Είσαστεικανοποιημένοι;
Λευτέρης: Πέρυσι τα Χριστούγεννα δεν γνωρίζαμε ακριβώς πώς θα εξελιχθεί. Εμείς απλώς ξεκινήσαμε με την πρώτη μας βιβλιοθήκη στην Κηφισιά και έπειτα το project πήρε μια συγκεκριμένη τροπή. Έτσι μας προσέγγισε η Στέγη, ένα μήνα μετά τη βιβλιοθήκη στην Κηφισιά και φτιάξαμε άλλες δύο. Αυτή εδώ είναι η κινητή της Στέγης, που την εντάσσουν σε διάφορες δράσεις στην Αθήνα, ενώ η άλλη είναι μόνιμη έξω από το κτίριό της.
Ειρήνη: Με μία λέξη, όχι δεν το περιμέναμε, γιατί δεν ξέραμε ότι συμβαίνουν τέτοιου είδους πράγματα, μέχρι που μπήκαμε στο χορό και χορεύουμε μαζί.
-ΠώςπροέκυψεηιδέαμιαςανταλλακτικήςβιβλιοθήκηςστηνΑθήνατου 2013;
Ειρήνη: Πολύ παρορμητικά! Βρεθήκαμε για έναν καφέ και συζητούσαμε για βιβλία γενικώς. Παρόμοιες δράσεις υπάρχουν στο εξωτερικό με πολύ επιτυχία: στη Γερμανία, την Αυστρία, την Ελβετία. Στην Ελλάδα κάτι τέτοιο δεν υπάρχει, επομένως γιατί να μην το δοκιμάσουμε; Ξεκινήσαμε από την Κηφισιά γιατί και οι δύο μένουμε εκεί, οπότε ήταν λογικό να δούμε πώς λειτουργεί στη γειτονιά μας, σε έναν προστατευμένο χώρο, που μπορούμε να εποπτεύουμε. Από εκεί και μετά απλώθηκε ανέλπιστα. Μάλιστα θα έλεγα ότι η βιβλιοθήκη ακόμα ξεκινάει, καθώς συνεχίζει να εντάσσεται στην καθημερινότητά μας.
Λευτέρης: Για την ώρα έχουμε μόνο τρεις βιβλιοθήκες. Στοχεύουμε να δημιουργηθεί ένα δίκτυο ανταλλαγής και κάθε γειτονιά να αποκτήσει τη βιβλιοθήκη της.
-Τιθέλετενααλλάξετεσεμιαχώραπουδενδιαβάζειοκόσμος;
Ειρήνη: Δεν ξεκινήσαμε επειδή είδαμε κάτι που θέλουμε να αλλάξουμε, μάλλον ήταν κάτι που λείπει και θελήσαμε να γεμίσουμε το κενό.
Λευτέρης: Υπάρχουν όμως πολλοί που διαβάζουν και διατίθενται να ανταλλάξουν το βιβλίο τους. Εμείς ξεκινήσαμε από τα σπίτια μας, όπου είχαμε πολλά βιβλία τα οποία είχαμε διαβάσει ή δεν θα διαβάζαμε ποτέ. Από το να τα έχουμε στις βιβλιοθήκες και στις αποθήκες, θεωρήσαμε ότι θα ήταν καλό να τα προσφέρουμε κάπου να τα διαβάσει ο κόσμος.
-Γιατίδενταδώσατεσεένασχολείοήσεμιαδημόσιαβιβλιοθήκη;
Λευτέρης: Γιατί θέλουμε να δούμε το βιβλίο στο δρόμο: να είναι προσβάσιμο από όλους, να μη χρειάζεται κάποιος να εγγραφεί, να έχει κάρτα μέλους της βιβλιοθήκης, αντίθετα να έχει πρόσβαση 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Έτσι αρχίσαμε τη δική μας παρέμβαση, δηλαδή τη δημιουργία ενός υπαίθριου, δημόσιου επίπλου, σαν να παίρνεις τη βιβλιοθήκη από το σπίτι σου και να τη βγάζεις έξω. Βέβαια μια τέτοια βιβλιοθήκη θα καταρρεύσει σε ένα μήνα από τη βροχή, άρα έπρεπε να τη σχεδιάσουμε και να την κατασκευάσουμε ανάλογα. Επιπλέον θέλαμε να είναι προσβάσιμη 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, να μην ελέγχει κανένας τι μπαίνει και τι βγαίνει - εμείς απλώς βάζουμε ένα αυτοκόλλητο το οποίο κολλάμε στη ράχη των βιβλίων. Και αφήνουμε αυτοκόλλητα στα ράφια ώστε ο κάθε χρήστης να τα κολλάει στα βιβλία ώστε να αισθανθεί ότι τα προσφέρει κάπου. Όπως έχει λοιπόν ο καθένας το αγαπημένο του παγκάκι, τώρα θα έχει και την αγαπημένη του βιβλιοθήκη, όπου θα πηγαίνει και θα αφήνει το βιβλίο του. Επειδή προσφέρει αλλά και παίρνει, μπορεί να την οικειοποιηθεί περισσότερο από κάτι άλλο. Είναι εκείνος υπεύθυνος για να την προστατεύσει και ανάλογα με τη δική του δράση θα φανεί αν το project πέτυχε ή όχι. Όταν τη σχεδιάσαμε και την κατασκευάσαμε, προβλέψαμε να αντέχει σε βανδαλισμούς και καιρικά φαινόμενα. Άρα δεν καίγεται, είναι αλεξίσφαιρη, αντέχει βαριοπούλες, αλλά αν ο κόσμος την καταστρέψει, σημαίνει ότι τη μισεί. Για την ώρα όμως δεν έχει υπάρξει το παραμικρό ίχνος βανδαλισμού σε καμία από τις τρεις βιβλιοθήκες.
-Τοκόστοςτηςπρώτηςβιβλιοθήκηςποιοςτοεπωμίστηκε;
Λευτέρης: Έπρεπε να πείσουμε χορηγό και δήμο ότι θα βγουν και οι δύο κερδισμένοι. Στον χορηγό είπαμε: "αν σου εξασφαλίσουμε το κεντρικότερο σημείο της Κηφισιάς ως μόνιμο σημείο έκθεσης του δικού σου δημιουργήματος και ως διαφήμιση της εταιρείας σου, θα κάνεις τη χορηγία;" Μετά πήγαμε στο δήμαρχο και είπαμε: "ο κύριος από εδώ διατίθεται να κάνει χορηγία της ιδέας μας, θα μας παραχωρήσετε το χώρο;" Βεβαίως, ο δήμος θα είχε κάτι πρωτοπόρο για τα ελληνικά δεδομένα χωρίς να πληρώσει.
Ειρήνη: Το ουσιαστικό είναι ότι οι πολίτες είναι κερδισμένοι. Αυτό που τονίζουμε συνεχώς είναι ότι δεν ανήκει σε εμένα και τον Λευτέρη, το χορηγό και το δήμο Κηφισιάς. Ανήκει στους πολίτες: είναι αυτοδιαχειριζόμενη, αυτοί επιβλέπουν τη συνέχιση της ύπαρξής της καιτην τροφοδοτούν με βιβλία ή της αφαιρούν. Η συλλογή της βασίζεται αποκλειστικά στη δική τους ανταπόκριση.
-Περιμένετεηεπόμενηβιβλιοθήκηναφτιαχτείαπότονίδιοτονκόσμο; Βλέπετεναυπάρχειδιάθεσηαπότιςπρώτεςενδείξεις;
Ειρήνη: Από την εκστρατεία αυτή, όχι ιδιαίτερα ακόμα. Από τα σχόλια που δεχόμαστε μέσω e-mail, ναι. Η ζήτηση από πολίτες, δήμους, φορείς, οργανισμούς, εκπαιδευτικές οργανώσεις είναι μεγάλη. Όλοι θέλουν μια βιβλιοθήκη. Άρα πρέπει να βρεθεί οικονομική ενίσχυση για την κατασκευή. Τώρα ψάχνουμε μετά μανίας χορηγούς και μεγάλες εταιρείες που θα ήθελαν να ενισχύσουν το κοινωνικό τους προφίλ.
-Ηκρίσηλειτούργησεγιασαςωςμοχλόςέμπνευσης; Υπήρξεμιααφορμήήμιααιτία;
Λευτέρης: Κατά κάποιο τρόπο η κρίση συνέβαλλε ωστόσο θα μπορούσε να γίνει ανεξαρτήτως κρίσης. Βλέπουμε με αυτό το project το βιβλίο ως δημόσιο αγαθό, ελεύθερο, δωρεάν και το τονίζουμε όλη την ώρα. Επίσης είναι μια παρέμβαση στο δημόσιο χώρο που έχει πληγεί υπερβολικά αυτή την περίοδο.
Ειρήνη: Προβάλλεται η ανταλλακτική βιβλιοθήκη ως ένα καλό νέο σε μια εποχή που χρειάζονται καλά νέα. Αν δεν ήταν η κρίση, δεν ξέρω αν θα υπήρχε ανταπόκριση, αλλά δεν το αποκλείω. Το ζήτημα είναι αν αποτελεί από μόνη της καλό νέο ή αν το νιώθει έτσι όποιος τη χρησιμοποιεί, αν τη χρειαζόταν δηλαδή.
-Πώςανταποκρίνεταιοκόσμος; Δενθαέλεγαποσοτικά, γιατίδενθαείχενόημα.
Ειρήνη: Αν δεις ένα βιβλίο σε κάθε ράφι - υπολόγισε ότι έχει 12 ράφια, άρα είναι 12 βιβλία, κάτι που αποτελεί και πάλι προσφορά. Δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν λειτουργεί, επειδή έχει 12 βιβλία και ότι λειτουργεί επειδή έχει 300. Άρα, ναι, λειτουργεί καλά ως τώρα, όσον αφορά τον κόσμο.
Λευτέρης: Από την άλλη, υπάρχει τεράστιος ενθουσιασμός στα social media και στα mail που μας στέλνουν από όλη την Ελλάδα και μας ζητάνε βιβλιοθήκες. Απλώς νομίζουν ότι εμείς έχουμε και τους χορηγούς. Ασφαλώς ψάχνουμε καθημερινά, αλλά ψάξτε και εσείς για να φτιάξουμε βιβλιοθήκες! Θα ήταν ωραίο να φτάσει στα πιο απόμακρα σημεία της Ελλάδας, όπου μπορεί εκεί να τη χρειάζονται πολύ περισσότερο.
-Εσείςδιαβάζετε;
Ειρήνη: Δεν θα έλεγα ότι είμαι φανατική. Έχω στο ενεργητικό μου 2-3 βιβλία το χρόνο. Βέβαια, από τον Ιούνιο έχω διαβάσει τέσσερα!
Λευτέρης: Εγώ διαβάζω, αλλά συγκεκριμένη θεματολογία, δηλαδή βιβλία τέχνης και αρχιτεκτονικής.
-Πώςσκεφτήκατετηβιβλιοθήκηωςέπιπλοπουπαρεμβαίνειστοχώρο;
Λευτέρης: Θέλαμε κάτι που να ήταν σχετικά διακριτικό, όχι μια παρέμβαση του τύπου "είμαι η βιβλιοθήκη, κοιτάξτε με". Ας πούμε, επιδιώξαμε τα τυφλά σημεία να είναι πολυχρηστικά, να γράφουν όλες τις πληροφορίες και να έχουν τη διαφήμιση για τους χορηγούς. Αυτό που έπρεπε να είναι σε πρώτη εικόνα ήταν τα βιβλία. Οπότε πρακτικά προέκυψε και ο σχεδιασμός του επίπλου, χωρίς να πούμε "ας φτιάξουμε κάτι fancy και μετά ας βάλουμε και τη χρήση". Αντίθετα δουλέψαμε το πώς μπορεί αυτό το έπιπλο να είναι πιο χρηστικό. Επίσης διάφορα στοιχεία που διακοσμούν τις όψεις ήρθαν μεταγενέστερα. Για παράδειγμα, όταν η Στέγη μας είπε ότι ήθελε κάπως να φανεί μέσω της βιβλιοθήκης, σκεφτήκαμε να την κάνουμε σαν μικρογραφία του κτιρίου της. Οπότε σκαλίστηκαν οι περσίδες, για να παραπέμπει στο κτίριο της λεωφόρου Συγγρού. Στα ράφια διαλέξαμε το κόκκινο χρώμα το οποίο είναι στο λογότυπο.
Ειρήνη: Στην οροφή της έχει τοποθετηθεί φωτοβολταϊκός συλλέκτης και στα ράφια υπάρχουν λωρίδες από φωτισμό για να εξυπηρετεί και το βράδυ. Στην αρχή τη σχεδιάζαμε σαν ένα έπιπλο προσβάσιμο και από τις τέσσερις πλευρές του και στον καθένα που το χρησιμοποιεί να ανήκει μια πλευρά. Εξάλλου είναι πιο εύκολο να βρεις βιβλίο όταν δεν σε κοιτάζουν. Επιπλέον οι πληροφορίες θέλαμε να αναγράφονται σε κάθε πλευρά, αλλά να δίδεται η ευκαιρία να τη γυρίσεις γύρω-γύρω, για να την οικειοποιηθείς λίγο παραπάνω, να μη σταθείς μόνο σε μια πλευρά.
-ΗΑθήναπώςσαςφαίνεται;
Ειρήνη: Προσωπικά, μετά την εμπειρία της ανταλλακτικής βιβλιοθήκης γεμάτη δυνατότητες. Πριν αρχίσω να συνειδητοποιώ ότι συμβαίνουν πράγματα που ζω κι εγώ μέσα σε αυτά και δεν τα διαβάζω από τις εφημερίδες, μου φαινόταν λίγο τελματική. Τελικά είναι πολύ ανοιχτή σε παρεμβάσεις από αυτούς που την κατοικούν.
Λευτέρης: Η Αθήνα είναι πολύ ενδιαφέρον μέρος να ζεις ακόμα και τώρα που αλλάζουν τα πάντα. Ειδικά στους δικούς μας τομείς, που η πτώση στις κατασκευές είναι 90%, πρέπει να βρεις έναν τρόπο να διοχετεύσεις τη δημιουργικότητά σου. Προβλήματα υπάρχουν άπειρα, άρα αποφασίζεις αν μπορείς να συμβάλλεις και να κάνεις κάτι. Στο Λονδίνο όπου ζούσα είναι όλα δρομολογημένα: αν είσαι καλός, δεν θα χρειαστεί ποτέ να κάνεις αίτηση για δουλειά, θα σε πάρουν, θα δουλεύεις στο γραφείο σου, θα παίρνεις καλό μισθό, θα υπάρχει ένα πρόγραμμα για τα πάντα. Όμως όσο πιο οργανωμένα είναι τα πράγματα τόσο περισσότερο σε κλείνουν σε ένα περίεργο καβούκι. Για παράδειγμα, στη Σουηδία ο κόσμος είναι παθητικός. Εδώ είναι το 5% λυμένο αλλά επειδή ζεις σε αυτό το χάος, πρέπει να βρεις τρόπο να το φτιάξεις. Έχουμε γνωρίσει φανταστικούς ανθρώπους, γεμάτους όρεξη και ενέργεια να αλλάξουν, να δημιουργήσουν, χωρίς προφανές κίνητρο, οικονομικό ή από ματαιοδοξία.
-Υπάρχεικάποιοαρχιτεκτονικόέργοπουθαθέλατενακάνετε;
Ειρήνη: Όταν είδα τη βιβλιοθήκη στη Βιέννη, είπα γιατί να μην έχουμε και εμείς μία; Μετά ήρθε το "γιατί να μην το κάνουμε εμείς, τι μας λείπει;" Καλύτερα να δοκιμάσουμε κάτι και ας αποτύχουμε, παρά να έχουμε ένα συνεχές απωθημένο. Είναι σαν ένα διαγωνισμό που συμμετέχεις και στεναχωριέσαι ή χαίρεσαι, ανάλογα με το αποτέλεσμα. Αλλά προϋπάρχει η επιθυμία σου να συμμετάσχεις. Τώρα, ένα κτίριο που θα ήθελα να είχα κάνει; Για λόγους περιέργειας, μια οποιαδήποτε αναπαλαίωση, γιατί βάζεις το λιθαράκι σου και μετατρέπεις το υπάρχον σε κάτι μοντέρνο μέσα από την δική σου οπτική, πάνω σε κάτι που προϋπάρχει.
Λευτέρης: Σε ό,τι κάνω με τα έπιπλα και τα αντικείμενα προσπαθώ -από τη μικροκλίμακα μέχρι την πιο μεγάλη κλίμακα- να τα βλέπω σαν κτίρια. Ακόμα και αν πρόκειται για ένα τραπέζι, έχω την τάση να σχεδιάζω ένα κτίριο, μια βιβλιοθήκη ή οτιδήποτε άλλο. Τώρα για τα κτίρια: μπορώ να μιλήσω για κάποια παλαιά, στα οποία όταν μπήκα, θέλησα να γίνω αρχιτέκτονας. Η Παναγία των Παρισίων και το πιο σύγχρονο, η Casa da Música, στο Πόρτο. Γενικά κτίρια στα οποία υπάρχει η διάθεση του συμβολισμού.
-Πώςβλέπετετομέλλοντηςβιβλιοθήκης; Είπατεότιπροσπαθείτεναφέρετεκόσμονασυμμετάσχεικαιοικονομικά, ανείναιδυνατόν.
Λευτέρης: Αυτή τη στιγμή η ανταλλακτική βιβλιοθήκη είναι προνόμιο των Κηφισιωτών, των ανθρώπων γύρω από τη Στέγη και γενικά των Αθηναίων. Ο στόχος μας είναι οι επόμενες βιβλιοθήκες να γίνουν δίκτυο. Να αρχίσουμε να βάζουμε πινέζες σε σημεία του χάρτη στα οποία μπορούν να πάνε ανταλλακτικές βιβλιοθήκες.
Ειρήνη: Μα αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης μιας τέτοιας ανταλλακτικής βιβλιοθήκης. Αν ήταν ένας κάδος ανακύκλωσης ανά δύο δήμους, τότε δεν θα υπήρχε ανακύκλωση στην Ελλάδα. Ενώ τώρα μπαίνεις στη νοοτροπία, γίνεται μέρος της ζωής σου: ανακυκλώνεις, ανταλλάσσεις.
-Τιπιστεύετεγιατηνκρίση;
Λευτέρης: Είμαστε ενθουσιασμένοι με τις ανταλλακτικές βιβλιοθήκες, κάτι που μας συγκρατεί από το να τα βλέπουμε μαύρα, πράγμα που θα μπορούσαμε εύκολα να κάνουμε. Επίσης το ότι γνωρίζουμε συνεχώς ανθρώπους που θέλουν να κάνουν πολλά πράγματα και ψάχνουν να βρουν τρόπους, είναι μια παρηγοριά και σου δίνει ένα κίνητρο να είσαι αισιόδοξος και να προσπαθείς. Όσον αφορά την ελληνική κρίση καθ’ αυτή, ελπίζουμε ότι θα είναι σύντομη, γιατί αλλιώς...
-Ωστόσουπάρχειένακλίμαπουόσοκαιναείσαιαισιόδοξος, μερικέςφορέςσεκαταβάλλει.
Λευτέρης: Γι’ αυτό οι πιο πολλοί σου λένε "αν μπορείς να φύγεις, φύγε, κάν’ την μέχρι να περάσει η κρίση". Είναι η στάνταρ ατάκα που κυκλοφορεί. Από την άλλη, δεν ξέρω αν είναι αφελές να πούμε "ας δούμε την κρίση ως μια ευκαιρία να έρθουμε κοντά και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε". Σε μεγάλο βαθμό πιστεύω ότι η ανταλλακτική βιβλιοθήκη θα μπορούσε να γίνει υπό άλλες συνθήκες, αλλά αν πέρυσι τα Χριστούγεννα σχεδιάζαμε πέντε σπίτια, τρία εστιατόρια ο καθένας, δεν θα είχαμε και τόσο χρόνο να πιούμε τον καφέ μας και να σκεφτούμε πώς θα δρομολογήσουμε ένα project το οποίο γνωρίζουμε ότι θα μας πάρει άπειρες εργατοώρες και που δεν θα μας έβγαζε οικονομικά, τουλάχιστον τότε, πουθενά.
Ειρήνη: Δεν σκεφτόμαστε οικονομικά, καθώς η πατέντα είναι πιο εύκολος τρόπος σκέψης από το πώς θα κερδίσεις λεφτά. Άλλωστε δεν πρέπει να εντάξεις στο λεξιλόγιό σου τις λέξεις "απελπισία" και "απόγνωση". Την πρώτη φορά που θα απελπιστείς μετά δεν θα βρεθεί αποκούμπι να κρατηθείς. Οπότε δημιουργείς ένα μύθο, ένα κύκλωμα, ένα δίκτυο, μια πραγματικότητα πιο ουτοπική για να αποκλείσεις το ενδεχόμενο της απελπισίας.
Λευτέρης: Βλέπεις όλα όσα γίνονται καθημερινά. Όταν ανοίγω την τηλεόραση και συνεχώς ακούω για φορολογίες και μπλα, μπλα, έχω 15 ώρες δουλειά την ημέρα και δεν πρέπει να ξεκινάω με κατάθλιψη. Οπότε προσπαθούμε να έχουμε λίγες παρωπίδες ώστε ανεξάρτητα με το συμβαίνει στη χώρα να προχωράμε κάποια project, προσπαθώντας να συμβάλλουμε στο ελάχιστο. Δεν μπορούμε να τα λύσουμε και όλα.
Ειρήνη: Το ζήτημα είναι ότι περνάμε και καλά. Κερδίζουμε σίγουρα, γιατί το αποκούμπι, που σε άλλες εποχές θα ήταν δεδομένο, τώρα πρέπει να το διεκδικήσεις. Είναι μονόδρομος.
-Τιλέτεστουςνέουςανθρώπουςπουθέλουνναφύγουνέξω;
Λευτέρης: Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να φύγω άμεσα. Έπρεπε να είμαι ήδη στο Χονγκ-Κονγκ και να δουλεύω σε ένα γραφείο, κάτι το οποίο το αναβάλλω συνεχώς. Γιατί εδώ αισθάνομαι ότι το δημιουργικό κομμάτι είναι πολύ πιο δυνατό από εκεί που δεν υπάρχει κρίση και χτίζεται η γη… Σίγουρα δεν αμείβομαι όπως εκεί, ούτε στο παραμικρό, αλλά εδώ βλέπεις πολύ πιο άμεσα τα αποτελέσματα, με τις βιβλιοθήκες, ας πούμε, βλέπεις την αναγνώριση αμέσως, από το να κάνεις ένα αεροδρόμιο που θα περάσουν 30 χρόνια. Από την άλλη, βλέπεις τον κόσμο με τα καθημερινά mails να λέει "η ιδέα σας είναι φανταστική, συνεχίστε" και αυτό είναι μια καθημερινή επαφή που όταν είσαι σε ένα μεγάλο αρχιτεκτονικό γραφείο και δουλεύεις αυτά τα τεράστια project, δεν πρόκειται να αποκτήσεις ποτέ. Είσαι εσύ, ο υπολογιστής σου και ο plotter. Άντε να πας στο site και να δεις που σκάβουν.
-Καικάτιτελευταίο. Αςπειοέναςγιατονάλλοντιτονχαρακτηρίζει.
Ειρήνη: Αλληλοσυμπληρωνόμαστε, αλλά ο Λευτέρης είναι πολύ πιο χαλαρός, λιγότερο καχύποπτος, είναι θετικός, αθώος και λειτουργεί πολύ καλά σε κάποια πράγματα. Είναι ανοργάνωτος με το χρόνο, αλλά αυτό βοηθάει κάποιες φορές, χαλαρώνει, ηρεμεί. Θα απαντήσει σε μια ερώτηση ξεκινώντας από τη Λαμία, θα περάσει στη Χαλκίδα και θα φτάσει στην Αθήνα για να απαντήσει. Δεν θα μείνει καθαρά σε αυτό που ρωτήθηκε. Θα το γυρίσει σε κάτι άλλο, για να καταλήξει στην απάντηση που έπρεπε.
Λευτέρης: Στο ότι αλληλοσυμπληρωνόμαστε θα συμφωνήσω απόλυτα. Είμαστε πολύ διαφορετικοί. Νομίζω ότι και τα δύο χρειάζονται για να υλοποιηθεί κάτι. Αν δεν υπήρχε η Ειρήνη στο οργανωτικό, δεν θα μπορούσε να δομηθεί αυτό το project. Από το πώς σχεδιάζουμε, από το πώς κάνουμε συνεντεύξεις, από το πώς γνωρίζουμε κόσμο είναι σαν ο ένας να πετάει στα σύννεφα και ο άλλος να κρατάει.
Ειρήνη: Εσύ πρέπει να μας πεις πώς σου φαινόμαστε.
-Είστεπολύτυχεροίπουβρήκατεοέναςτονάλλον. Είναιτυχερήκαιηπόληεπειδήξεκίνησεμιατέτοιαπρωτοβουλία. Τοζητούμενοείναιναπάρουμετιςτύχεςμαςσταχέριαμας. Σαςευχαριστώ!
ΠερισσότεραγιατηνΑνταλλακτικήΒιβλιοθήκηστοwww.vivliothiki.org
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση