Ομολογώ ότι με εντυπωσίασαν οι απαντήσεις στην προηγούμενη ερώτηση της εβδομάδας. Το 50% απάντησε ότι ο λόγος που επιλέγει μια ταβέρνα είναι το απλό, κατανοητό, νόστιμο φαγητό ενώ οι οικονομικές τιμές έμειναν κάτω από το 30% και η χαλαρή ατμόσφαιρα περιορίστηκε στο 15% περίπου.
Δεν είμαι ο μεγαλύτερος φαν του είδους, το έχω ξαναπεί, ωστόσο δεν αρνούμαι την γοητεία μιας καλής ταβέρνας. Ή μάλλον δεν αρνούμαι την γοητεία του απλού, καλού φαγητού. Αυτού που αφήνει τον πρώτο ρόλο στα υλικά χωρίς να προσθέτει δημιουργικότητα ή επιτήδευση. Αυτή είναι η περίπτωση της «καλής ταβέρνας». Όταν όμως τα υλικά είναι μέτρια ή αδιάφορα τότε το αποτέλεσμα είναι ουδέτερο και αφόρητα βαρετό. Αυτή είναι η περίπτωση της πλειοψηφίας των ταβερνών δυστυχώς. Δεν είναι όμως μόνο τα υλικά, η τεχνική παίζει πάντα αποφασιστικό ρόλο γιατί αυτή είναι που αναδεικνύει την ποιότητα της πρώτης ύλης, τα αρώματά της, την υφή της.
Το τελευταίο δεκαπενθήμερο έκανα δυο πολύ ενδιαφέροντα ταξίδια για τα οποία θα γράψω από την ερχόμενη εβδομάδα. Δοκίμασα πολύ καλά εστιατόρια αλλά και πιο απλά που κατόρθωναν ακριβώς αυτό, να αναδείξουν την γοητεία του απλού. Θα αναφέρω απλά το παράδειγμα του «Eleon» στο Costa Navarino. Ένα απλό, ελληνικό εστιατόριο με κουζίνα σχεδόν ταβερνίσια που όμως κατάφερνε να προτείνει την καλύτερη ταραμοσαλάτα που έχω δοκιμάσει, τα κορυφαία τηγανιτά καλαμαράκια, μια έξοχη χωριάτικη, απολαυστικά γεμιστά! Καμιά επιτήδευση, τίποτα εξεζητημένο. Δεν μπόρεσα όμως να μην σκεφτώ ποια θα ήταν σήμερα η διεθνής εικόνα της ελληνικής κουζίνας αν οι ξένοι επισκέπτες της χώρας μας δοκίμαζαν αυτό το επίπεδο φαγητού στα διάφορα νησιά μας. Καμιά φορά η επανάσταση μπορεί να ξεκινήσει και από την βάση και όχι από κάποιους μεγάλους και ευφάνταστους σεφ. Το ιδανικό βέβαια θα ήταν η παράλληλη πορεία.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση