Vienna report

28 Φεβρουαρίου 2017
Χρίστος Φίλιος
Με χαρακτηριστική καθυστέρηση μιας και οι γιορτές έχουν τελειώσει προ πολλού, θα ήθελα να καταθέσω προς υποβοήθηση και άλλων επισκεπτών, τις γευστικές εντυπώσεις μου από την υπέροχη για τις χριστουγεννιάτικες γιορτές πόλη της Βιέννης.
  • VIENNA REPORT | Προορισμοί

Ταξιδεύοντας με μικρά παιδιά μαζί,  αποφασίσαμε με σύζυγό μου να επισκεφτούμε στις 4 μέρες που μείναμε στην Βιέννη 2 σημαντικά διάστερα εστιατόρια: αφενός το Silvio Nickol στο ατμοσφαιρικό Palais Comburg, και αφετέρου το Steirereck που ψηφίστηκε το ως ένατο καλύτερο εστιατόριο του κόσμου για το 2016. Τα νυχτοπερπατήματα και τα μεσημεριανά lunch μας έδωσαν όμως ακόμη την ευκαιρία να επισκεφτούμε το παραδοσιακό Sacher, αμέσως μετά την όπερα που παρακολουθήσαμε, τρώγοντας στην «πράσινη» αίθουσα Anna Sacher (υπάρχει και το φαντασμαγορικό Rote Bar σε διπλανό χώρο), καθώς και το Landtmann cafe για ένα παραδοσιακό βιενέζικο lunchστις 25 Δεκεμβρίου. Ευχάριστη έκπληξη για όλους μας αποτέλεσε το εστιατόριο Das Loft, στον τελευταίο όροφο του ξενοδοχείου Sofitel Vienna με συγκλονιστική θέα σε όλη την Βιέννη που κυριολεκτικά κόβει την ανάσα.


 Το lunch menu στο Das Loft ήταν ισορροπημένο, με συμπαθητικές πινελιές ιταλικής και μεσογειακής κουζίνας (γευστικά fettuccine al tartufo), ενδιαφέρουσες ανατολίτικες επιρροές σε ορισμένα πιάτα, όπως η σαλάτα ασιατικού κάβουρα, αλλά αυτό που μας συγκλόνισε, εκτός από τη θέα σε όλη τη Βιέννη και τον Δούναβη, ήταν ο αφρός βουτύρου που ήρθε στην αρχή συνοδευόμενος από ζεστά ψωμάκια και κυριολεκτικά απαιτήθηκε répétition! Αυτός ο αφρός ξεπερνά κατά τη γνώμη μου και το «μαγικό βουνό» από βούτυρο που προσφέρει ο Alain Ducasse στο Louis XV στο Μόντε Κάρλο.


Πολύ ενδιαφέρον είχε και το μεσημεριανό στο Landtmann Cafe που προσφέρει Βιεννέζικη κουζίνα με παραδοσιακά σνίτσελ που απαιτούν δίσκο αφού το πιάτο δεν επαρκεί, goulashσούπες με έντονη την γεύση της πάπρικας και μυθικό Apfle strudel που δεν πρέπει να λησμονηθεί από κανέναν. Όλα αυτά συνοδεύονταν από μια εντυπωσιακή λίστα ανοιχτών λευκών κρασιών κυρίως Veltiner που είναι τοπικής προέλευσης με εξαιρετική επίγευση και φρουτώδη γεύση που έκαναν τα Riesling και τα γερμανικά Gewürtztraminer να φαίνονται σαν «φτωχοί συγγενείς».


Ανάλογη κουζίνα με το Landtmann προσφέρει και το φαντασμαγορικό Anna Sacher. Οι τοίχοι και οι αυτοκρατορικές πολυθρόνες είναι ντυμένοι με πράσινο βελούδο και αν είχαμε καταφέρει να αποφύγουμε και την κακοφωνία μιας ανατολικής ευρωπαϊκής χώρας προέλευσης οικογένειας που νόμιζε ότι μόλις έχει αγοράσει όλο το Sacher, θα το είχαμε απολαύσει περισσότερο. Φιλέτα άρτια μαγειρεμένα, σνίτσελ που θα αγαπήσουν οι μικροί συνδαιτυμόνες και λίστα κρασιών χωρίς όρια χώρας προέλευσης. Το serviceμαγικό σαν να έτρωγες σε χώρο που θα έβγαινε από τη γωνία η πριγκίπισσα Σίσσυ ή ο Φραγκίσκος Ιωσήφ…


Τα πράγματα άρχισαν να περιπλέκονται γευσιγνωστικά στα δύο διάστερα εστιατόρια. Κατά τη την γνώμη όλων μας όμως (ακόμη και των ανήλικων παιδιών μας) το Silvio Nickol (φωτό επάνω) ήταν ανώτερο του ψυχρού από άποψη χώρου και προσωπικού Steirereck (φωτό κάτω).Το τελευταίο αξίζει να το επισκεφτεί κανείς για να δει τεχνοτροπία και δομή υλικών, γεύσεις και επιρροές από διάφορες κουζίνες, ίσως όμως να απογοητευτεί από την ψυχρή «χειμερινή» και στο εσωτερικό του ατμόσφαιρα. Έτσι, αν κανείς θελήσει να βρει ένα αντιπροσωπευτικό αυστριακής προέλευσης εστιατόριο με αστέρια Michelin και δημιουργική μοντέρνα κουζίνα, σίγουρα θα πρέπει να επιλέξει το Silvio Nickol στο μαγευτικό Palais Comburg στο κέντρο της πόλης. Το Palais Comburg είναι ένα ανακαινισμένο ιστορικό κτήριο που προσφέρει και δυνατότητα διαμονής ως πεντάστερο ξενοδοχείο. Εκεί περάσαμε το βράδυ της παραμονής Χριστουγέννων σε ένα δείπνο που ξεκινούσε στις 18:30 και τέλειωσε λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Δεν θα κουράσω επαναλαμβάνοντας το menu. Απλά θα ξεχωρίσω το φιλέτο ελάφι με cranberriesκαι κόκκινα λάχανα με απίστευτη sauce Grandveneur και αυτό που μου έμεινε αξέχαστο: ένα φιλέτο πετρόψαρου μαγειρεμένο μέσα σε sauce κόκκινου κρασιού με μαύρη τρούφα του Perigord. Τέτοιο συνδυασμό ψαριού με τρούφα και κόκκινη σάλτσα δεν έχω δοκιμάσει πουθενά αλλού. Çavautl a peine που λένε και οι Γάλλοι !  Η λίστα κρασιών του από τις πιο πλήρεις και V.F.M. που έχω δει, θα έλεγα ίσως πληρέστερη και από αυτή της Enoteca Pinchiorri στην Φλωρεντία. 


Δεν πρέπει όμως να λησμονήσω και το κορυφαίο street food σε όλα σχεδόν τα Christmas Markets και προεχόντως σε αυτό έξω από τη Σχολή χορού των Ισπανικών αλόγων της Βιέννης. Τα τοπικά λουκάνικα (4-5 διαφορετικές εκδοχές) μαζί με sauerkraut, άφθονη μουστάρδα και vin chaud μπορούν άνετα να συναγωνιστούν μαζί με το brezel με 1 δάχτυλο βούτυρο και τυρί κάθε διάστερο εστιατόριο της πόλης...  

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση