Αγιωργίτικο: Τhe top ... only 3!

17 Ιανουαρίου 2017
Σίμος Γεωργόπουλος
Δύσκολα τα πράγματα για το Αγιωργίτικο. Ναι, μπορεί να είναι η σημαντικότερη (και δημοφιλέστερη) ερυθρή ποικιλία του Ελληνικού αμπελώνα, ωστόσο οι απογοητεύσεις είναι πολύ περισσότερες από τις συγκινήσεις που προσφέρει.
  • ΑΓΙΩΡΓΙΤΙΚΟ: ΤHE  TOP ... ONLY 3! | Θέματα

Συνεπώς η επιλογή των κορυφαίων παραγωγών αποτελεί σπαζοκεφαλιά, όχι γιατί κανείς δεν ξέρει ποιόν να πρωτοδιαλέξει (όπως θα συνέβαινε για παράδειγμα με τους παραγωγούς του Ασύρτικου ή πλέον και του Ξινόμαυρου!) αλλά γιατί ακόμα και ένα Top10 φαντάζει αδύνατο με βάση την εικόνα των κρασιών που εκπροσωπούν το Αγιωργίτικο.

Μπορεί στο μυαλό του καθενός μια Top λίστα να περιελάμβανε απλώς τους καλύτερους, στο δικό μου μυαλό όμως αυτοί οι καλύτεροι δεν αρκεί να είναι οι μονόφθαλμοι ανάμεσα στους τυφλούς αλλά να προσφέρουν κρασιά που να αποδεικνύουν τη στόφα και το δυναμικό της ποικιλίας ή της περιοχής τους.

Ίσως είναι ατυχής ο παραλληλισμός, όμως ο δέκατος σε ένα Top- 10 μιας σπουδαίας αμπελουργικής περιοχής του κόσμου είναι ένας μεγάλος παραγωγός, του οποίου τα σπουδαία κρασιά του τιμούν και γίνονται άξιοι πρεσβευτές του τόπου και του σταφυλιού από το οποίο προέρχονται.

Με βάση τα παραπάνω θα μπορούσε ο 10ος παραγωγός μιας ανάλογης λίστας να αποτελεί πραγματική διαφήμηση για το Αγιωργίτικο; Προσωπικά όχι μόνο θα απαντούσα με ένα μεγάλο “όχι” αλλά και θα περιόριζα την έκτασή της δραματικά, αφού πρώτα απέκλεια κάθε παραγωγό εκτός Νεμέας.

Τα “ταξίδια” της ποικιλίας στην Μακεδονία διόλου δεν με έχουν πείσει, αφού τα μέχρι τώρα αποτελέσματα σε Δράμα και Καβάλα είναι στην καλύτερη περίπτωση μέτρια. Από την άλλη, η Οινότρια Γη του Κώστα Λαζαρίδη παράγει εξαιρετικά κρασιά που περιέχουν την φυτεμένη στον αμπελώνα του Μαραθώνα ποικιλία, όμως χωρίς ένα καθαρόαιμο Αγιωργίτικο στην γκάμα η θέση της σε μια τέτοια λίστα θα ήταν προκλητική! Το ίδιο ισχύει για τον Τετράμυθο,  αφού προσφέρει μια αξιόλογη αλλά χωρίς την απαιτούμενη πολυπλοκότητα cool climate εκδοχή.

Έτσι οι καλύτεροι του Αγιωργίτικου μένει να αναζητηθούν στην φυσική πατρίδα του, τη Νεμέα. Το απόλυτο terroir για την ποικιλία, που ωστόσο αντιμετωπίζει άλυτα προβλήματα στο αμπέλι ενώ εξακολουθεί να μαστίζεται από  απογοητευτικά υψηλές αποδόσεις.

Λίγοι καταφέρνουν να τα ξεπεράσουν τις αμπελουργικές σκοπέλους της ζώνης  και σίγουρα πρώτος μεταξύ αυτών είναι ο Χρήστος Αϊβαλής. Η πίστη μου στο πάθος του αμφιλεγόμενου παραγωγού κρατάει πάνω από μια 10ετία και σήμερα νοιώθω δικαιωμένος, αφού πλέον δεν είμαι ο μόνος που τον θεωρεί το κορυφαίο όνομα στο Αγιωργίτικο! Η εμμονή του στις χαμηλές στρεμματικές αποδόσεις δικαιώνεται με κρασιά απίστευτης συμπύκνωσης και φοβερής δύναμης, ενώ τα standards που θέτει η βασική του Νεμέα με κάνει να λέω και να ξαναλέω ότι “ο Αϊβαλής αρχίζει εκεί που τελειώνουν οι άλλοι”. Κερασάκι στην τούρτα η ανάληψη του οινοποιητικού κομματιού από τον γιό του Σωτήρη, που έχει βάλει χαλινάρια φινέτσας και ευγένειας στα άγρια άτια του πατέρα του!

Ίσως η ύπαρξη του Κώστα Μητραβέλα στην αφρόκρεμα του Αγιωργίτικου να ξενίσει πολλούς, ωστόσο ο “περιθωριακός” παραγωγός της Νεμέας μπορεί να υπολείπεται σε επικοινωνιακό επίπεδο ωστόσο  συνεχίζει να με πείθει στο μπουκάλι. Το Κόκκινο σε Μαύρο είναι ίσως η κορυφαία φρέσκια εκδοχή της ποικιλίας, η Νεμέα του ανάμεσα στις καλύτερες κλασσικές Νεμέες και τα Παλιά Αμπελοτόπια ένα block buster κρασί που ιχνηλατεί τα όρια συμπύκνωσης της ποικιλίας.

Η 3η θέση  ανήκει στον Γιώργο Σκούρα που αν και από τις παλαιότερες καραβάνες του Αγιωργίτικου, δεν έχει ταυτιστεί όσο θα έπρεπε με το συγκεκριμένο σταφύλι. Δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στην “εκτός πιάτσας” θέση του οινοποιείου του, στις υψηλότατες επιδόσεις των λευκών κρασιών του ή στην εκτεταμένη χρήση διεθνών ποικιλιών όπως το Cabernet Sauvignon και το Merlot, όμως με κρασιά σαν το Grande Cuvee ή το Άκρες Ερυθρό (που βασίζεται στο Αγιωργίτικο) δεν μπορεί κανείς παρά να αναγνωρίσει την αξία του. Άλλωστε το Αγιωργίτικο περιέχεται σε όλα σχεδόν τα ερυθρά του και όλα τα ερυθρά του είναι εξαιρετικά, συνεπώς το Αγιωργίτικό του πρέπει να είναι εξαιρετικό!

Δυστυχώς η δικιά μου λίστα τελειώνει κάπου εδώ και φαντάζομαι ότι ήδη πολλοί από εσάς θα αναρωτιούνται που βρίσκονται τα “μεγάλα” αλλά και τα “μπουτίκ” ονόματα του Αγιωργίτικου όπως η Γαία, ο Παπαϊωάννου, ο Παλυβός, η Σεμέλη ή ο Βασιλείου. Δυστυχώς όχι στη δική μου Top λίστα, αφού η συμπύκνωση και η γευστική διάρκεια είναι απαραίτητες αρετές στον οινικό μικρόκοσμό μου και οι εν λόγω παραγωγοί μόνο περιστασιακά μου τις χαρίζουν.

Ξέρω ότι όλοι θα διαφωνήσετε μαζί μου και ως προς τον αριθμό και ως προς το περιεχόμενο, όμως είμαι σίγουρος ότι (αν βάλετε το χέρι στη καρδιά) θα δυσκολευτείτε και εσείς όσο και εγώ να φτιάξετε μια ανάλογη λίστα που να αφορά στην θεωρητικά κορυφαία ποικιλία της χώρας. Πράγμα που σημαίνει ότι οι παραγωγοί των Αγιωργίτικου θα πρέπει να βάλουν το κεφάλι κάτω και να δουλέψουν σκληρά αν θέλουν το αγαπημένο τους σταφύλι να συνεχίσει να αποτελεί την αιχμή του δόρατος του ερυθρού Ελληνικού κρασιού.

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση

KYROS MELAS - 18 Ιανουαρίου 2017

Ίσως θα έπρεπε ο Κυριος Σιμος μιας και μπηκε στον κοπο να δοκιμασει τα Αγιωργιτικα να Παρει την δουλεια του λιγο πιο σοβαρά και να δοκίμαζε και κανένα άλλο αγιωργιτικο. Πολλή απλοϊκά μάλλον μας τα λει

ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΑΝΙΑΣ - 18 Ιανουαρίου 2017

Καλησπέρα Σίμο, Ο Ιερόπουλος θα μπορούσε να μπει σε αυτή την κουβέντα ;