Central Wine Fair 2019

Οι δύο σημαντικές οινοπαραγωγικές περιοχές έχουν πολλά να καυχηθούν σε σχέση με την ιστορία τους και την συμβολή τους στην πορεία του Ελληνικού κρασιού. Αλλά και σε σχέση με τον ποικιλιακό τους πλούτο, που περιλαμβάνει γνωστά ελληνικά σταφύλια όπως το Σαββατιανό, την Μαλαγουζιά και την Μαυροκουντούρα αλλά και κρυμμένους θησαυρούς όπως το Βραδυανό, την Λημνιώνα και τι Μούχταρο.

Βάλτε και τις διεθνείς ποικιλίες τις οποίες αυτοί  οι αμπελώνες της χώρας ήταν από τους πρώτους που υποδέχτηκαν και θα καταλάβετε ότι η Central Wine Fair αποτέλεσε μια σκληρή δοκιμασία που με κράτησε με το στυλό στο χέρι για 9 συνεχόμενες ώρες.

Ακολουθούν τα κρασιά που μου τράβηξαν την προσοχή εξαιρουμένης της Ρετσίνας –στην οποία θα αφιερώσω ένα ξεχωριστό άρθρο στο μέλλον- αλλά και κρασιών που έχουν συμπεριληφθεί σε προηγούμενα άρθρα η κριτικές του FNL, από οινοποιεία όπως τα Αβαντίς, Γκίκας , Χατζημιχάλης, Οινότρια Γη και άλλα.

Λευκά κρασιά

Ζαφειράκης, Πρόποδες 2017: Ένα κορυφαίο Chardonnay με δυναμικό 6ετίας και εκπληκτική χρήση βαρελιού από τον σπουδαίο παραγωγού του Τυρνάβου. Τυπικό άρωμα άσπρου σπαραγγιού, ξηροκαρπάτη αίσθηση και υπέροχο μάκρος. (8,5/10)

Μυλωνάς, Ασύρτικο 2019: Αν πρώτοις το Ασύρτικο αυτό σε σαγηνεύει με έντονα αρώματα μπανάνας. Όταν όμως σε φέρει κοντά του τότε βγάζει νύχια και σε ξεσκίζει με την φοβερή του οξύτητα, τις τανίνες και το μάκρος του! Από το 2022. (8,5/10)

Καραδήμος, Alba Vissa 2018: Και πάλι αυτό το άγριο, τανικό Ασύρτικο από την Αταλάντη αποδεικνύει γιατί είναι από τα καλύτερα της χώρας. Σύνθετο στα αρώματα ορυκτών και γλυκών κίτρινων φρούτων διαθέτει νεύρο και δυναμικό 5ετίας. (8/10)

Αβαντίς, Lenga 2019: Ο όγκος, το σώμα και το ακομπανιαμέντο κρέμας γάλακτος στα αρώματα του γλυκού τριαντάφυλλου καθιστούν το Lenga το πιο …Αλσατικό Gewurztraminer της χώρας. Πάντως η οξύτητα εγγυάται δυναμικό 5ετίας. (8/10)

Αβαντίς, Sauvignon Blanc 2019: Μπορεί να είναι ακόμα κλειστό, αλλά αυτό το Sauvignon Blanc είναι γεμάτο gooseberry αγριάδα. Αν και ελαφρύ, διαθέτει το μάκρος με το οποίο το προικίζουν τα παλαιά αμπέλια. +4 χρόνια. (8/10)

Αργυρίου, Μαλαγουζιά 2019: Η νεαρή Μαλαγουζιά βάζει δίπλα στα αρώματα πιπεριάς και περγαμόντου ένα ισορροπημένο στρόγγυλο στόμα. Όμως το κρύο κλίμα του Παρνασσού την καθιστά ταυτόχρονα εξωστρεφή, δροσερή και μακριά. (8/10)

Νικολού, Σαββατιανό Sur Lie 2018: Αν και μέτρια σε ένταση η μύτη άχυρου και ζυμαριού εντυπωσιάζει με την συμπύκνωση του. Όμως και το στόμα ακολουθεί με υπέροχη πληθωρικότητα, ωριμότητα και λίγες τανίνες. +3 χρόνια. (8/10)

Παπαγιαννάκος, Vientzi 2017: Πυκνό και έντονο αυτό το νεαρό, single vineyard Σαββατιανό “νοστιμίζει” το κίτρινο φρούτο με βούτυρο αγελάδας. Η οξύτητα είναι εξαιρετική, το μάκρος αξιοσημείωτο και το τελείωμα στυφούτσικο. (8/10)

Μυλωνάς, Σαββατιανό 2017: Το ΄19αρι είναι αφόρητα ασύνδετο ακόμα, όμως το ΄17 είναι απογειωτικό! Πυκνό στα αρώματα τρούφας, βρεγμένου μαλλιού και ροδάκινου, διαθέτει μέτριο σώμα, δυνατή ισορροπία και flavor μπαρουτιού. (8/10)

Λιέπουρης, Σαββατιανό 2018: Οι επιδόσεις του Λιέπουρη στο Σαββατιανό δεν αποτελούν πλέον  έκπληξη. Από την μίνι κάθετη 3 εξαιρετικών κρασιών το ΄18 ξεχωρίζει λόγω της ισορροπίας οξύτητας και μαλακότητας. +1-2 χρόνια. (8/10)

Γκίκας, Μαλαγουζιά 2018: Η ερμητικά θεόκλειστη μύτη δεν επιτρέπει προς το παρόν μεγαλύτερη βαθμολογία. Όμως το σοφιστικέ στόμα και το εξαιρετικό μάκρος  συστήνουν μια κορυφαία βαρελάτη Μαλαγουζιά που θα απογειωθεί το 2021. (7,5/10)

Αγάτσα, Ιάνθη 2019: Ξαφνιάζει με την ένταση και την εξωστρέφεια του αχλαδιού, της μπανάνας και του πεπονιού αυτή η Μαλαγουζιά. Φυσικά η νιότη δεν αφήνει ελπίδες για χωνεμένη οξύτητα, ούτε όμως και για παράπονα! +1 χρόνο. (7,5/10)

Αναστασία Φράγκου, Σαββατιανό 2019: Και φέτος  εξαιρετικό αυτό το Σαββατιανό που είναι αρκετά εκφραστικά αν και αχλαδένια μονοδιάστατο λόγω νιότης. Ασύνδετο αλλά μακρύ και ισορροπημένο, θα κερδίσει ½ βαθμό σε 2-3 χρόνια. (7,5/10)

Παπαγιαννάκος, Παλαιά Κλίματα Σαββατιανό 2018: Ένα κρασί σχεδόν έτοιμο για κατανάλωση αφού έχει χωνέψει την οξύτητα προσφέροντας ιδανική ισορροπία. Τα αρώματα ορυκτών και άχυρου βέβαια είναι ντροπαλότερα άλλων χρονιών...(7,5/10)

Μάρκου, Σαββατιανό 2018: Μέχρι τα 19αρια να ηρεμήσουν θα βρείτε εδώ έντονο άρωμα άχυρου καθώς και τροπικών και κίτρινων φρούτων. Αν και ισορροπημένο είναι ακόμα νευρικό, προτιμώντας κελάρι για τον επόμενο χρόνο. (7,5/10)

Κοκοτού, Τρείς Παράδες 2018: Πιο κοντά στο στυλ του Τσέλεπου παρά του Αβαντίς αυτό το  Gewurztraminer από την Σταμάτα. Ελαφρύ και όξινο, διαθέτει έντονο αλλά μέτριας συμπύκνωσης άρωμα λεμονιού και τριαντάφυλλου. (7/10)

Γιώργος Λαφαζάνης, Electus 2018: Πεντακάθαρο και εξαιρετικά τιμολογημένο αυτό το Μοσχοφίλερο που πάντως δεν εντυπωσιάζει με την τριανταφυλλένια ένταση. Όμως είναι ελαφρύ, λεμονάτο και  δροσερό, χωρίς ίχνος επιθετικότητας. (7/10)

Ροζέ κρασιά

Βρινιώτης, Ίαμα Βραδυανό 2019: Πολύ διακριτικά αρώματα φραγκοστάφυλου και άγουρης ντομάτας, όμως αυτό το σπάνιο Βραδυανό ρεφάρει με γευστικό μάκρος και γλυκόξινη αίσθηση στο στόμα. “Λευκό” flavor που θυμίζει Sauvignon Blanc. (7,5/10)

Κτήμα Θεόπετρα, Ξινόμαυρο Ροζέ 2019: Αν αναζητάτε ένα αυστηρό, όξινο ροζέ το Ξινόμαυρο αυτό από το οινοποιείο των Μετεώρων δεν θα σας απογοητεύσει! Άγουρο παρά το flavor αποξηραμένων φρούτων, θα παλαιώσει για 2-3 χρόνια. (7,5/10)

Μυλωνάς, Μαλαγουζιά-Μανδηλαριά 2019: Μην παραμυθιάζεστε! Το σκέρτσο που υπόσχεται η Μαλαγουζιά απλά δεν υπάρχει σε αυτό το μοναδικό blend! Όμως εδώ θα χαρείτε αυστηρότητα, μάκρος και μπουκέτο φραγκοστάφυλου και ανθών. (7,5/10)

Μάρκου, Pixie NV: Τα ημίξηρα ροζέ είναι πολύτιμα στο τραπέζι, όμως σπάνια είναι καλά στο ποτήρι! Αυτό το blend Αγιωργίτικου και Μοσχάτου με τα 14gr/lt σακχάρων αποτελεί εξαίρεση, όντας τριανταφυλλένιο, δροσερό και ισορροπημένο. (7/10)

Μίγας, Μοσχάτο Τυρνάβου Ημιαφρώδες Ημίξηρο 2018: Η ονομασία τα λέει όλα. Αυτό που δεν λέει όμως είναι το πόσο σκερτσόζικο και ισορροπημένα γλυκόξινο κάνουν αυτό το κρασί τα 24gr/lt σακχάρων και το τριανταφυλλένιο άρωμα! (7/10)

Ερυθρά κρασιά

Σαμαρτζής, Μούχταρο “Παπανικόλα” 2018: Ένα single vineyard Μούχταρο με εντυπωσιακά πυκνή μύτη μαρμελάδας φράουλας. ¨Όμως το 3,25ph προδίδει δυναμισμό, αγριάδα, μάκρος αλλά και δομή για 3-5 χρόνια. Υπέροχο! (8,5/10)

Θηβαϊκή Γη, Τρύπιο Λιθάρι 2014: Πιο Cabernet Franc παρά Merlot αυτό το πολυαγαπημένο μου κρασί αφού είναι σχετικά ελαφρύ και γεμάτο με νότες φρέσκου φρούτου και γρασιδιού. Επιπλέον το λίγο βαρέλι καρυκεύει υπέροχα…. (8/10)

Σαμαρτζής, “S” Syrah Maceration Innovative 2017: Βόμβα φρεσκάδας και μαλακότητας, το S βάζει πλάι -πλάι πιπέρια, ευκαλύπτους και βατόμουρα μαζί με λίγο βούτυρο και το αρτύζει με μια τζούρα αγουρίλας. (8/10)

Χατζημιχάλη, Cabernet Sauvignon 2015: Υπέροχα παλαιομοδίτικη αυτή η σταθερότατη αξία! Ένα Cabernet με τα όλα του, που βάζει κέδρο, μαύρα μούρα και βιολέτα στην μύτη ενώ συνδυάζει δύναμη με καλοδουλεμένη αίσθηση. (8/10)

Monsieur Nicolas, “Moi je m’en fous!” Aged 2018: Δίπλα στην αξιόλογη φρέσκια Λημνιώνα του, ο Γιώργος Καραμήτρος έβαλε και ένα απίθανο βαρέλι, που όμως δεν αφαιρεί ίχνος φινέτσας, λεπτότητας και φρεσκάδας. (8/10)

Ζαφειράκης, Λημνιώνα New Age 2018: Τα αμπέλια εδώ μπορεί  να είναι νεότερα, όμως εν πολλοίς ρεφάρουν λόγω ποιοτικότερων κλώνων. Η ευγένεια, η ελαφράδα και ο αέρινος χαρακτήρας πάντως παραμένουν. Και η τιμή καλυτερεύει… ( 8/10)

Βρινιώτης, Ίαμα Ερυθρό 2017: Ένα εντυπωσιακό στην μύτη blend Βραδυανού και Syrah, που ζαλίζει με έντονο μελάνι και άγριο βύσσινο. Όμως το στόμα είναι λίγο όξινο και τανικά επιθετικό, αναζητώντας 3-4 χρόνια στο κελάρι. ( 7,5/10)

Λύκος, Πανσέληνος Ερυθρός 2016: Το καλύτερο ερυθρό που έχω δοκιμάσει από τον παραγωγό της Εύβοιας, με κλασική Cabernet χορτίλα και κοκκινόμαυρο φρούτο. Μέσου βάρους, διαθέτει καλή διάρκεια και (επί τέλους!) διακριτικό βαρέλι. (7,5/10)

Κτήμα Μουσών, 9 Ερυθρό 2017: Ο παραγωγός από την κοιλάδα των Μουσών ελάφρυνε και μαλάκωσε το εισαγωγικό του ερυθρό και πλέον το αποτέλεσμα είναι υπέροχο όντας ζουμερό, στρόγγυλο και γεμάτο βατόμουρα και ροδάκινα. (7,5/10)

Γκίκας, Μαΐστρος Ερυθρός 2018: Αν νομίζεται ότι ο “εισαγωγικός” Μαΐστρος είναι ένα ελαφρύ, ευκολόπιοτο Μερλουδάκι θα βρεθείτε μπροστά σε αναπάντεχη πυκνή ομοβροντία γλυκιάς φράουλας, τανινών και δομής για 3ετία! Μέτριο σώμα. (7,5/10)

Λιέπουρης, Αρχαίες Πλαγιές 2018: Από 100% Μανδηλαριά αυτό το ερυθρό που δεν δρέπει δάφνες αρωματικής συμπύκνωσης και μάκρους. Όμως είναι ελαφρύ και όμορφα πιπεράτο, φέρνοντας στο νου πετροκέρασα και φραγκοστάφυλα. (7/10)