Νότιος Ερυθρός, Γαία Οινοποιητική 2012

Τα βασικά του Αγιωργίτικου.

Χρώμα ερυθρό αρκετά βαθύ. Αρώματα ικανοποιητικής έντασης κερασιού με λουλούδια βιολέτας, μούρου και βανίλιας. Με ανακίνηση άφθονες γαλακτικές νότες το κάνουν αρκετά πολύπλοκο. Στόμα γεμάτο με μαλακές τανίνες που τελικά εμφανίζονται παράλληλα με την οξύτητα για να φτάσουν στο μέγιστο στην επίγευση, όπου συνοδεύονται από ελαφριά πίκρα.

Βαθμός 83/100 για ένα κρασί από Αγιωργίτικο, που μετά από 4 χρόνια κρατάει αρκετό μέρος της φρεσκάδας του χωρίς να έχει αποκτήσει νότες παλαίωσης. Το σχετικά ανοιχτό χρώμα του προϊδεάζει για ένα κρασί που δεν φτιάχτηκε να παλιώσει. Όμως οι τανίνες του έχουν άλλη γνώμη με αποτέλεσμα να το κρατούν σε καλή κατάσταση. Αφού ακόμη αρωματικά στέκεται με αξιοπρέπεια φαίνεται ότι μπορεί να συνεχίσει να παλιώνει, χωρίς βέβαια να δημιουργεί υψηλές προσδοκίες. Τελικά είναι ένα κρασί που σίγουρα φτιάχτηκε να καταναλωθεί φρέσκο αλλά δείχνει να επιδέχεται το πέρασμα του χρόνου. Η άφθονη αλκοόλη του δίνει πάχος χωρίς όμως να έχει ιδιαίτερη συμπύκνωση και σώμα. Ένα κρασί που τα αρωματικά χαρακτηριστικά του εξελίσσονται ενώ αντίθετα γευστικά είναι αρκετά συντηρητικά. Το καλά κρυμμένο τανικό δυναμικό του είναι το κυριότερο γευστικό χαρακτηριστικό του. Σταδιακά αυτό αυξάνεται φτάνοντας σε ένα μέγιστο όταν το κρασί απομακρυνθεί από το στόμα παράλληλα με την εμφάνιση ελαφριάς πίκρας. Ευτυχώς, γιατί οι τανίνες του χωρίς να είναι πολλές, είναι αρκετά αιχμηρές στο τελείωμα τους και το στεγνώνουν.

Ένα κρασί που αποτελεί την επιτομή των δυνατοτήτων του Αγιωργίτικου όταν δεν οινοποιηθεί για να γίνει κάτι που δεν είναι. Δηλαδή εκφράζει την δυνατότητα της ποικιλίας να δίνει, μετά από σχετικά σύντομες εκχυλίσεις, κρασιά που πίνονται ευχάριστα από την πρώτη χρονιά της παράγωγής τους. Δεν χρειάζονται χρόνο για να δείξουν το φρούτο, δεν αποκτούν ιδιαίτερα αρώματα παλαίωσης και έχουν ένα τανικό δυναμικό αρκετό για να είναι κόκκινα. Με τον τρόπο αυτό δεν μπαίνει κανένα εμπόδιο στην κατανάλωση με τα μαγειρευτά πιάτα αλλά και ψητά κρέατα της καθημερινής ελληνικής κουζίνας. Φτιαγμένο για το καθημερινό τραπέζι δεν φορτώθηκε άδικα με τανίνες που θα περιόριζαν τη γκάμα των φαγητών που θα ταιριάξει, όπως συμβαίνει με τα βαρυφορτωμένα κόκκινα κρασιά. Το κρασί αυτό δείχνει με τον καλύτερο τρόπο τα βασικά χαρακτηριστικά της ποικιλίας. Μια ποικιλία που μόνον κάποιες λίγες φιάλες από ελάχιστα αμπελοτόπια την οδηγούν στα γευστικά της άκρα. Όμως τα Αγιωργίτικα στην συντριπτική τους μάζα είναι σχετικά απλά, πίνονται με ευκολία και δεν έχουν να κερδίσουν πολλά παλιώνοντας. Η επί πλέον αλκοόλη, σε σχέση με πριν δυο δεκαετίες, κάνει το κρασί πιο εύκολο στην κατανάλωσή του αφού του δίνει γλύκα και καλύπτει πιο εύκολα τα πιο τραχιά χαρακτηριστικά των τανινών του. Στη συνέχεια του από το 2013 το κρασί αυτό με την ίδια ονομασία αλλά διαφορετική ετικέτα άρχισε να εμφανίζει και τη συμβολή του Syrah. Ίσως αυτό είναι ενδεικτικό κάποιας στροφής στα γούστα καταναλωτών ή της διαπίστωσης αδυναμιών που έχει το Αγιωργίτικο, έκτος κάποιων εδικών περιπτώσεων και χρειάζεται να συμπληρωθεί με επί πλέον χαρακτηριστικά.

Τιμή στην Κάβα Ανθίδης: € 8,50