Ανώσκελη, Stone Wine NV

Στο παρελθόν έχω δοκιμάσει ωραία κρασιά από το οινοποιείο Ανώσκελη –όπως το υπέροχο Syrah - και έτσι ανυπομονούσα ν ανοίξω το Stone Wine. Ανυπομονησία που ενισχυόταν από το γεγονός ότι θα έφερνα στα ποτήρια μου μια αναβίωση του Μαρουβά και του Ρωμέικου και μάλιστα ιδωμένη μέσα από μια μοντέρνα ματιά.

Έχοντας γνωρίσει αυτό το είδος μέσα από το εκπληκτικό Όστρια του συνεταιρισμού του Κίσσαμου, το Mandre αλλά και χωρικές οινοποιήσεις, δηλώνω φανατικός οπαδός των κρασιών ελεγχόμενης οξείδωσης. Ένα στυλ που έχει γίνει διάσημο από τα Sherry Palo Cortado και Oloroso και χαρακτηρίζεται από το εκρηκτικό, ξηροκαρπάτο μπουκέτο, την γευστική δύναμη και την επιθετικά βελούδινη αίσθηση που προσφέρει η πολύχρονη παραμονή σε βαρέλια, χαρακτήρας γνωστός και ως rancio.

Φυσικά στα προαπαιτούμενα είναι οι καφεκίτρινες ανταύγειες του χρώματος, χαρακτηριστικό που το παλαιωμένο σε μια Solera 3 σταδίων Stone Wine διαθέτει σε περίσσεια, συνεπικουρούμενο και από τις φτωχές χρωστικές της γηγενούς ποικιλίας των Χανίων.

Όμως οι ομοιότητες με ένα καλό δείγμα του στυλ αρχίζουν και τελειώνουν εδώ, αφού τα δυσάρεστα μαντάτα που φέρνει η οπτική υδαρότητα επιβεβαιώνονται και στην μύτη. Ακόμα και αν τα κρασιά αυτής της φιλοσοφίας δεν σου αρέσουν, το μόνο για τα οποία δεν μπορείς να τα κατηγορήσεις είναι η αρωματική ένταση, αφού είναι ικανά να “σπάσουν μύτες” ακόμα και αν ανοιχτούν σε διπλανή πολυκατοικία! Η πρόταση της Ανώσκελης όμως είναι σχεδόν άοσμη, με τις απειροελάχιστες μνήμες αποξηραμένου βερίκοκου και ντομάτας σε σκορδέλαιο να εξαφανίζονται μετά από κλάσματα  δευτερολέπτου.

Δυστυχώς το στόμα ακολουθεί, βάζοντας απλά ελάχιστη αλμύρα και τανίνες σε μια τελείως νερουλή ελαφράδα, η οποία δεν προσφέρει ούτε ένα ψήγμα της βελούδινης μαγείας ενός κρασιού ελεγχόμενης οξείδωσης.

To Spiegelau Willsberger Port και οι 10º C πασχίζουν να προσδώσουν υπόσταση στο κρασί, ενώ η ανυπαρξία flavor (ούτε καν σε μορφή οινοπνεύματος!) του αφαιρούν τις εκπληκτικές δυνατότητες που έχουν αυτά τα κρασιά να προσφέρουν αξέχαστους συνδυασμούς, καθιστώντας το ικανό μόνο για να σταθεί δίπλα σε αλατισμένα αμύγδαλα με πάπρικα.

Η τιμή του παραμένει ένα μυστήριο που δεν είναι και απαραίτητο να λυθεί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το Stone Wine πρέπει να εξαφανιστεί από τον οινικό χάρτη. Ίσα- ίσα που θα πρέπει να δουλευτεί προκειμένου να κερδίσει σε συμπύκνωση,  γευστική υπόσταση και ευγενή οξειδωτικό χαρακτήρα, αφού ένα καλό Stone Wine θα εμπλουτίσει τις γεύσεις του ελληνικού αμπελώνα και θα δώσει λύσεις σε πολλά δύσκολα ταιριάσματα, ενώ παράλληλα θα διατηρήσει ζωντανή μια μοναδική παράδοση.

Βαθμολογία: 2,5/10