Όμως η έκρηξη της γενετικής αλλά και οι κλιματική αλλαγή έχουν φέρει αυτά τα είδη στο προσκήνιο των συζητήσεων και αναζητήσεων για το κρασί του μέλλοντος.
Προκειμένου να γίνει κατανοητή η διαφορά τους θα πρέπει κατ’ αρχήν να διευκρινιστεί ότι μπορεί σχεδόν όλες οι ποικιλίες του Ευρωπαϊκού αμπελώνα να ανήκουν στην μεγάλη οικογένεια σταφυλιών Vitis Vinifera, όμως υπάρχουν και άλλα γένη –με πιο γνωστό την Vitis Labrusca- που συναντώνται κυρίως στην Βόρεια Αμερική και την Ασία.
Αν τώρα διασταυρώσουμε δύο ποικιλίες της Vitis Vinifera θα πάρουμε μια ποικιλία crossing, με περισσότερο γνωστές εκπροσώπους του είδους το ξακουστό νοτιοαφρικάνικο Pinotage (διασταύρωση Pinot Noir και Cinsault) καθώς και το πολυφυτεμένο στην κρύα Ευρώπη και κυρίως την Γερμανία Muller Thurgau, που προέκυψε από ένωση Riesling και Madeleine Royale.
Αντίθετα τα υβρίδια προέρχονται από διασταύρωση ποικιλιών που ανήκουν σε διαφορετικές οικογένειες με πιο γνωστό το φημισμένο για την παραγωγή γλυκών κρασιών στον Καναδά Vidal (υβρίδιο Ugni Blanc και Reyon d’ Or) αλλά και το Seyval Blanc (υβρίδιο Seibel 5656 και Reyon d’ Or).
Σήμερα η καλλιέργεια υβριδίων μπορεί να απαγορεύεται σε πολλές χώρες της Ευρώπης, αλλά με την επιβεβαιωμένη αντοχή τους σε κλιματικές ακρότητες, την πιο πρώιμη ωρίμανση τους αλλά και την “οικολογική” τους υπεροχή –μιας και χρειάζονται λιγότερα φυτοφάρμακα- είναι σίγουρο ότι την επόμενη δεκαετία θα κάνουν έντονη την παρουσία τους και εντός της γηραιάς ηπείρου. Και οι αναγνώστες του FNL θα είστε ήδη …διαβασμένοι!
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση