Στο Λονδίνο λοιπόν συχνά πυκνά έχω την ευκαιρία να πνίξω τον πόνο της ξενιτιάς στην αγαπημένη μου λιχουδιά και έτσι προέκυψε και η ιδέα αυτό του κομματιού. Μακριά από μένα βέβαια η όποια προσπάθεια να ανταγωνιστώ τους ειδήμονες του site. Αυτά είναι ζητήματα που απαιτούν τα skills και την εμπειρία του κυρίου διευθυντή μας και του διεθνούς ανταποκριτή μας και εγώ είμαι πολύ μικρή και αθώα για να τους ανταγωνιστώ. Οπότε απλώς θα σας παρουσιάσω τα γεγονότα, έτσι όπως τα έζησα, ή μάλλον τα έφαγα, δοκιμάζοντας τρία από τα καλύτερα burgers της πόλης σύμφωνα με την Evening Standard, την Telegraph και το BurgerMe. Η δε σειρά με την οποία τα αναφέρω δεν είναι καθόλου τυχαία. Ξεκινάω από το καλύτερο μου και συνεχίζω…
Είχε πρωτογράψει γι΄αυτό εδώ, στο FnL ο Peter Stat που παρόλη την εξειδίκευση του στην υψηλή γαστρονομία, είναι ο guru μου σε ότι αφορά το φαγητό στο Λονδίνο. Με κάποιον παράξενο τρόπο καταφέρνει και πετυχαίνει και τα δικά μου, πιο ταπεινά γούστα, οπότε έσπευσα να δοκιμάσω το Meat Liquor με την πρώτη ευκαιρία και δεν έχασα. Μάλιστα έγραψα και εγώ ένα κομμάτι. Το μαγαζί είναι απλό και πρόχειρο, δεν κάνει κρατήσεις και συνήθως τις ώρες αιχμής έχει ουρές απ΄έξω οπότε σας συνιστώ να πάτε αλά ελληνικά, δηλαδή μετά τις 10 το βράδυ. Άλλωστε ο ιδιοκτήτης είναι έλληνας οπότε ταιριάζει και στην περίσταση αν το καλοσκεφτείτε. Ο χώρος είναι ροκ και καλλιτεχνικός, με ζωγραφιές στους τοίχους τις οποίες πολύ εκτίμησε ο γιός μου ως συνάδελφος γραφίστας όποιου τις έφτιαξε, η μουσική είναι δυνατή, ο κόσμος όμορφος, η ατμόσφαιρα κάπως sexy και περιθωριακή μαζί αλλά με την καλή έννοια, και τα αγόρια στο bar από τα ωραιότερα της πόλης. Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν έχει πραγματική σημασία όταν έρχεται η ώρα του φαγητού. Το burger είναι απλά τέλειο, ψημένο όσο ακριβώς πρέπει, υπέροχα κρεατένιο, και στην δική μου favorite version με τις καυτερές πιπεριές όσο spicy χρειάζεται για να ταιριάζει τέλεια με την Snow Queen on the rocks με την οποία το συνοδεύω. Το bun bread είναι κι αυτό αφράτο αλλά καταφέρνει να κρατάει όλα τα υλικά χωρίς να διαλυθεί πράγμα που το θεωρώ μεγάλο πλεονέκτημα μια που η μισή χαρά του burger είναι να το τρως με τα χέρια. Must order και οι τηγανητές πατάτες με το λιωμένο τυρί και το chili, δεν είναι ούτε η ώρα ούτε το μέρος για να σκεφτείτε τις θερμίδες, believe me. Όσο για την τιμή, με 20 λίρες το άτομο μπορείτε να φάτε και τον barman.. Λέμε τώρα…
Κι αυτό ο Peter Stat το πρωτοέγραψε και εγώ πήγα με την φίλη μου την Doris μια Πέμπτη απόγευμα. Τονίζω το απόγευμα μια που επειδή ούτε εδώ κάνουν κρατήσεις και επίσης σχηματίζονται ουρές απ΄έξω από μια ώρα και μετά, πήγαμε να φάμε από τις 6.30 κολατσιό τύπου. Το μαγαζί είναι μικρό, οι σερβιτόροι ευγενέστατοι και το μενού απλούστατο. Έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε burger, ψητό αστακό ή ένα lobster roll ότι κι αν είναι αυτό, δεν έχω ιδέα πραγματικά. Όλα στην τιμή των 20 λιρών το καθένα. Το burger έφτασε ζουμπουρλούδικο και καλοσερβιρισμένο σε ένα πιάτο με τα μαρούλια του, την κέτσαπ του και ένα κουβαδάκι με τέλεια τηγανισμένες πατάτες στο πλάι, και ήταν πάρα πολύ νόστιμο, αν και χρειαζόταν extra τυρί για να γίνει άψογο. Δεν το έφαγα με το χέρι οπότε δεν μπορώ να σας πω για τις αντοχές του ψωμιού, κάπως δεν μου φάνηκε σωστό να μπουκωθώ καθισμένη σε ένα τραπέζι στην τζαμαρία του μαγαζιού με τον κόσμο απ΄έξω να με κοιτάζει σχεδόν στα μάτια. Πάντως ήταν πολύ νόστιμο και θα ξαναπάω παρόλο που μου την έσπασαν τρελά μια που μόλις φάγαμε και την τελευταία κουταλιά της κρέμας λεμονιού με την οποία έκλεισε το “dinner” μας, μας έφεραν τον λογαριασμό χωρίς να τον ζητήσουμε. Η ελληνίδα μέσα μου ήθελε απεγνωσμένα να αράξει στην καρέκλα της για καμιά ώρα ακόμα γράφοντας τους επιδεικτικά αλλά η φιλενάδα μου είναι 15 χρόνια εδώ και έχει γίνει καλός άνθρωπος πια οπότε με πήρε και φύγαμε.
Αυτό το μαγαζί το ανέφεραν και τα τρία κομμάτια για το καλύτερο burger του Λονδίνου ανάμεσα στα δέκα πρώτα, οπότε είπα να το δοκιμάσω. Και φανταστείτε την χαρά μου όταν συνειδητοποίησα πως βρισκόταν δυο στενά πίσω από το σπίτι μου, πραγματικά αυτό που λέμε 5 minutes walk.Είναι μια αυθεντική pub με την πολύβουη μπάρα της, με τους διάφορους γείτονες να πίνουν την μπύρα τους μετά την δουλειά και με όλη αυτή την ατμόσφαιρα χαλαρής διασκέδασης που είναι πολύ διαδεδομένη σ΄αυτή την πόλη. Η κράτηση μας ήταν για τις 8.30 και χρειάστηκε να περιμένουμε για κανένα τέταρτο πριν καθίσουμε οπότε είχα την ευκαιρία να χαζέψω με την ησυχία μου και να κρατήσω μια νοερή σημείωση για την αυλή που μοιάζει συμπαθέστατη προοπτική για όταν έρθουν πιο ζεστές μέρες. Το burger ήταν νόστιμο αλλά δεν με ξετρέλανε, ίσως είχε περισσότερα υλικά μέσα από όσα χρειαζόταν και σίγουρα δεν μπορούσες να το φας με το χέρι χωρίς να σου διαλυθεί ή χωρίς να γίνεις εντελώς γουρούνι. Συνοδευόταν από νοστιμότατες double backed πατάτες και το ψωμάκι ήταν τύπου brioche, άλλο ένα «μειονέκτημα» κατά την άποψη μου αλλά αυτό είναι η εντελώς προσωπική μου γνώμη. Επίσης, δεν το λες και φτηνό μια που πληρώσαμε περίπου 40 λίρες το άτομο τελικά, έχοντας μοιραστεί στα τρία στην αρχή ένα πιάτο με spicy καλαμαράκια και μια μερίδα πατάτες και έχοντας πιει από δυο μπύρες ο καθένας. Παρόλα αυτά η επίγευση της βραδιάς– όπως θα έλεγε και ο κος Δεληγιάννης- ήταν πολύ ευχάριστη οπότε αν βρεθείτε στην περιοχή, δώστε του μια ευκαιρία.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση