Το Mama Roux στην Αιόλου, είμαι βέβαιος πως δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Το success story που γράφει από το 2011 που άνοιξε την σιδερένια του πόρτα, είναι γνωστό. Δεν πέφτει σχεδόν ποτέ καρφίτσα. Έχει φανατικούς θαμώνες που το γεμίζουν, οι επιδόσεις του στην κουζίνα είναι σταθερά καλές για το είδος της και για να μη γελιόμαστε, μοστράρει σε μια από τις πιο πολυσύχναστες περαντζάδες της πόλης.
Παρόλαυτά, ποιός είναι ο λόγος που ένα από τα πιο επιτυχημένα meeting points της Αθήνας δεν κάθεται στα αυγά της επιτυχίας του και τι ήθελαν να μας παρουσιάσουν εκείνο το δροσερό βράδυ της προηγούμενης Δευτέρας ο John Higgins και οι συνεργάτες του, κεκλεισμένων των θυρών;
Να πω την αμαρτία μου, όταν διάβασα την πρόσκληση από το Mama Roux και τα πιάτα του μένου, είχα αρκετές επιφυλάξεις. Από την άλλη μου φάνηκε τόσο ιντριγκαδόρικο το ταξίδι "around the world in seven plates", που αν μη τι άλλο για την προσπάθεια και μόνο, θα άξιζε, σκέφτηκα τον κόπο.
Μια καλοκουρδισμένη ορχήστρα που συνεργάζεται με το
εστιατόριο κατά καιρούς, είχε ήδη αρχίσει να παίζει απίθανες μουσικές, ένα
welcome cocktail ήταν στα τραπέζια μας and the night was still young.
Την υψηλή εποπτεία του μενού αλλά και αρκετές από τις
street food γκουρμεδιές που ακολούθησαν, είχε η πολύ καλή Sandra Berten. Ο
ταλαντούχος Βασίλης Σπόρος ανέλαβε το δύσκολο κομμάτι των κρεατικών ενώ ο
Μπάμπης Ζιντήλης the sweet part of the story. Η ομάδα τόσο στην κουζίνα όσο και
στο σέρβις ήταν τόσο καλοκουρδισμένη και της αξίζει δυνατό χειροκρότημα.
Σημείο εκκίνησης ήταν οι Βρυξέλλες με τα "Mussels from Brussels", μια νόστιμη σούπα βελουτέ από κολοκυθάκι με μύδια που μπορεί να μην τα κατάλαβα ιδιαίτερα αλλά τα καταχάρηκα σερβιρισμένα πάνω σε ένα φρυγανισμένο γαλλικό τόστ που τη συνόδευε. Αν ήταν το ψωμί δε, ήταν πιο cripspy και λεπτό θα μιλούσαμε για το ιδανικό intro. Τη συνοδέψαμε με την σαντορινιά Yellow Donkey Beer για να τη βγάλουμε καθαρή μέχρι την επόμενη στάση που ήταν το Bordeaux.
Ένα υποδειγματικό πατέ από συκωτάκια κοτόπουλου με μαυροδάφνη και chutney από σύκο μας έβαλε κατευθείαν στο κλίμα. Η επιλογή του κρασιού-ένα επιδόρπιο semillon του 2006 από το Loupiac-γιαυτό το πιάτο όμως ήταν κατά τη γνώμη μου ατυχής για το δεύτερο στάδιο.
Οι τραγανές αραβικές πίτες με χούμους, ταμπουλέ και μουταμπάλ που μας αποβίβασαν στη Συρία ήταν καταπληκτικές. Αρχίζουμε και μπαίνουμε σιγά σιγά στο πετσί του street food με αυτή την λιχουδιά μιας και έχουμε παρατήσει τα μαχαιροπήρουνα, τσουγκρίζοντας το Cucumber Fresh της Πόπης Σεβαστού. Το λάτρεψα αυτό το cocktail και ας μην είχε αλκοόλ.
Η Σεούλ μας υποδέχτηκε με ένα τρυφερό και καλομαγειρευμένο μοσχάρι Bulgogi, σερβιρισμένο με τηγανιτό ρύζι και ένα medium volume αξιοπρεπές Kimchi. Και εδώ η κα. Σεβαστού έδωσε πολύ καλά δείγματα γραφής με το Royal Passion, ένα δυνατό cocktail με τη βότκα του και πουρέ από passion fruit, μιας και μας άναψε το Kimchi τα αίματα.
Στο Acapulco φτάσαμε σχεδόν χορτασμένοι αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να αντισταθώ στο Grex-Mex του. Μια τραγανή πίτα καλαμποκιού δηλαδή, με guacamole και γαρίδες, μεγειρεμένες με πιπεριές chipotle, ντομάτα, lime και κόλιανδρο. Είχα την τύχη να κάθεται μαζί μου ο ιδιοκτήτης του Mama Roux, John Higgins, και να μου εξηγεί καρέ καρέ από τη μια τα πιάτα και από την άλλη τα μουσικά κομματιά από την ορχήστρα. Άλλωστε είναι και ο ίδιος μουσικός εκτός από καλοφαγάς!
Είχα προαποφασίσει πως όσο και να μας ταίσουν, όταν έρθει η σειρά των Baby back ribs που τα κάπνισε εκπληκτικά ο Βασίλης Σπόρος "Low and Slow", θα σταθώ στο ύψος των περιστάσεων, όπερ και εγένετο...
Το φινάλε όμως, δια χειρός Μπάμπη Ζιντήλη,ήταν μια μεγάλη έκπληξη. Ένα εξαιρετικό καραμελωμένο μήλο, γεμισμένο με μια apple mousse, καραμέλα, κομπόστα από τη σάρκα του και καρύδια. Αν η καραμελοποίηση στη φλούδα του φρούτου, ήταν πιο λεπτή για να κόβεται πιο εύκολα στο στόμα, θα μιλούσαμε για ένα επιδόρπιο που θα σήκωνε βραβείο.
Η Μίνα Χαμπίπ, συντόνισε με ακρίβεια τόσο την εκδήλωση όσο και το promotion της. Επαγγελματική και πολύ σοβαρή δουλειά που δυστυχώς δεν συναντάμε συχνά. Μπράβο της.
Από όσο μαθαίνω κάποια από τα κολασμένα πιάτα που μας παρουσιάσαν θα ενταχθούν σταδιακά στο μενού του Mama Roux. Άλλωστε η κάρτα του ήδη κρύβει μεγάλες νοστιμιές και οι ίδιοι ετοιμάζουν ένα street μπάρμπεκιου πάρτυ με απίθανα κρέατα που θα καπνίσουν και ανάλογες μουσικές στις 11 Οκτωβρίου στις 21:00 το βράδυ. Και όπως θα έλεγε και ο John, "More brisket and also ribs from the smoker! And a proper gumbo with a dark roux..."
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση