Το Zeibekiko του Τηλέμαχου

Η αφαίρεση ως αισθητική κι ως πράξη έρχεται συνήθως με την ωριμότητα στη ζωή μας. Χρειάζεται να διανύσουμε μακρύ δρόμο για να επιλέξουμε μια μέρα την απλότητα.

Σε μια εποχή που τα σουβλατζίδικα ανοίγουν το ένα πίσω από το άλλο, αλλά αυτά που μπορούμε, τελικά, να συστήσουμε, χωρίς δεύτερη σκέψη, σε όποιον μας ρωτάει «που τρως καλό σουβλάκι;» δεν αγγίζουν ούτε τη δεκάδα, η απόφαση των αδελφών Κώστα και Γιώργου Τσιλιγκίρη, να ασχοληθούν με το κορυφαίο ελληνικό street food, μετατρέποντας το μαξιμαλιστικό τους Τηλέμαχος Barbeque Club σε σουβλατζίδικο ή, αν θέλετε να το πω πιο κομψά, σε κηφισιώτικη σουβλακερί, δεν είναι λύση ανάγκης είναι η άποψη που θέλουν να καταθέσουν. Χρειάστηκε κι αυτοί να κάνουν την πορεία τους, η οποία έγινε και ατού τους. Η εξειδίκευση τους και η μακρόχρονη εμπειρία τους στο κρέας, αλλά κι η μερακλίδικη προσέγγιση τους, που έδινε πάντα, ακόμα και στις πιο σοφιστικέ τους κοπές τους, εκείνη τη νοστιμιά «βρόμικου», που ξεσηκώνει, αποτυπώνονται σε όλες τις προτάσεις τους. Ακόμα και στο χώρο. Σε μια πρώτη ανάγνωση κανείς δεν θα δυσκολευτεί να κατατάξει κανείς το Zeibekiko στα σουβλατζίδικα. Τα τραπέζια του είναι καλυμμένα με πλαστικοποιημένες, μαυρόασπρες φωτογραφίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου και η αυλή με τις μπουκαμβίλιες και τα ρυγχόσπερμα, παραπέμπει σε μια οποιαδήποτε, απροσδιόριστη γεωγραφικά γειτονιά. Παρόλα ταύτα, ακόμα κι αν λείπουν τα παλιά runners και οι πάνινες πετσέτες κι η συλλογή με τις μπίρες φαίνεται να έχει το προβάδισμα, το κρασί διατηρεί πάντα τη σημαντική του θέση και σερβίρεται, όπως πρέπει, σε κολονάτα ποτήρια, αλλά κι η σημειολογία του σέρβις είναι επιπέδου casual εστιατορίου. Σίγουρα όμως όλα δεν ακυρώνουν την απόφαση των αδελφών Τσιλιγκίρη να υπηρετήσουν τη λογική σουβλάκι-γύρος, με τον δικό τους πάντα τρόπο. Για όσους μάλιστα θεωρούν πως η παράμετρος «στα όρθια», δίπλα σε αυτές τις δυο λέξεις ολοκληρώνει το τρίπτυχο του concept, να διευκρινίσω πως στην πλαϊνή αυλή, που βλέπει στην οδό Μπότσαρη, έχουν στήσει ένα καλαίσθητο Souvlaki Bar, όπου καλαμάκια και τυλιχτά, στα όρθια ή στα stools, δίνουν και παίρνουν. Από εκεί θα γίνεται και η παραλαβή των πακέτων. Άσε που σύντομα πρόκειται να παίξει και delivery.

Τι δοκίμασα; Θα μπορούσα να πω τα πάντα. Άρχισα με την ισορροπημένη – και τέλεια, για μένα – βυζαντινή σαλάτα με ψιλοκομμένο αγγουράκι, ρόδι, και ντρέσινγκ με πετιμέζι και λεμόνι. Απόλαυσα το ευχάριστο κάψιμο ενός λαχματζούν με βοδινό κι αρνίσιο κιμά που έσβησα με ντιπ γιαουρτιού με άνηθο – αναφορά  στον ποντιακό (τ)σορβά. Μετά ήρθαν τα χυμώδη και σωστά ψημένα καλαμάκια από αρνί και μαύρο χοίρο (Greconegro)–οι πιτούλες πάνε .Την επόμενη φορά, όμως, θα τις ζητήσω πιο ξεροψημένες για να βουτιούνται καλύτερα στην τέλεια παπρικάνα (ντιπ με γιαούρτι και πάπρικα, ενισχυμένο με φέτα) ή στην καπνιστή μελιτζανοσαλάτα με ταχίνι, που ταιριάζουν άψογα με τα καλαμάκια.

Στον επόμενο γύρο ήρθε ο … γύρος! Σοβαρός, ζουμερός, με την αναμενόμενη ένταση και το λιπάκι του να αφήνει το υγρό γευστικό του αποτύπωμα στο πιάτο, για να το «σκουπίσει» με την πιτούλα του, όποιος προλάβει. Και πάλι πρωταγωνιστούσαν μαύρος χοίρος και πρόβειο κρέας (Agnus Greco), παρότι ο κατάλογος προτείνει και χοιρινό απλό και κοτόπουλο, που θα δοκιμάσω σε κάποια άλλη μου επίσκεψη. Διευκρίνιση: όλα τα κρέατα είναι ελληνικά, από μικρές επιλεγμένες φάρμες και οι μουσικές επιλογές – παλιά και νεότερα ελληνικά, λαϊκά – του Γιώργου Τσιλιγκίρη, ειδικά για το Ζεϊμπέκικο του.

Να πω πως εδώ σερβίρεται και γιαούρτι με ροδοζάχαρη; Δεν ξέρω ποιον νοιάζει, αλλά ναι, σερβίρεται, γιατί αρέσει.

Φραγκοπούλου 22 και Μπότσαρη, Κάτω Κηφισιά, τηλ. 2108076680 και 2108074330