Θεσσαλονίκη: η επόμενη μέρα

Το ημερολόγιο γράφει 11 Μαρτίου, και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κηρύσσει κατάσταση πανδημίας του ιού Covid-19. Δεν θα περάσουν 48 ώρες και στις 13 Μαρτίου, σύμφωνα με τις οδηγίες έκτακτης ανάγκης οι χώροι εστίασης στην χώρα μας θα αναστείλουν την λειτουργία τους επ’ αόριστον. Ακριβώς δύο μήνες αργότερα, τόσο τα εστιατόρια, όσο και τα μπαρ παραμένουν κλειστά, ελπίζοντας πως έχουν μπει στην τελική ευθεία.   Από την μία πλευρά ηχούν φωνές αισιοδοξίας, φωνές που πίσω από την καταιγίδα βλέπουν λιακάδα, φωνές που τόσο καιρό ζυμώνονται με υπομονή και νοσταλγία και πλέον επιθυμούν να επιστρέψουν πιο ουσιαστικές και πιο νόστιμες. Οι περισσότερες φωνές όμως δεν είναι αυτές. Πρόκειται για κραυγές που  εκπέμπουν SOS, κραυγές που προβλέπουν αλυσιδωτές τρικυμίες μετά την καταιγίδα, κραυγές που στην εξίσωση «Επόμενη Μέρα» προειδοποιούν πως τα μαθηματικά απλά δεν βγαίνουν.

Πριν αποφασίσει κανείς εάν θέλει να αφουγκραστεί τους αισιόδοξους ή τους απαισιόδοξους, κρίνεται σκόπιμο να παρατεθούν ορισμένα χρήσιμα δεδομένα για την ορθή αξιολόγηση της κατάστασης στην Θεσσαλονίκη. Η επαναλειτουργία της εστίασης, σε πρώτη φάση μόνο σε εξωτερικούς χώρους, θα δημιουργήσει επιχειρήσεις δύο ταχυτήτων, αφού μονάχα 1850 από τις περίπου 5000 επιχειρήσεις διαθέτουν εξωτερικά καθίσματα και θα έχουν δυνατότητα να ανοίξουν από τις 1 Ιουνίου. Βέβαια, όλες οι επιχειρήσεις θα έχουν τον ίδιο παρονομαστή, σύμφωνα με τον οποίο τα καταστήματα θα λειτουργούν στο 40% της δυναμικότητας τους, στην καλύτερη των περιπτώσεων (!). Το παραπάνω  πόρισμα προκύπτει από τον περιορισμό που τίθεται στον αριθμό των ατόμων που μπορούν να βρίσκονται ταυτόχρονα σε ένα εστιατόριο. Προ της εμφάνισης του κορωνοϊού, η δυναμικότητα μιας επιχείρησης εστίασης οριζόταν με βάση τον χώρο για τραπεζοκαθίσματα διαιρουμένου με τον αριθμό 1,20. Εάν δηλαδή η σάλα ενός εστιατορίου ήταν παραδείγματος χάριν 120 τ.μ., η δυναμικότητα –την οποία μάλιστα μπορούσε κάποιος να ξεπεράσει– ήταν 100 άτομα. Σύμφωνα με τα νέα μέτρα, πλέον 1 πελάτης αναλογεί  σε 3 τ.μ. , ενώ τα τραπέζια πρέπει να απέχουν τουλάχιστον 2 μέτρα μεταξύ τους. Συνεπώς για το ίδιο παράδειγμα, η μέγιστη δυναμικότητα ορίζεται μονάχα από τα 100 στα 40 άτομα. Επιπλέον, έντονος λόγος γίνεται για πεζοδρόμηση άκρως κομβικών σημείων της πόλης, όπως η παραλιακή οδός της Λεωφόρου Νίκης και η Καρόλου Ντηλ, με στόχο την αξιοποίηση μέρους της πεζοδρόμησης για τραπεζοκαθίσματα σε ορισμένες ώρες και ημέρες.

 Σε αυτό το σημείο την εμφάνιση τους κάνουν οι ρεαλιστές, οι οποίοι έχοντας μελετήσει πληθώρα δεδομένων και με πυξίδα την εμπειρία τους επιθυμούν να ρυθμίσουν τα δικά τους πανιά προτείνοντας νέες τεχνοοικονομικές ρυθμίσεις. Με σύνθημα «Εστιάζουμε στο μέλλον» περισσότερα από 400 καταστήματα εστίασης ενώνουν τις φωνές τους κάτω από την ίδια ομπρέλα και ζητούν την επιλογή αναστολής λειτουργίας τους έως ότου οι συνθήκες και τα μέτρα καταστήσουν βιώσιμη τη λειτουργία τους, ενώ όσες επιχειρήσεις επιλέξουν το ρίσκο να λειτουργήσουν με τα περιοριστικά μέτρα, πρέπει να στηριχτούν άμεσα και αναλογικά με την επίπτωση τους. Στην συντονιστική επιτροπή, οι Γκόφας Παναγιώτης (Χαμόδρακας), Κουδούνης Χρήστος (Ούζου Μέλαθρον), και  Νυφούδης Νίκος (Tzaki ‘Ho, Ανφάν Γκατέ), υπογράφουν μία πρόταση επίλυσης η οποία θα κατατεθεί μέσα στις επόμενες ημέρες.

Την ώρα που τα περισσότερα δρώμενα της γαστρονομικής σκηνής εκτυλίσσονται σε θεωρητικό επίπεδο και συζητήσεις, δεν λείπουν ορισμένα μικρά βήματα ή  ακόμη και άκρως θαρραλέες -για την εποχή- κινήσεις στον χώρο της εστίασης. Το πρώτο μικρό βήμα λοιπόν για επιστροφή στην κανονικότητα κάνουν μερικά μπαρ παρέχοντας την υπηρεσία take away και delivery ποτού. Ανεκτίμητη απόλαυση η πρώτη γουλιά του αγαπημένου σου κοκτέιλ μετά από δύο μήνες, και εξαιρετικά τονωτικό το γεγονός να βλέπεις εργαζόμενους και επιχειρηματίες του κλάδου να ξεκινούν να πατούν εκ νέου στα πόδια τους. Εάν θέλουμε όμως να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, πρέπει να παρατηρήσουμε πως σε πολλές περιπτώσεις το ‘take away’ μετατρέπεται σε ‘take it and drink it there’, αφού πηγαδάκια θαμώνων απολαμβάνουν εντελώς κοσμικά το ποτό τους έξω από τα μαγαζιά, παρά τις όποιες χλιαρές ή αυστηρές συστάσεις.

Και κάποιες νέες αφίξεις!

Στις άκρως ενδιαφέρουσες και τολμηρές κινήσεις της εποχής πάντως, συγκαταλέγεται ένα νέο εγχείρημα με όνομα ‘Donkey-The breakfast farm’, ενός breakfast-brunch restaurant που στοχεύει στην δημιουργία ιδιωτικής φάρμας, ώστε οι πελάτες να γνωρίζουν τι φτάνει στο πιάτο τους και να τρώνε με συνείδηση και ευαισθησίες. Πρόκειται για ένα μοντέλο που ανθίζει με εκθετικούς ρυθμούς ειδικά στις Σκανδιναβικές χώρες και αναδεικνύει στο έπακρο την πρώτη ύλη και την τοπική οικονομία-Κοινωνία. Τέλος, με ανυπομονησία παρακολουθώ το υπό κατασκευή, νέο  εγχείρημα της ταλαντούχας ομάδας του Αχιλλέα Πλακίδα (ΓΟΡΙΛΑΣ bar, Mahalo Civilized Food, Three Pieces). Το βαπτισμένο πρόσφατα ‘Κόκονατ Bay’ σκοπεύει να συνδυάζει ποτό, φαγητό και μουσική σε ένα παιχνιδιάρικο και άκρως καλοκαιρινό αίθριο στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Ο ρομαντισμός του Αχιλλέα στον τομέα του ποτού (βραβευμένος με World Class Greece Winner για 2018), θα μετακομίζει για τους καλοκαιρινούς μήνες εκεί, ενώ το μενού θα υπογράφει ο πάντοτε εμπνευσμένος σεφ του Mahalo, Σάββας Σμάλης.

Και όπως άνοιξα αυτό το άρθρο με ένα γνωμικό, έτσι θα ήθελα και να το κλείσω. Ο βραβευμένος με Νόμπελ, λοιπόν, Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ κάποτε είπε: «Δύο πράγματα δεν θα λείψουν ποτέ από το γραφείο μου: η αισιοδοξία και το μπράντυ». Αισιοδοξία και υπομονή Ελλάδα. Υπομονή και ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός…