«Ζούμε και μετά γράφουμε», έλεγε το 2005 η διαφήμιση του περιοδικού Free, αν τη θυμάστε… Έτσι κι εμείς: αποφασίσαμε να ζήσουμε την εμπειρία Γιουβετσάκια delivery για οικογένεια και μετά να γράψουμε. Αυτό σημαίνει πως από ό,τι θα διαλέξει κανείς, θα πρέπει να προ-παραγγείλει ολόκληρο το ταψί ή το μπολ (για 4 ή 6 άτομα). Οπότε, κι εμείς, σαν των φρονίμων τα παιδιά, οργανωθήκαμε «σε οικογένεια των τεσσάρων μελών» – που να το φανταζόταν η μάνα μου; – και, μια μέρα πριν, κάναμε κράτηση, γλώσσα λανθάνουσα, δώσαμε την παραγγελία, ήθελα να πω. Ως τόπος παράδοσης επιλέχτηκε το σπίτι μου που πληρούσε τη βασική προϋπόθεση της διανομής: Βρίσκεται εντός του ορίου της μέγιστης απόστασης, 5 χλμ. από την ταβέρνα.
Και να που την G.G.-day εμφανίζεται στην πόρτα του σπιτιού μου ο ίδιος ο Χάρης Τζίτζης, αυτοπροσώπως, όχι, βέβαια, με τα γιουβετσάκια του, αλλά με μερικά κανονικά, αντικολλητικά ταψιά, ζεστά- ζεστά και μοσχοβολιστά∙ ένα για την τυρόπιτα με τη βαρελίσια φέτα (που «ταΐζει» 8 με 10 άτομα), ένα για το διάσημο «γλείφω-δάχτυλα» αρνάκι γάλακτος Τρικάλων στο φούρνο με πατάτες, κομμένες στα τέσσερα και τόσο ωραία «μελωμένες», χάρη στο αργό ψήσιμό τους στο ταψί, με βιολογικό ελαιόλαδο. Φυσικά, δεν περιοριστήκαμε σε αυτό. Από δίπλα είχαμε παραγγείλει και τους γνωστούς αμπελοντολμάδες, που ήρθαν καλυμμένοι με το βελούδινο κι αμαρτωλό τους μανδύα- αυγολέμονου. Πήραμε και μια πολίτικη σαλάτα– μαζί με όσα χρειαζόμασταν για την αρτύσουμε. Όλα προσεκτικά κι όμορφα συσκευασμένα σε δοχεία φύλαξης, τα οποία σου μένουν, όπως και τα ταψιά, κάτι που εκτίμησα πολύ γιατί έτσι… ανανέωσα και τη συλλογή μου.
Δεν λέω, η γευστική παράσταση ήταν κάπως… a cappella∙ δεν υπήρχε το φιλόξενο σκηνικό της ταβέρνας Τα Γιουβετσάκια, έλλειπε η αύρα που δημιουργούν οι παρέες των ανθρώπων γύρω μας, εκείνο το αναντικατάστατο ηχόχρωμα του πλήθους που «μοιράζεται» το φαγητό. Υπήρχαμε όμως εμείς, επιτέλους ξανά γύρω από ένα τραπέζι, με τα γαργαλιστικά αρώματα του καλομαγειρεμένου φαγητού – που σε κάθε του μπουκιά αναγνωρίζαμε το χέρι της άξιας μαγείρισσας Εύας Πασανικολάκη – να μας ενώνουν.
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να εξηγήσω, νομίζω, πως έχει το όλο σενάριο: Για το delivery δεν μπορεί να παραγγείλει κανείς ατομικές μερίδες. Μπορεί όμως, αν παραγγείλει κατόπιν συνεννόησης το «οικογενειακών διαστάσεων μενού» που περιέγραψα, να το συμπληρώσει με κάποιες μικρότερες μερίδες από τα παραφερνάλια της ταβέρνας (και του take away): τα τουρσιά τους, το γνωστό ανεβατό της Περδικούσας, κανένα ψητό λουκάνικο Παλαμά Καρδίτσας, τζατζίκι, τυροκαυτερή, χωριάτικη σαλάτα.
Στο μοντέλο της κατ’ οίκον παράδοσης υπάρχουν ακόμα σούπες (κοτόσουπα ή σούπα φασολάδα, με φασόλια Τρίπολης, που έρχεται λες και βγήκε μόλις από την κατσαρόλα), μπακαλιάρος πλακί, τηγανητές ουρίτσες πεσκανδρίτσας, κρασάτος κόκορας με σκιουφιχτά μακαρόνια, κότσι από ντόπιο γουρουνόπουλο στο φούρνο και αρκετά άλλα. Στο δε εορταστικό μενού προβλέπεται ψητή γαλοπούλα, γουρουνόπουλο και η αγαπημένη μου ρώσικη σαλάτα.
Info: Ιθώμης 20, Άνω Γλυφάδα, τηλ. 2109648081.
Παράδοση: καθημερινά, εκτός Δευτέρας, από 13.00 έως 17.00.
Αν η παραγγελία γίνει μέχρι τις 12 το μεσημέρι παραδίδεται την επόμενη μέρα. Αν γίνει αργότερα θα παραδοθεί την μεθεπόμενη.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση