Dopios: Δυο γενιές της οικογένειας Πιτσιλή εν τη ενώσει, ντόπιες γεύσεις with a twist by Χριστόφορος Πέσκιας

14 Απριλίου 2021
Άντζελα Σταματιάδου
Μια πρώτη «γεύση» από το σύγχρονο μεζεδοπωλείο που θα κάνει πρεμιέρα με το άνοιγμα της εστίασης στην πλατεία Αγίων Θεοδώρων.
  • DOPIOS: ΔΥΟ ΓΕΝΙΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΠΙΤΣΙΛΗ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ, ΝΤΟΠΙΕΣ ΓΕΥΣΕΙΣ WITH A TWIST BY ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΕΣΚΙΑΣ | Νέα

Είμαστε καιρό σε αναμονή, βρισκόμαστε σ’ ένα περίεργο transit, αλλά έχουμε αρχίσει σιγά-σιγά να κάνουμε πλάνα. Όταν ξανανοίξουν τα εστιατόρια, θα έχουμε πολλά στη λίστα μας. Είναι τα παλιά, που μας έλειψαν, είναι και όσα είναι στα σκαριά, που ανοίγουν σιγά-σιγά τα χαρτιά τους. Σ’ αυτή τη δεύτερη κατηγορία ανήκει το Dopios: ένα νέο μεζεδοπωλείο σύγχρονο και ταυτόχρονα κατά τι νοσταλγικό, απέναντι από το εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων, δημιούργημα των αδερφών Ανδρέα και Γιώργου Πιτσιλή και των δύο γιων τους, του Πάτροκλου και του Πέτρου, οι οποίοι ετοιμάζονται να βαδίσουν στα χνάρια τους.

Ο χώρος, βαμμένος στο χρώμα της ελιάς, διακοσμήθηκε με μαρμάρινα τραπέζια και καρέκλες με ψαθάκι, μωσαϊκό δάπεδο και μια ιδιαίτερη σύνθεση με πλακάκια στον τοίχο που θα σε βάζει στο κλίμα. Ο Ανδρέας Πιτσιλής, που μου τον περιγράφει, μιλάει με ενθουσιασμό για την αίσθηση του να κάθεσαι κάτω από ένα  πλατάνι στο κέντρο της Αθήνας και σκέφτομαι ότι δεν θέλει κανείς και πολλά για να ευτυχήσει (πόσο μάλλον μετά από αλλεπάλληλα lockdowns). Έπονται μεζέδες. Το μενού έχει επιμεληθεί ο Χριστόφορος Πέσκιας, συνθέτοντας μια σειρά από πειραγμένα ελληνικά πιάτα της μοιρασιάς που αξιοποιούν προϊόντα από διάφορες περιοχές της χώρας. Μαθαίνω για μαραθοπιτάκια με τσάτνεϊ σταφίδας και tamarind, καπνιστή μελιτζανοσαλάτα με dressing από πιπεριά Φλωρίνης, ρεβιθάδα με ρεβίθια του Σαλαμουσά από τη Λήμνο και κρέμα από μανούρι, γαύρο μαρινάτο με μαγιονέζα ρέγγας, πράσινη ντομάτα και κουμκουάτ, καπνιστό χέλι του Γείτονα με πουρέ παντζαριoύ και dressingεσπεριδοειδών και γαριδάκι «ποπκόρν» με σκορδαλιά μαύρου σκόρδου. Μια λίστα με ελληνικά κρασιά, ούζα, τσίπουρα και άλλα ντόπια αποστάγματα, συμπληρώνει την εικόνα. 

Μαθαίνω κι άλλα. Θέλουν ο «Ντόπιος» τους να έχει χαλαρό χαρακτήρα. Να μαζεύει ετερόκλιτο κοινό ‒ τους εργαζόμενους στα μαγαζιά του εμπορικού τριγώνου και στα γύρω γραφεία, το νεαρόκοσμο που το κέντρο το τιμάει. Να περνάει κανείς οποιαδήποτε ώρα της ημέρας για μια μικρή «αποσυμπίεση» ή να κάθεται παραπάνω. Και τα Σάββατα και τις Κυριακές, ίσως και τα απογεύματα της Παρασκευής, μετά το γραφείο, εκεί, λίγο κάτω από την πλατεία Κλαυθμώνος, να ανάβει το κέφι με μεζέδες και ποτό στα τραπέζια και στο μπαρ (γιατί υπάρχει και μπαρ), αλά ελληνικά, ίσως και με μικρή μπάντα. Στην οδό Σκουλενίου μαστορεύουν ακόμη, αλλά καλώς εχόντων των πραγμάτων όλα αυτά δεν θα αργήσουμε πολύ να τα ζήσουμε από κοντά. 

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση