Ιμάμ μπαϊλντί, με την Σμυρναίικη οικογενειακή συνταγή

30 Απριλίου 2020
Μια συνταγή του Δημήτρη Παπαζυμούρη και της Cucina di Caruso
  • ΙΜΑΜ ΜΠΑΪΛΝΤΙ, ΜΕ ΤΗΝ ΣΜΥΡΝΑΙΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΣΥΝΤΑΓΗ | Συνταγές

Το Ιμάμ Μπαϊλντί είναι για μένα “το πιο καλοκαιρινό λαδερό” της παραδοσιακής κουζίνας μας. Πιο πολύ κι’ απ τα γεμιστά μάλιστα. Το βρίσκω ένα πεντανόστιμο, εικονικό λαδερό με ένταση, χαρακτήρα και moreish factor (moreish = you want more, δηλαδή όσο κι αν φας, θέλεις κι’ αλλο) ! Μέχρι να μπαϊλντίσεις και να πας για σιέστα κάτω απ’ τη καλαμωτή.

Με βάση τη γλυκόπικρη νοστιμιά της τσακώνικης μελιτζάνας στην εποχή της, που δένει με την αυθάδη τσαχπινιά του κρεμμυδιού και συμπλήρωμα τους οικείους γευστικούς τόνους από ντομάτα, μαϊντανό και τυρί, σε μια σύνθεση με καταλύτη το ελαιόλαδο, πιο μεσογειακό πιάτο απ’ το Ιμάμ, δεν γίνεται!

Όπως είναι προφανές απ’ το όνομά του, το İmam bayıldı έχει τούρκικες καταβολές ως πιάτο και το συνοδεύει ο μύθος του ιμάμη που μπαΐλντισε (=λιποθύμησε).

Ο μύθος αυτός βέβαια έχει τρεις εκδοχές με πιο γνωστή , το ότι τον ιμάμη τον έστειλε η νοστιμιά του πιάτου. Όπως και σας.

Η δεύτερη εκδοχή που είναι ελαφρά σαρκαστική, είναι ότι ο Ιμάμης λιποθύμησε όταν έμαθε πόσο κόστισε η παρασκευή του πιάτου σε λάδι. Εντάξει, εδώ θα κάνουμε κράτει όσο γίνεται!

Η τρίτη εκδοχή που είναι λιγότερο γνωστή, εμπεριέχει μια ιστορία όπου ένας γκουρμεδιάρης Ιμάμης παντρεύτηκε μια καλομαθημένη κόρη πλούσιου εμπόρου, που του έδωσε ως προίκα 12 κιούπια απ’ το καλύτερο, πανάκριβο ελαιόλαδό του. Το πρώτο βράδυ λοιπόν, η μπουμπούκα του ετοίμασε ως δείπνο αυτές τις γεμιστές μελιτζάνες με κρεμμύδι και ντομάτα (που ακόμη δεν είχαν όνομα) όπου ο Ιμάμης ξετρελάθηκε. Οπότε ακολούθησε ρεπετισιόν την επομένη και ρεπετισίον πάνω στη ρεπετισιόν με το ίδιο φαγητό, μέχρι που έφτασε η 13η μέρα όπου δεν παρουσιάστηκε φαγητό στο τραπέζι. Ρωτάει ο Ιμάμης τι συνέβει και παίρνει την απάντηση ότι τέλειωσε το λάδι, οπότε δεν μπορούσε να γίνει το φαγητό!
Πάρτον κάτω τον Ιμάμη… ούτε το αγαπημένο του φαγητό μπορούσε να έχει, αλλά και σε 12 μέρες φαγώθηκε όλη η προίκα. Βαφτίστηκε όμως ένα αξέχαστο ‘μεγάλο’ πιάτο!

Η εκτέλεση που καταγράφω είναι η οικογενειακή συνταγή, με καταβολές Σμυρνέϊκες, χωρίς σκόρδο, εκφράζοντας τη γευστική παλέτα της οικογένειας που μαγείρευε τα παραδοσιακά φαγητά στις πιο ελαφρές και φίνες εκδοχές τους, εξ’ ου και λειτουργούν εξαιρετικά στα σημερινά γούστα μας.
Η γιαγιά μου και η μάνα μου έκαναν πάντα τα Ιμάμ αποκλειστικά με κίτρινο τυρί. Όμως εγώ σας τα προτείνω και με φέτα, ως μια πολύ νόστιμη εναλλακτική.

Χαρακτηριστικά της συνταγής:

Μια σχετικά εύκολη συνταγή που θα σας πάρει περί τα 45’ στη προετοιμασία και άλλα 45’ στο ψήσιμο. Το Ιμάμ δεν είναι ένα ελαφρύ φαγητό, ούτε μπορεί να γίνει, γιατί εκτός από τηγανισμένη μελιτζάνα και κρεμμύδι, περιέχει και πολύ ελαιόλαδο στο ψήσιμο στο φούρνο, το οποίο απορροφάται από το φαγητό σταδιακά. Όμως είναι πεντανόστιμο, πολύ Μεσογειακό και εξόχως καλοκαιρινό.

Είναι σαφώς πιο νόστιμο την επόμενη μέρα και σε θερμοκρασία περιβάλλοντος ή ελαφρά ζεσταμένο στο φούρνο.

Το τυρί που θα βάλετε πάνω στη γέμιση μπορεί να είναι είτε κίτρινο, είτε φέτα. Ταιριάζουν και τα δύο δημιουργώντας βέβαια, εντελώς διαφορετικό γευστικό αποτέλεσμα στη κάθε περίπτωση. Αν επιλέξετε κίτρινο τυρί πρέπει να είναι απ’ αυτά που λιώνουν εύκολα όπως γραβιέρα ή κασέρι και όχι σκληρά και αλμυρά τύπου ρεγκάτο κλπ.

Η συνέχεια εδώ

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση