Γεννημένος στις 19 Φεβρουαρίου του 1978, ο Ολλανδός σχεδιαστής με τις θεατρικού ύφους, πρωτοποριακές δημιουργίες του, εργάζεται σε ένα ευρύ δημιουργικό φάσμα που ενσωματώνει στο έργο του την εννοιολογική τέχνη με το design, τις συλλεκτικές εκδόσεις, τις θεματικές εγκαταστάσεις σε εκθεσιακούς και σε δημόσιους χώρους, καθώς και το θέατρο. Το 2009 ανακηρύχθηκε «Σχεδιαστής της Χρονιάς» στο Design Basel/Miami. Το 2012, οι New York Times περιέγραψαν τόσο το Smoke όσο και το Clay στους «25 κορυφαίους κλασικούς σχεδιασμούς του μέλλοντος». Το 2016, ο Baas κέρδισε το Art Prize για το ρολόι Real Time Sweepers.
Το 2009 στο Salone del Mobile στο Μιλάνο, παρουσίασε το πρώτο μέρος των The Real Time series. Τρεις ταινίες που ζωντανεύουν τρεις αντίστοιχες εκδοχές ρολογιών με τη συμμετοχή ηθοποιών. Στο ένα, το κλασσικό αναλογικό ρολόι, δείκτες από σωρούς σκουπιδιών, σχηματίζονται από τους συμμετέχοντες σε δείκτες που σαρώνονται συνεχώς δεξιόστροφα παρουσιάζοντας την ώρα σε πραγματικό χρόνο, στην εκδοχή του επιδαπέδιου, παλιού στυλ ρολογιού, ένας άνθρωπος στο εσωτερικό του, ζωγραφίζει ανά λεπτό, τη νέα θέση των δεικτών, ενώ στην digital εκδοχή, το ίδιο συμβαίνει με τους ψηφιακούς αριθμούς ώρας και δευτερολέπτων. Τα βίντεο σε ποιότητα HD, πωλήθηκαν αριθμημένα σε συλλέκτες, ενώ οι εγκαταστάσεις επαναλήφθηκαν σε κάποια από τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου. Η σειρά The Real Time, συνεχίζει να διαμορφώνεται μέχρι σήμερα με νέες ιδέες του δημιουργού.
Στη συλλογή επίπλων Clay, αποθεώνεται καλλιτεχνικά η ατέλεια. Κάθε κομμάτι είναι κατασκευασμένο από ατσάλινο σκελετό που επενδύεται με βιομηχανικό πηλό. Σε πρώτη ανάγνωση, ο θεατής υποθέτει ότι τα αντικείμενα μετά βίας μπορούν να σταθούν όρθια, ή για παράδειγμα η καρέκλα να κρατήσει το βάρος ενός ανθρώπου. Κάτι που δεν συμβαίνει φυσικά, μια και προκύπτει μόνο από την ευπαθή όψη των αντικειμένων καθώς ακόμα και τα αποτυπώματα της χειροποίητης διαδικασίας κάλυψης του σκελετού με τον βιομηχανικό πηλό, είναι εμφανή. Οι υπεύθυνοι του μουσείου Groninger της Ολλανδίας, εντυπωσιασμένοι από την συλλογή, ζήτησαν από τον καλλιτέχνη να δημιουργήσει μια νέα έκδοση Clay καθισμάτων για το εστιατόριο του μουσείου.
Ο Maarten Baas αναζητούσε πάντα την ομορφιά της ατέλειας. Στην πτυχιακή του από Design Academy Eindhoven της Ολλανδίας, καταπιάστηκε με την γοητεία της φωτιάς και του καπνού. Στη συλλογή Smoke εκείνης της περιόδου, το βασικό υλικό κατασκευής, το ξύλο, κάηκε σε υψηλές θερμοκρασίες που στη συνέχεια με τη βοήθεια της διαυγούς εποξικής ρητίνης, αποκτούσε εκ νέου τη σταθερότητα και την αντοχή του προσφέροντας μια ισχυρή βάση για τη διαμόρφωση των επίπλων. Μέχρι σήμερα, κάθε κάθισμα που προκύπτει μέσα από αυτή την πρωτοποριακή διαδικασία είναι φυσικά μοναδικό και διαφορετικό από τα υπόλοιπα, θυμίζοντας παράλληλα την αναγέννηση του Φοίνικα από τις στάχτες του. Το 2004, η γκαλερί Moss στη Νέα Υόρκη, παρουσίασε την Smoke εκδοχή του Baas με πρωταγωνιστές αντιπροσωπευτικά έπιπλα μεγάλων σχεδιαστών, όπως, Eams, Gaudi, Sottsass κλπ
Τα παραδείγματα που κατατάσουν τον Ολλανδό δημιουργό στη μικρή ελίτ όσων designers κινούνται μεταξύ τέχνης και λειτουργικού σχεδιασμού είναι αρκετά ακόμα. Για παράδειγμα η Plastic Chair in Wood, που με σχεδόν σατιρική διάθεση, προτείνει μια συνομιλία μεταξύ του kitsch, του εφήμερου και του Contemporary, παρουσιάζοντας την εκδοχή από ξύλο της γνωστής πλαστικής, φθηνής καρέκλας που συναντάμε στις υπαίθριες αγορές. Αλλά και τα έπιπλα της σειράς Close Parity, κατασκευασμένα από χάλυβα και ορείχαλκο διαθέτουν εμφανή ασσυμμετρία στη φόρμα τους που τα κάνει να μοιάζουν ανισόρροπα. Ωστόσο, αυτές οι βαριές κατασκευές με τα παράλογα σχήματα που μοιάζουν να ξεπήδησαν από κάποιο μεσαιωνικό παραμύθι, φαινομενικά τουλάχιστον αψηφούν την βαρύτητα τους όπως η όψη των παιδικών χειροτεχνημάτων.
Τη δουλειά του Maarten Baas θα ανακαλύψετε εδώ καθώς και στην εταιρεία Moooi
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση