Arno Declercq Μινιμαλισμός με μπρουταλιστικές επιρροές

Ο Arno κληρονόμησε μια βαθιά ευλάβεια για το σχέδιο και την ατμόσφαιρα από τους γονείς του. Ο πατέρας του σπούδασε στο τμήμα μόδας της Βασιλικής Ακαδημίας Τεχνών του Βελγίου, ενώ η μητέρα του, διατηρούσε για πολλά χρόνια μια μπουτίκ που παρουσίαζε πρωτοποριακούς οίκους, όπως οι Rick Owens, Ann Demeulemeester και Maison Martin Margiela. Εμπνευσμένος λοιπόν από το καλλιτεχνικό πνεύμα των γονιών του, ακολούθησε σπουδές εσωτερικής διακόσμησης και σχεδίου, δημιουργώντας τελικά τη δική του γκαλερί, ενώ από το 2017 σχεδιάζει τα δικά του έπιπλα και διακοσμητικά. Οι συλλογές του, συνδυάζουν επιρροές από αρχιτεκτονικά καταφύγια, αρχαίες μορφές τέχνης και διαφορετικούς πολιτισμούς των φυλών. Πρόσφατα, συνίδρυσε το Baranzate Atelier, ένα χώρο 700 τετραγωνικών μέτρων, επεκτείνοντας τη συνεργασία του με πολυτελείς φίρμες όπως Fendi, Saint Laurent και Hennessy.

Στον συγκεκριμένο χώρο, παρουσίασε την τελευταία του συλλογή με αντικείμενα μεγάλης κλίμακας που περιλαμβάνει πολυθρόνα, πολυθρόνα, γραφείο, μπουφέ, πάγκο, δύο τύπους τραπεζιών και ένα ατσάλινο γλυπτό. Η συλλογή «Zoumey» όπως ονομάζεται, είναι εξολοκλήρου κατασκευασμένη από το ξύλο της Δυτικής Αφρικής, Iroko, ενώ οι επιφάνειες από τον φλοιό του Αφρικανικού ξύλου Dibetou. Όπως ο ίδιος δηλώνει «το φυσικό χρώμα των δύο ξύλων είναι διαφορετικό, αλλά χρησιμοποιώντας την ιαπωνική τεχνική του Shou Sugi Ban, μια αρχαία μέθοδο καψίματος με φωτιά, αποκτούν ενιαία σχεδόν απόχρωση, φινιρισμένη με χάλκινη βούρτσα και στρώματα λαδιού και κεριού». Κάθε κομμάτι είναι κατασκευασμένο χωρίς βίδες στις ενώσεις  και πρόκειται για μια μακρά διαδικασία, αλλά ιδιαίτερα ανθεκτική. Ο Declercq πιστώνει στον πατέρα του, την καθοδηγητική δύναμη πίσω από την πρακτική του. «Αν ο πατέρας μου μου πει ότι κάτι δεν είναι καλό, δύσκολα θα το συνεχίσω» δηλώνει στις συνεντεύξεις του. Όπως επίσης, έχει γνωστοποιήσει ότι «Ο πατέρας μου δεν έχει τηλέφωνο, δεν έχει μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν του αρέσει να πηγαίνει σε εκθέσεις – έχει πολύ καθαρό μυαλό με αυτόν τον τρόπο».

Αναγνωρίζει επίσης, ότι έχτισε την επωνυμία του μέσω των κοινωνικών μέσων δικτύωσης και κυρίως του Instagram τα τελευταία χρόνια. Συχνά, αφήνει ένα σχέδιο σε χαρτί καρφιτσωμένο στο ψυγείο για μερικές εβδομάδες, όπως λένε και οι κινέζοι «για να ξεκουραστεί» πριν συνεχίσει το έργο του πάνω στην ιδέα, μεταφέροντας το στο ατελιέ. «Όταν αρχικά σχεδιάζω κάτι, μπορεί συχνά να το αισθάνομαι λίγο περίεργο», λέει. «Όταν το επανεξετάσω μετά από λίγο χρόνο, ξέρω ότι είναι οκ, γιατί αν δεν είσαι εξοικειωμένος με κάτι, δεν νιώθεις άνετα με αυτό». Το έργο του, χαρακτηρίζεται από μινιμαλιστική γραφή και μπρουταλιστικά στοιχεία και θα μπορούσαμε να πούμε ότι κατά κάποιο τρόπο ανήκει στη σχεδιαστική κατηγορία του Rick Owens.

Ο Βέλγος δημιουργός όταν έχει ελεύθερο χρόνο, απολαμβάνει να περιφέρεται στην πόλη, να δοκιμάζει νέες γεύσεις σε ένα εστιατόριο ή να μην κάνει απολύτως τίποτα για να αποφορτιστεί. Προσπαθεί μόνιμα να αποβάλει το άγχος και απολαμβάνει περισσότερο το σκοτάδι από ένα υπέρ-φωτισμένο χώρο. Αν και ανήκει στην κατηγορία των νέων δημιουργών που όμως έχουν καταφέρει να έχουν αναγνωσιμότητα σε σύντομο χρονικό διάστημα, αξίζει να παρακολουθήσουμε το έργο του, που όπως δείχνει, θα μας απασχολήσει ακόμα περισσότερο στο μέλλον.