Έτσι, λέω να αλλάξω concept για μια εβδομάδα και να σας αποχαιρετήσω για φέτος με ένα χαμόγελο, ένα συνωμοτικό κλείσιμο του ματιού, και με την ευχή η χρονιά που πέρασε, που ήταν από τις δυσκολότερες ever πιστεύω για όλους, να μας έδωσε τελικά το μάθημα που έπρεπε. Πως έχουμε την δύναμη να επιβιώνουμε των καταστροφών, πως οι δυσκολίες φέρνουν πάντα δώρα μαζί τους – καινούριες ισορροπίες, πιο ξεκάθαρη ματιά, και σίγουρα μια άλλη αντίληψη των αξιών της ζωής- και πως μόνο όταν πιάσεις πάτο παίρνεις την απαραίτητη φόρα για να ξαναβγείς στον αφρό.
Σε προσωπικό επίπεδο το 2011 με έμαθε να ελίσσομαι και να εξελίσσομαι ακόμα και όταν όλα δείχνουν στατικά και στάσιμα. Απέδειξε πως έχω αντοχές και πείσμα γαϊδουρινό με την καλύτερη των εννοιών, και πως όταν χρειάζεται μπορώ και θέλω να στηρίζω αυτούς που αγαπώ με όλες μου τις δυνάμεις. Μου επιβεβαίωσε πως οι φίλοι μου - παλιοί και καινούριοι- και η οικογένεια μου - αυτή που διάλεξα και όχι αυτή που μου έτυχε, της μαμάς μου συμπεριλαμβανομένης of course- είναι η κινητήριος δύναμη που με κάνει να παίρνω την μεγαλύτερη φόρα, να πετάω ψηλά και να προσγειώνομαι με ασφάλεια. Μου δίδαξε πως ακόμα και οι προδοσίες έχουν λόγο ύπαρξης και πως μέσα από τις απογοητεύσεις και τις στεναχώριες γινόμαστε αν όχι καλύτεροι άνθρωποι, σίγουρα πιο διαλλακτικοί και πιο δίκαιοι. Με έβαλε στην διαδικασία να κάνω δύσκολες επιλογές και να υποστώ αγόγγυστα τις συνέπειες τους. Και τέλος, με έκανε να το πάρω απόφαση πως όσο αντέχω – και όσο με αντέχουν φυσικά- θα παραμείνω σε κατάσταση παρατεταμένης εφηβείας. Γιατί δεν μπορώ να ζήσω χωρίς ελευθερία, χωρίς σκανταλιές και χωρίς περιπέτεια. Φαντάζομαι γιατί έχω κατακτήσει το δύσκολο κομμάτι- την αγάπη- άρα νοιώθω όσο ασφαλής χρειάζεται για να μπορώ να εξερευνώ τα όρια μου…
That been said, θα ευχηθώ το 2012 να φέρει μαζί του ελπίδα, τύχη, υγεία και ανεμελιά.. Και τα καλύτερα να είναι αυτά που θα έρθουν.
Από μένα και τα υπόλοιπα κορίτσια της στήλης λοιπόν, φιλιά πολλά και ραντεβού... του χρόνου.. Να έχουμε μια Καλή Χρονιά με tasty Food, plenty of Leisure και more than one City, μια που η ζωή –μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό- είναι κυρίως ένα υπέροχο ταξίδι..
Υ.Γ. Το πιο μεγάλο ευχαριστώ, για όσα πέρασαν και για όσα θα έρθουν, όχι μόνο φέτος αλλά τα τελευταία είκοσι κάτι χρόνια, το χρωστάω φυσικά στους δυο πολύτιμους άντρες της ζωής μου. Τον γιο μου και τον αγαπημένο μου... Χωρίς αυτούς τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο.. Love you guys... Τελείως...
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση