Είναι κάτι που έχω εντοπίσει και στα Ελληνικά εστιατόρια, μιλάω για την υπερπροσπάθεια εντυπωσιασμού στο food styling. Δεν λέω ότι έχουμε φτάσει στις υπερβολές των εστιατορίων του Λονδίνου αλλά όλο και κάποιο μαύρο μάρμαρο με ένα κουτάλι στη μέση που φιλοξενεί μια-δυο γαρίδες και συνοδεύεται από δύο σταγόνες σος στο πλάι , άντε και μία tiny φετούλα φρυγανισμένο ψωμί, έρχεται συχνά στο τραπέζι μας από τον αγχωμένο – ισσοροπιστή σερβιτόρο.
Μου έχει συμβεί και στα καλύτερα εδώ που τα λέμε.Δεν ξεχνάω το ένα και μοναδικό στρείδι μέσα σε ένα μεγάλο μαντεμένιο σκεύος γεμάτο με βότσαλα και φύκια (μή βρώσιμα) που έφτασε στο τραπέζι μου κατά την προ τριών ετών επίσκεψη μου στο Noma της Κοπεγχάγης. Εκεί βέβαια η ιεροτελεστία του μεσημεριανού γεύματος χρεώθηκε προς 375€ το άτομο, αλλά μάλλον θα κόστιζαν πολύ τα υλικά του πρώτου πιάτου, ένα βάζο με βρώσιμα λουλούδια και σαλιγκάρια κολλημένα στα πέταλά τους!
Ίσως τα περιοδικά που είχαν περί πολλού το food styling την προηγούμενη δεκαετία -μη νομίζετε ότι βγάζω την ουρά μου απ’ έξω, γιατί έχω κάνει και εγώ κάτι επιμέλειες σε αντίστοιχες φωτογραφήσεις που το φαγητό ακουμπούσε στα πιο απίθανα props- νομίζω όμως ότι το πράγμα έχει παραγίνει, και επαναλαμβάνω ότι στα Αθηναϊκά τουλάχιστον εστιατόρια τα παραδείγματα είναι πολύ λίγα.
Δεν συμβαίνει το ίδιο όμως και στο Λονδίνο, εκεί οι επισκέπτες των εστιατορίων κουράστηκαν από την υπερβολή στην παρουσίαση των πιάτων και μάλιστα δημιούργησαν ένα κίνημα στο twitter συνοδευόμενο από το hashtag #wewantplates. Πόσο να αντέξει ένας άνθρωπος να βλέπει τα burgers πάνω σε μεγάλα ξύλα κοπής (άσε που νομίζω ότι κρατάνε μύκητες) ή το ψωμί του σερβιρισμένο σε τραγιάσκες (στη Σουηδία σερβίρεται και σε τσόχινη παντόφλα) και φυσικά πρωταγωνιστές είναι πάντα τα πέτρινα η μαρμάρινα σκεύη και οι σέσουλες παντός τύπου.
Οι φωτογραφίες που βρήκαμε στο #wewantplates στο twitter σας δίνουν μια εικόνα του τι συμβαίνει.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση