Τους αγίους τους βαριέμαι θανάσιμα, είναι incompatible και με τον χαρακτήρα που ΄χω, και με την κοσμοθεωρία μου. Παιδί των άκρων στα πάντα, και κυριώς σε ότι αφορά στις απολαύσεις κάθε είδους, ειδικά τον Άγιο Βαλεντίνο όπως καταλαβαίνετε ούτε που να τον ακούσω, μια που η δική μου άποψη για τον έρωτα δεν ταιριάζει καθόλου με τις καρδούλες, τα λουλούδια και τα αρκουδάκια. Μέσα στο υπόλοιπο ροζ μου σύμπαν, για τον έρωτα κρατάω ένα κομμάτι πολύ σκοτεινό, άρα και πολύ ενδιαφέρον. Παρόλα αυτά, όταν προχτές πήγα μια βόλτα από το Attica του Golden Hall το μάτι μου έπεσε με την μία στο corner της Diptyque και το καινούριο κερί που λανσάρει για την περίσταση σε συνεργασία με την σχεδιάστρια Olympia Le-Tan. Λάτρεψα από την πρώτη στιγμή όχι μόνο το λαμπερό ροζ χρώμα του και το όνομα του που είναι κάπως λωλό -Rosaviola- αλλά και το άρωμα του, έναν έντονο συνδυασμό από τριαντάφυλλα και βιολέτες που μπορεί να μην το διάλεγα για να ρομαντζάρω παρέα με τον καλό μου – είπαμε, είμαι ιδεολογικά αντίθετη στα ρομάντζα κάθε είδους- αλλά που ταιριάζει υπέροχα στο γραφείο μου και το κάνει να μυρίζει heavenly. Μάλιστα, σκοπεύω με πρώτη ευκαιρία να πάω να στοκάρω μερικά κουτιά ακόμα για να έχω, γιατί κάτι μου λέει πως μόλις παρέλθει η γιορτή, θα το ψάχνω και δεν θα το βρίσκω.
Στην ίδια βόλτα στο Attica αγόρασα και ένα τσαντάκι με το οποίο φλέρταρα καιρό. Είναι mini size -χωράει ίσα ίσα ένα μικρό πορτοφόλι, ένα πακέτο χαρτομάντηλα, τα τσιγάρα και τα κλειδιά μου- είναι φτιαγμένο από PVC και έχει ζελεδένια υφή, έχει χρώμα έντονο ροζ και crossbody λουρί, και ταιριάζει τέλεια με ένα σωρό από τα ρούχα μου, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Και το πήρα και πιο φτηνά από ότι το πουλάει η Furla στο επίσημο site της γιατί είχε έκπτωση 50%.
Μένοντας στις τσάντες που αποτελούν μια από τις μεγάλες αδυναμίες μου, ανακάλυψα πρόσφατα το project The Good Practice και μαγεύτηκα με την σειρά από τις can bags του. Τα αναψυκτικά που αγαπάμε στολίζονται με strass και πέρλες και γίνονται αξεσουάρ που κλείνουν το μάτι παιχνιδιάρικα σε κάθε μας εμφάνιση συνδυάζοντας ευρηματικά τον δυτικό καταναλωτισμό με την middle east αισθητική μια που, η εταιρία είναι based στα Αραβικά Εμιράτα. Προς το παρόν είμαι ανάμεσα στην Coca Light και στο κακάο Cadbury αλλά που θα μου πάει, θα αποφασίσω…
Τέλος, με αφορμή τον - δεύτερο- γάμο μιας από τις πιο αγαπημένες μου φιλενάδες σε μερικές μέρες, της οργανώσαμε την Παρασκευή που μας πέρασε ένα bachelorette έκπληξη με πλήρες πρόγραμμα. Ξεκινήσαμε με cocktails and nibbles στο pre-Valentine’s πάρτι του Explorer’s Bar στο ξενοδοχείο Athens Plaza όπου φωτογραφηθήκαμε με φόντο μια μεγάλη χαρτονένια κόκκινη καρδιά, και συνεχίσαμε στο Διογένης Studio με Αντώνη Ρέμο, τούρτα to die for που έγραφε πάνω Bride’s Drinking Team από την Kayak, άφθονη βότκα, τρελό γέλιο, χορό και όλα εκείνα τα τραγούδια που σε κάνουν να θέλεις να κόψεις τις φλέβες σου ακόμα κι αν δεν έχεις συγκεκριμένο λόγο να το κάνεις. Το πρόγραμμα δεν ήταν από τα καλύτερα που έχω δει – η Φωτεινή Δάρρα με φωνή λυρικής, attitude Κάλλας, κινήσεις Μαρινέλλας και σπαστικά φτιαχτό κέφι μάλλον εκνεύρισε το κοινό παρά το διασκέδασε, ενώ τα «κωμικά» σκετσάκια στα ενδιάμεσα μας άφησαν άναυδες και όχι με την καλή έννοια- όμως ο Αντωνάκης κατάφερε να σώσει την κατάσταση με την φωνάρα και το ξεσηκωτικό του κέφι, ακόμα και στην διάρκεια του tribute στον Χρήστο Νικολόπουλο ο οποίος έχεις γράψει όντως μυθικά τραγούδια αλλά το medley ήταν προσανατολισμένο περισσότερο προς το ποιοτικό του πράγματος και λιγότερο προς το διασκεδαστικό, με αποτέλεσμα να κάνει κοιλιά και το πρόγραμμα, και το κέφι μας. Παρόλα αυτά φύγαμε στις 6:30 το πρωί και αφήσαμε πίσω μας το μαγαζί ημι-γεμάτο, πράγμα που στην Αθήνα της κρίσης ακούγεται σχεδόν σουρεαλιστικό. Βέβαια, το πιο σουρεαλιστικό του πράγματος ήταν οι θαμώνες των πρώτων τραπεζιών, ένα απίστευτο συνονθύλευμα B crowd που σε κάνει να αντιλαμβάνεσαι πόσο πολύ έχουν αλλάξει πια τα πράγματα σ΄αυτή την χώρα, εμφανέστατα προς το χειρότερο.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση