Το ήξερα από την αρχή βέβαια πως το σχέδιο ήταν απονενοημένο, αλλά η συγκεκριμένη γνώση δεν με εμπόδισε ποτέ στην ζωή μου από το να δοκιμάσω διάφορα πράγματα που μου καρφώνονται κατά καιρούς στο μυαλό, οπότε εννοείται πως προχώρησα από την θεωρία στην πράξη. Και μάλιστα το έκανα σωστά, ξεκινώντας με μια πιο light αποτοξίνωση τις προηγούμενες μέρες, με σαλάτες (μην φανταστείτε κάτι τρομερό, Caesars με κοτόπουλο, μην πέσουμε από τα burgers κατ’ ευθείαν στην σκληρή υγιεινή διατροφή) και την Πέμπτη το απόγευμα υποδέχτηκα με ενθουσιασμό και ανυπομονησία τους χυμούς της Verve που ήταν η εταιρία που επέλεξα για το project μου.
Να διευκρινίσω εδώ επειδή με ρωτήσατε πολλοί στο Facebook πως κατά καιρούς λόγω δουλειάς επιβάλλεται να δοκιμάζουμε προϊόντα και ιδέες που κυκλοφορούν στην αγορά. Όπως και στην συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν, τα αγοράζουμε πληρώνοντας τα κανονικά ώστε να μην έχουμε την οποιαδήποτε «υποχρέωση» να γράψουμε οτιδήποτε άλλο από αυτό που πιστεύουμε.
Πίσω στους χυμούς, έφτασαν σπίτι μου συσκευασμένοι σε μπουκάλια του μισού λίτρου, έξι για κάθε μέρα, φρεσκοστυμμένοι, με τις αριθμημένες ετικέτες τους και τις οδηγίες χρήσης τους, όλα jet. Άλλωστε στο site υπάρχουν όλες οι λεπτομέρειες που θα χρειαστείτε αν αποφασίσετε να δοκιμάσετε και εσείς το πρόγραμμα, μαζί με προειδοποιήσεις για τυχόν παρενέργειες. Από τις οποίες δεν είχα καμία απολύτως, πέρα από μια μόνιμη πικρίλα στο στόμα μου που δεν έφευγε όσο νερό κι αν ήπια κατά την διάρκεια του project, και trust me ήπια πολύ. Βεβαια, αυτό (το ότι δεν είχα παρενέργειες εννοώ) νομίζω πως οφείλεται στο γεγονός πως εγώ έτσι κι αλλιώς πίνω πάρα πολύ νερό κάθε μέρα, τουλάχιστον δύο λίτρα, οπότε όσο άσχημα και αν τρώω, μια αποτοξίνωση την κάνω έτσι κι αλλιώς.
Παρασκευή πρωί λοιπόν, ανοίγω το μπουκάλι νούμερο 1 που ήταν και το breakfast μου. Και παθαίνω το πρώτο σοκ. Γιατί πείτε μου εσείς τι νόημα έχει να ξεκινάς την μέρα σου με μια μορφή χορτόσουπας – πράσινο μήλο, αγγούρι, μαρούλι, κολοκύθι, σπανάκι, λαχανίδα, λεμόνι και μέντα- αντί ας πούμε με μια πορτοκαλάδα τύπου – όπως το δεύτερο μπουκάλι της μέρας που περιείχε πορτοκάλι, μήλο, γκρέιπφρουτ, λεμόνι, θυμάρι και μέλι. Το δεύτερο σοκ ήρθε με την πρώτη γουλιά γιατί πραγματικά, για τα δικά μου γούστα, ο χυμός σχεδόν δεν πινόταν. Παρόλα αυτά, επειδή είμαι και πολύ πείσμων όταν χρειαστεί, τον ήπια έστω και με μουρμούρα. Μάλιστα, στην πορεία ανακάλυψα πως ο καλύτερος τρόπος για να πίνεις τους χυμούς αυτούς, όλους, είναι μονορούφι. Παίρνεις βαθιά ανάσα, πίνεις όσο πιο πολύ μπορείς, και ξεμπερδεύεις.
Και σε αυτή την λογική, με βαθιές ανάσες και μουρμούρα, κύλησαν όλη η πρώτη μέρα και τα τρία τέταρτα της δεύτερης. Μετά παρέδωσα τα όπλα, πέταξα τους εναπομείναντες χυμούς και πήγα στο Food Mafia για Caesars salad, που μου φάνηκε η ωραιότερη της γης. Είναι άλλωστε η αυθεντικότερη και νοστιμότερη της πόλης.
Θέλω βέβαια να είμαι αντικειμενική. Είμαι προφανώς ο εντελώς ακατάλληλος άνθρωπος για τέτοιου είδους projects. Πρώτον γιατί δεν λατρεύω τα φρούτα και τα λαχανικά, και δεύτερον γιατί δεν πίνω χυμούς. Φαντάζομαι πως υπάρχουν εκεί έξω ένα σωρό άνθρωποι που τα αγαπούν και τα δύο, υποψιάζομαι μάλιστα πως η φίλη μου η Άλεξ θα το έκανε για πλάκα το πρόγραμμα και θα το ευχαριστιόταν κιόλας. Όμως το θέμα είναι ότι οι άνθρωποι τύπου Alex– που είναι ψηλή, λεπτή, κουκλάρα, τέως μοντέλο και όταν πάμε για φαγητό ενθουσιάζεται με ότι περιέχει φύκια ή κινόα- έχουν μάλλον λιγότερη ανάγκη από detox και δίαιτες από εμάς που προτιμάμε τα ψωμιά και τα τηγανητά, οπότε ποιο το νόημα?
Επίσης, το συγκεκριμένο πρόγραμμα δεν είναι για δίαιτα αλλά για αποτοξίνωση, αλλά μεταξύ μας, όταν μπαίνεις στην διαδικασία να περάσεις μια, δύο ή τρεις μέρες πίνοντας μόνο χυμούς και νερό, ε, όσο να ‘ναι, ελπίζεις πως όλο και κάτι θα χάσεις. Λάθος σου γιατί εγώ δεν έχασα πάρα 200 γραμμάρια εκεί που όταν κάνω κανονικό πρόγραμμα – δηλαδή όταν τρώω σαλάτες Caesars με κοτόπουλο και φρυγανιές με Milner- χάνω εύκολα από 300 γρ μέχρι μισό κιλό την μέρα. Μάλλον ο οργανισμός μου έπαθε κοκομπλόκο και θεώρησε πως ετοιμάζομαι να τον εξολοθρεύσω οπότε έπεσε σε χειμερία νάρκη, τι να πω. Από την οποία ακόμα να συνέλθει, για τέτοιο σοκ μιλάμε. Βέβαια, για να λέμε όλη την αλήθεια, δεν πείνασα και καθόλου. Ούτε ένοιωσα κούραση ή αδυναμία.
Να σημειώσω πως η φίλη μου η Ντόγια που το έκανε κι αυτή το πρόγραμμα και το πήγε μέχρι τέλους – και ενθουσιάστηκε κιόλας- παρατήρησε και μια έξτρα λάμψη στο δέρμα της, αλλά εγώ δεν είδα ούτε κι αυτή. Όπως πάντα κοιμήθηκα και όπως πάντα ξύπνησα, με μόνη ουσιαστική διαφορά αυτή την παντελή έλλειψη προσμονής για οποιασδήποτε μορφής λιχουδιά μέσα στην μέρα. Πράγμα που για τον χαρακτήρα που έχω, αποδείχτηκε καταστροφικό. Γιατί εμένα αγάπες κάνετε με ότι θέλετε. Μόνο μην μου βγάλετε από την ζωή μου την χαρά, έστω και για τρεις μέρες. Αντιδρούν και ο οργανισμός και η Πολυάννα μέσα μου, και τελικά, η Έλενα Παραβάντη στο κομμάτι της αυτού του μήνα λέει την μεγαλύτερη αλήθεια. Πως η μόνη διατροφή που μπορούμε να κρατήσουμε για καιρό, και η μόνη δίαιτα που μπορεί να φέρει ουσιαστικά αποτελέσματα, είναι αυτή που μας ταιριάζει.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση