Έτσι ενώ μια οινοποίηση εξ’ ολοκλήρου σε ανοξείδωτη δεξαμενή διατηρεί ατόφιο άρωμα, την γεύση αλλά και την φρεσκάδα του κρασιού, το βαρέλι βάζει την δική του σφραγίδα στα παραπάνω.
Μέσα από την επαφή του με το ξύλο το κρασί εμπλουτίζεται από τα αρώματα βαρελιού που θυμίζουν μπαχαρικά, βανίλια ή καπνό αλλά και από τις τανίνες, τα στυφά στοιχεία που δεν υπάρχουν μόνο στα φλούδια των κόκκινων σταφυλιών αλλά και στο ξύλο.
Ενώ όμως από την μία το κρασί αποκτά δομή και δύναμη, από την άλλη μαλακώνει, ωριμάζει και γλυκαίνει λόγο της οξείδωσης, με το τελικό αποτέλεσμα να εξαρτάται από το μέγεθος, την ηλικία, το εσωτερικό κάψιμο και την προέλευση του βαρελιού.
Δεν υπάρχει καλό και κακό στην χρήση του βαρελιού, με την ποικιλία να παίζει και αυτή το ρόλο της. Έτσι τα πολύ ντελικάτα σταφύλια όπως το Riesling, το Μοσχοφίλερο και το Μοσχάτο σπανίως βλέπουν το χρώμα του βαρελιού, ενώ άλλα όπως το Chardonnay και το Ασύρτικο προσφέρουν εξαιρετικές βαρελάτες εκδοχές.
Σε κάθε περίπτωση πάντως το βαρέλι δεν πρέπει ποτέ να σκεπάζει τα αρώματα του σταφυλιού αλλά να ενισχύει την πολυπλοκότητά του. Άλλωστε αν κανείς θέλει να γευτεί σχεδόν αυτούσιο βαρέλι, μπορεί να προτιμήσει ένα Malt Whiskey!
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση