Τα κρασιά της ορεινής Αιγιαλείας

Υπάρχει μία μεγάλη αδικία στο χώρο του ελληνικού κρασιού που κάποια στιγμή πρέπει να διορθωθεί. Αναφέρομαι στον αμπελώνα της ορεινής Αιγιαλείας, ο οποίος θα έπρεπε να είναι ξεχωριστά οριοθετημένη ζώνη Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης με όνομα «Ορεινή Αιγιαλεία».

Σήμερα η περιοχή αυτή είναι μέρος της τεράστιας (για τα ελληνικά δεδομένα) ζώνης ΠΟΠ «Πάτρα» που περιλαμβάνει και τους πεδινούς αμπελώνες της δυτικής Πάτρας, πασίγνωστοι για τους παραγωγικούς ροδίτες τους και τα μέτρια κρασιά που παράγουν.

Βέβαια, όταν οι επιστήμονες του υπουργείου Γεωργίας σχεδίαζαν τις ζώνες ελεγχόμενης ονομασίας προέλευσης της χώρας το ’60 και το ’70,  δεν υπήρχε ούτε ένα οινοποιείο που να εκμεταλλεύεται συστηματικά την παραγωγή της ορεινής Αιγιαλείας, οπότε δεν υπήρχε λόγος ιδιαίτερης αναγνώρισης, αν και το Ινστιτούτο Οίνου γνώριζε αναμφίβολα το δυναμικό της περιοχής.

Χρειάστηκε να δημιουργηθεί το 1991 το οινοποιείο του «Οινοφόρου», με κινητήρια δύναμη τον οινολόγο Άγγελο Ρούβαλη, για να αρχίσει η περιοχή να ακούγεται ευρύτερα, δηλαδή πέρα από τους οινοποιούς, πολλοί από τους οποίους είχαν από καιρό διαπιστώσει πόσο σπουδαίους ροδίτες μπορούσαν να προμηθευτούν εκεί. (Θυμάμαι, συγκεκριμένα, τον Γιάννη Μαλτέζο της Στροφιλιάς να εκστασιάζεται για το οροπέδιο της Μαμουσιάς, το οποίο ακόμα και σήμερα είναι προσβάσιμο μόνο από χωματόδρομο).

Σε μία πρόσφατη βόλτα μου στα οινοποιεία της περιοχής, με αφορμή την πολύ καλή πρωτοβουλία «Οινοξένεια» του Δήμου Αιγιαλείας και της Δημοτικής Κοινωφελούς Επιχείρησης Αιγιαλείας, μπόρεσα να διαπιστώσω για άλλη μία φορά πόσο ενδιαφέροντα είναι τα κρασιά που παράγουν. Από το θαυμάσιο Σιδερίτη της Αχαιών Οινοποιητική, μέχρι το εκπληκτικό Μέγα Σπήλαιο της Cavino, η περιοχή έχει να προτείνει πολλά και ωραία κρασιά.

Ωστόσο είναι μάλλον άγνωστα στο ευρύ κοινό, ίσως γιατί δεν είναι ως επί το πλείστον βόμβες γευστικών μεγατόνων αλλά αναπτύσσονται με ιδιαίτερη φινέτσα και χάρη. Και μάλιστα αυτό δεν ισχύει μόνο για τους λευκούς οίνους αλλά και για τους ερυθρούς, οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν μία αναπάντεχη και καλοδεχούμενη φρεσκάδα. Μία ματιά στον αμπελώνα αρκεί για να καταλάβει κανείς το γιατί. Είναι από τους ορεινότερους της χώρας, βλέπει βόρεια και στον Κορινθιακό και συχνά τα κλήματα κρέμονται κυριολεκτικά πάνω από βαθιές χαράδρες εκατοντάδων μέτρων. Είναι, μαζί με τους αμπελώνες της Ραψάνης και της Σάμου, από τους πλέον εντυπωσιακούς της χώρας και διαμορφώνει ένα τοπίο πραγματικά πανέμορφο και μοναδικό.

Τα οινοποιεία της περιοχής έχουν πειραματιστεί εδώ και πολλά χρόνια με τις τοπικές ποικιλίες και έχουν αποκτήσει κατασταλαγμένη άποψη και κρασιά με προσωπικότητα. Για παράδειγμα, από την πλούσια γκάμμα του οινοποιείου Τετράμυθος, πως να μην ξεχωρίσεις τον «απλό» Ροδίτη του 2014 (ΠΟΠ Πάτρα), που είναι ένα κρασί ορισμός του αέρινου, με πεντακάθαρο ορυκτώδες στόμα και έντονο φρούτο; Ή τη συνταρακτική του Ρετσίνα (1 κιλό ρητίνης στον τόνο παρακαλώ), ζυμωμένη σε πιθάρι, με πανέμορφα αρώματα λεμονανθού και βοτάνων που σε κάνει πραγματικά να ταξιδεύεις; Το Μαύρο Καλαβρυτινό του 2014 είναι ένα κόκκινο κρασί δομημένο όλο πάνω στο φρούτο, με ελκυστικά αρώματα μαυροκέρασου, τσαχπινιάρικο, ντόμπρο και ευκολόπιοτο. (Η εκδοχή του σε φυσική οινοποίηση και σε αμφορέα με 7 μήνες βαρέλι είναι για να πέφτεις κάτω!). Στον αντίποδα, ένα Cabernet Sauvignon του 2011 με άγριες ζύμες, εκχύλιση στο δρύινο οινοποιητή, 30 μήνες βαρέλι και αφιλτράριστο, είναι ό,τι ακριβώς υπόσχεται: ένας ογκόλιθος, πολύ εκφραστικός αλλά και δυσπρόσιτος σαν κακοτράχαλο βουνό! Πάντως, εάν σας δοθεί η ευκαιρία, ζητήστε να δοκιμάσετε τον Ροδίτη Τετράμυθος 2008· θα αναθεωρήσετε την όποια μέτρια γνώμη μπορεί να έχετε για την ποικιλία αυτή, δοκιμάζοντας το παλαιωμένο αυτό κρασί που ξεχυλίζει από πολύπλοκα αρώματα με νότες καμφοράς, κηρήθρας και πετρελαίου και που θυμίζει μεγάλα λευκά κρασιά του εξωτερικού.

Eξίσου πλούσια είναι η γκάμμα του Οινοφόρου, του οινοποιείου του Άγγελου Ρούβαλη. Στην επίσκεψή μας τέλη Αυγούστου πετύχαμε τον οινολόγο του, Τάσο Δροσιάδη, να απλώνει κάτω από ένα σκέπαστρο 1.600 κιλά μαλαγουζιά κυδωνίτσα και ασύρτικο με στόχο την παραγωγή ενός γλυκού κρασιού που θα έχει 60 με 80 γρ. σάκχαρα (φωτό αριστερά). Από τα 3 στρέμματα αμπέλι στο ορεινό Μερτίδι οι οινολόγοι θα είναι ευχαριστημένοι με μία απόδοση 20% σε μούστο, αντιλαμβάνεται κανείς την επένδυση...

Ναυαρχίδα του Οινοφόρου είναι, βέβαια, το Ασπρολίθι ένα από τα πιο εμβληματικά κρασιά της χώρας. Πολιτική του οινοποιείου ήταν ανέκαθεν το κρασί αυτό να αποτελεί μία προσιτή, καθημερινή λύση για τους οινόφιλους, λόγος για τον οποίο η τιμή του μειώθηκε πρόσφατα, με αποτέλεσμα να ανέβουν αντίστοιχα οι πωλήσεις του. Δίχως να είναι εφάμιλλο του Ροδίτη Τετράμυθος (το οποίο κοστίζει, εξάλλου, τα διπλά λεφτά), είναι μία σταθερή αξία και μία απόλυτα έντιμη έκφραση του ορεινού ροδίτη από τα αμπελοτόπια  της Ζήρειας, της Φτέρης, της Τράπεζας και αλλού. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα πειράματα που έχουν κάνει όλα αυτά τα χρόνια ο Άγγελος Ρούβαλης με τον Τάσο Δροσιάδη, αναζητώντας τη βέλτιστη έκφραση του σαρντονέ στα αμπελοτόπια της ορεινής Ζήρειας. Όπως λένε, το σαρντονέ τους έχει περάσει από τρεις φάσεις: εκείνη της κλασικής λευκής παλαίωσης «old school» αλά Μισέλ Φεγιά (θρυλικός καθηγητής οινολογίας στην Ντιζόν), της πιο νεοκοσμίτικης φάσης (πριν από περίπου 10 χρόνια) με 2 χρόνια βαρέλι και άφθονο μπατονάζ και, πιο πρόσφατα, από το 2012 και ύστερα, εκείνης της αναζήτησης του φρούτου σε συνδυασμό όμως με ένα ποσοστό 50% εκχυλισμένου σαρντονέ. Κι αν όλα αυτά ακούγονται πολύ τεχνικά, σημειώστε απλώς πως τα σαρντονέ του Οινοφόρου είναι από τα καλύτερα της χώρας και πως παλαιώνουν καταπληκτικά στα magnum μέσα στα οποία κυκλοφορούν.

Τα αμπελοτόπια της ορεινής Αιγιαλείας είναι τόσο προσαρμοσμένα στην παραγωγή καλού κρασιού που έχουν ωθήσει τους οινοποιούς να φυτέψουν πολλές διαφορετικές ποικιλίες αμπέλου και να πειραματιστούν με αυτές. Έτσι τα τελευταία χρόνια ο Οινοφόρος έχει δουλέψει με το ασύρτικο, τη μαλαγουζιά, το αγιωργίτικο και ετοιμάζει νέες ετικέτες που θα κυκλοφορήσουν σύντομα. Μεταξύ άλλων ετοιμαστείτε για μερικά γλυκά κρασιά που θα σπάνε κόκκαλα, π.χ. Ασύρτικο 2009 με 4 χρόνια βαρέλι, 95 γρ. σάκχαρα, μύτη πορτοκαλόφλουδας κονφί και στόμα je m’en fous ταννικό!

ΥΓ Οίνοι Πελοποννήσου: Αυθεντικά Ελληνικά Αμπελοτόπια, 9η ετήσια γευσιγνωσία των οίνων Πελοποννήσου στο ξενοδοχείο Μεγαλη Βρετανία, Κυριακή 15/11/2015, 13:00 - 20:00. Είσοδος 3€.