Γνωρίζω δύο street food που η ουρά από τους πελάτες δεν έχει σταματήσει να σχηματίζεται, σχεδόν από την πρώτη μέρα που άνοιξαν. Το πρώτο είναι τα σουβλάκια του Κώστα στο Σύνταγμα -λειτουργεί ελάχιστες ώρες- όπου παίρνω το σουβλάκι και φεύγω. Το δεύτερο είναι το Tuk Tuk Thai Street Food, όπου περιμένω από 15 έως 40 λεπτά για να καθίσω σε ένα από τα 24 σκαμπό και να ξεκινήσω το λουκούλλειο δείπνο.
Ποιοι πηγαίνουν στο Tuk Tuk και έχει ουρά εδώ και 6 χρόνια; Σχεδόν οι πάντες, από φασαίες και σλατίνες, backpackers, διάσημοι ηθοποιοί του Χόλυγουντ (στην ουρά έχει στηθεί ο James Franco), παιδιά και ηλικιωμένοι, παρέες και ξέμπαρκοι. Και τι το κάνει τόσο ιδιαίτερο; Ο υπερβολικά χαλαρός χώρος, τα παραγεμισμένα πιάτα, οι έντονες γεύσεις (γλυκιά, ξινή, αλμυρή και ουμάμι συνδυάζονται σε πολλά πιάτα), η σταθερότητα και άλλα πολλά…
Οι ροζ τοίχοι στο μακρόστενο στριτφουντάδικο στο Κουκάκι ίσα που διακρίνονται, καθώς είναι καλυμμένοι από vintage κινηματογραφικές αφίσες, flyers από τα ξακουστά σόου της Ταϊλάνδης (lady boys), φυλαχτά από μοναστήρια και φωτογραφίες του βασιλιά που έχουν έρθει από την Bangkok. Στα τραπέζια και στο μπαρ υπάρχουν διακοσμητικοί Βούδες και γάτες που κουνάνε ασταμάτητα το ένα τους πόδι. Μέχρι και οι τουαλέτες είναι διακοσμημένες σαν αποδυτήρια muay thai (ταϊλανδέζικο μποξ, το εθνικό άθλημα της χώρας). Και όλο αυτό όχι απλώς δεν είναι κουραστικό στο μάτι, αλλά ευχάριστο. Τα σερβίτσια στο ίδιο μοντέλο, με πιάτα σε στυλ Vicko Market. Chopsticks, κουτάλια και πιρούνια υπάρχουν παντού. Άλλωστε τα περισσότερα εστιατόρια στην Ταϊλάνδη έχουν πιρούνι και κουτάλι. Τα chopsticks, όπως και τα noodles, τα πήγαν στη χώρα κινέζοι μετανάστες και δεν θεωρούνται ούτε παράδοση, ούτε καθημερινότητα. Τα σκαμπό μπροστά από το πάσο στρυμωγμένα, λες και έχουν στηθεί για να φιλοξενήσουν μία μεγάλη παρέα. Η μουσική κάποιες φορές ποπ, κάποιες ροκ, γενικά και αυτή χαλαρή.
Μπροστά μου τα γουόκ φλέγονται και οι μυρωδιές του φαγητού διαφεύγουν από τη φούσκα (απορροφητήρα), και εκτός του ότι μου ανοίγουν περισσότερο την όρεξη, απορροφώνται από τα ρούχα και τα μαλλιά μου. Κάτι που σημαίνει ότι η έξοδος δεν έχει συνέχεια, αν δεν πάω σπίτι να πετάξω τα ρούχα στο πλυντήριο και να κάνω ένα ντουζάκι για να ξεμυρίσω. Αυτή λοιπόν η σύνθεση, σε συνδυασμό με το happy food και τη χαλαρότητα του κόσμου γύρω μου, με βγάζει τελείως από τη σφιχτή καθημερινότητα και με κάνει σε δευτερόλεπτα να αισθάνομαι χαρούμενος. Τύφλα να ‘χουν τα Xanax!
Στο δια ταύτα, τώρα. Ο σεφ και συνιδιοκτήτης Μπάμπης Ασκερίδης, ταξιδεύει κάθε χρόνο και έχει πάει και σε σχολή μαγειρικής στην Ταϊλάνδη, αγαπά την κουλτούρα της και λατρεύει το φαγητό της. Έτσι, έχει μπει για τα καλά στη γαστρονομική φιλοσοφία της και την έχει μεταφέρει με απόλυτο σεβασμό στην Ελλάδα. Οι γεύσεις έχουν πιο εκλεπτυσμένη Δυτική προσέγγιση και είναι ό,τι πιο κοντά σε ένα καλά ισορροπημένο ταϊλανδέζικο φαγητό. Το πρώτο που υπάρχει στο μενού του Tuk Tuk είναι οι σούπες, οι οποίες στην Ταϊλάνδη δεν σερβίρονται σαν πρώτο πιάτο. Είναι σαν σαλάτα και υπάρχουν καθ `όλη την διάρκεια του γεύματος στο τραπέζι. Οπότε μία πικάντικη σούπα με γαρίδες (Tom Yam) και ζωμό γαρίδας, μανιτάρια, λεμονόχορτο, φύλλα καφίρ, κάλαγκαν και κόλιανδρο ή μία με πιο έντονο σώμα, όπως η σούπα με κοτόπουλο (Tom Ka Khai), με γάλα καρύδας, καλαμπόκι, μανιτάρια, γκάλανγκαλ, φύλλα καφίρ, λεμονόχορτο και κόλιανδρο είναι απαραίτητη χειμώνα-καλοκαίρι.
Στις σαλάτες, υπάρχουν οι εξωτικές με μάνγκο ή παπάγια και η Yam Woon Sen με βάση διάφανα νουντλς φασολιού, χοιρινό και γαρίδες, τσίλι, κόλιανδρο, κρεμμύδι, φιστίκι και σάλτσα λάιμ με φισ σος, μία σαλάτα τελείως διαφορετική με πλούσια γευστική ένταση.
Στα ορεκτικά, εξαιρετικά είναι τα αέρινα ταϊλανδέζικα πιτάκια (Karipap Gai) γεμιστά με κοτόπουλο και πατάτα και αρωματισμένα με κίτρινο κάρυ, τα dumplings με τις γαρίδες, όπως και τα Pad Pak Luam, που είναι λαχανικά, τα οποία μαγειρεύονται στο γουόκ με σόγια σος και άλλα διάφορα.
Από noodles και ρύζι υπάρχουν πολλές επιλογές, με «αρχηγό» το πιάτο που αποτελεί σήμα κατατεθέν της Ταϊλάνδης, τα Pad Thai, με κοτόπουλο ή χοιρινό ή γαρίδες, αυγό, φρέσκα λαχανικά, φιστίκια, tamarind sauce, thai τσίλι και φυσικά ζάχαρη.
Ακόμη ένα σημαντικό πιάτο της Ταϊλάνδης είναι τα κάρι, αυτές οι πηχτές, τρόπον τινά, σούπες, αρκετά καυτερές, πλημμυρισμένες από αρώματα φρέσκων μυρωδικών. Στο Tuk Tuk υπάρχουν 4 βασικά είδη και ο πελάτης, όπως και σε άλλα πιάτα, μπορεί να τις ζητήσει λιγότερο καυτερές. Εννοείται ότι και σε αυτό υπάρχει χαλαρότητα και ευελιξία.
Από τα κυρίως, δύο είναι τα αγαπημένα μου πιάτα. Το πρώτο είναι κάτι σαν το παραδοσιακό κυριακάτικο ελληνικό κοτόπουλο στον φούρνο, το Gai-Yang. Ψητό κοτόπουλο, εδώ, μαριναρισμένο με σκούρα σάλτσα σόγιας και αρωματικά βότανα, σερβίρεται με κολλώδες ρύζι, σάλτσα tamarind και σαλάτα παπάγιας. Το δεύτερο είναι το φιλέτο ψάρι στον ατμό, που είναι πιάτο ημέρας και περιχύνεται με την απόλυτα αρωματική σάλτσα, συνταγή του κορυφαίου αμερικανού σεφ Andy Ricker, βραβευμένου με ένα αστέρι Michelin για την ταϊλανδέζικη κουζίνα του στο Pok Pok. Ένα πιάτο υπόδειγμα για το πώς ένα άνοστο ψάρι στον ατμό, μπορεί να χτυπήσει ρεκόρ γεύσης χωρίς να υπάρχει ούτε ίχνος λιπαρού στοιχείου.
Info: Βεΐκου 40, Αθήνα, τηλ.: 211405 1947, ανοιχτά καθημερινά 5:00 μ.μ. – 11:50 μ.μ.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση