Όντως, δύσκολα θα βρεθεί κάποιος να την αμφισβητήσει, δεδομένου ότι ο κήπος της παλιάς, κηφισιώτικης μονοκατοικίας που στεγάζει το bar-restaurant των Βαγγέλη Γερασίμου και Φώτη Σεργουλόπουλου, χάρη το κομψό του «greenhouse», τη γυάλινη κατασκευή που περιβάλλει την μπάρα και συγχρόνως διαχωρίζει τον χώρο, επιτρέποντας έτσι μια πιο πριβέ διάταξη των τραπεζιών, ειδικά φέτος, τον έχει αναγάγει σε place to be. Από την άλλη, δυνατό του χαρτί είναι και η ελληνότροπη κουζίνα του Δημήτρη Δημητριάδη, ο οποίος από τον πρώτο κιόλας χρόνο της λειτουργίας του εστιατορίου έχει κατορθώσει να κερδίσει ένα πιστό κοινό, καθώς η ανανεωτική του πρόταση συνδυάζει με ευφάνταστο τρόπο τα προϊόντα του τόπου μας με τις σύγχρονες - και συνεχώς πιο βελτιωμένες- τεχνικές, αλλά και μια κοσμοπολίτικη αντίληψη.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το γοητευτικό του καλοκαιρινό «Nigiri» - μυδοπίλαφο, σαν ένα νιγκίρι, στην όψη, αλλά με γεύση και άρωμα μυδοντολμά (μύδια, μυρωδικά, ντομάτα confit). Εξ ίσου νόστιμη και παιγνιώδης είναι και η φέτα μπουγιουρντί, όπου το τυρί φέτα, «τυλιγμένο» σε βρώσιμο φύλλο ασημιού συνδιαλέγεται με πράσινη πιπεριά τσίλι, αγγούρι, λιαστό ντοματίνι, αρωματικά και αγουρέλαιο, θυμίζοντας μας το παλιό κλασικό ορεκτικό της ελληνικής ταβέρνας. Δοκίμασα και μια ανοιχτή πίτα με φρέσκια ντομάτα, βασιλικό, σταμνοτύρι και προσούτο μοσχαριού, πολύ πιο ρουστίκ και πιο κοινότοπη από τα δύο προηγούμενα πιάτα, αλλά εξ ίσου νόστιμη. Το φιλέτο μπαρμπούνι σοτέ με κρούστα ψωμιού με ελιά, πουρέ καρότου με κύμινο και φινόκιο γιαχνί ήταν για μένα το πιο γοητευτικό πιάτο, καθώς κατάφερνε να παντρέψει το μπαρμπούνι με όλα αυτά τα υλικά, χωρίς η γεύση του ενός να υπερκαλύπτει τις γεύσεις των άλλων. Η σουπιά ταλιατέλα σουπιά, ριζότο σπανακόρυζο, τρίμμα αυγοτάραχο είναι ένα πιάτο που θα μπορούσε να είναι από τα πιο δυνατά του καταλόγου, αν ανέβαζε λίγο τις εντάσεις, αλλά κατανοώ πως είναι παράλογο να ζητάς από τον σεφ να ανεβάσει τις εντάσεις και το umami σε ένα bar-restaurant και μάλιστα της Κηφισιάς, όπου το κοινό μπορεί να αναζητάει πιο βατές και πιο mainstream γεύσεις – κάτι που επιτυγχάνει απόλυτα η ταλιάτα αρνιού γιουβέτσι με ντομάτα, ρίγανη, κρέμα λιαστής ντομάτας – που ενώ το dente στο κριθαράκι της ήταν οριακό, κανείς μας δεν αρνήθηκε τη βαθιά νοστιμιά του πιάτου. Συνυπολογίζοντας τα γλυκά (ιδίως τη σουμάδα Artisanal, μια namelaka σουμάδας, με βερίκοκο, καραμελωμένο crumble λεμονιού, λεπτό μπισκότο λεμονιού και παγωτό βανίλια και το πολύ φίνο μέντα και ροδάκινο, όπου η κρέμα μέντας, συνδυάζεται με μια μους λεμονιού, ένα ροδάκινο κομπότ, ένα crumble λεμονιού κι ένα σορμπέ ροδάκινο-λουΐζα) μπορώ να πω πως το Artisanal συνεχίζει να κρατάει επαξίως τον βαθμό του. Α! οι λάτρεις της σοκολάτας θα ενθουσιαστούν σίγουρα από την Σεράνο, που είναι ένα crémeux σοκολάτας, με πραλίνα από καρπό κακάο, dacquοise σοκολάτα, κεράσι, σορμπέ κεράσι με καρπό κακάο.
Βέβαια, το εστιατόριο αξίζει κι ένα επιπλέον μπράβο για το σέρβις του, ειδικά για την εξαιρετική παρουσία του Ρόμπι, ο οποίος εδώ και χρόνια δίνει ιδιαίτερο τέμπο στην αφεαυτής φιλόξενη ομάδα του. Όμως και η λίστα των κρασιών, αν και δεν είναι τεράστια, προτείνει κρασιά ικανά να εναρμονιστούν με την φίνα κουζίνα του σεφ.
- Artisanal
- Τηλέφωνο: (+30) 693 6144744
- Διεύθυνση: Ζηρίνη 2, Κηφισιά, Αθήνα
- Ιστοσελίδα: -
- Ανοιχτά: καθημερινά, μεσημέρι-βράδυ
- Τιμή ανά άτομο (€)*: 40-65
- * οι τιμές υπολογίζονται κατ' άτομο με πρώτο, κύριο και γλυκό συν κουβέρ, νερό αλλά και μισό μπουκάλι κρασί ή μια μπύρα ανάλογα και το στιλ του εστιατορίου κάνουμε δηλαδή μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε το πραγματικό κόστος ενός πλήρους γεύματος
- 0 - 4
- Κακό
- 4.5 - 5
- Μέτριο
- 5.5
- Αποδεκτό
- 6 - 6.5
- Καλό
- 7 - 7.5
- Πολύ Καλό
- 8 - 8.5
- Εξαιρετικό
- 9 - 10
- Άριστο
0 - 4 | 4.5 - 5 | 5.5 | 6 - 6.5 | 7 - 7.5 | 8 - 8.5 | 9 - 10 |
Κακό | Μέτριο | Αποδεκτό | Καλό | Πολύ Καλό | Εξαιρετικό | Άριστο |
*«βελάκι-σύμβολο»: το βελάκι προς τα πάνω, δεξιά από τον βαθμό, αν εμφανίζεται, συμβολίζει εστιατόριο που είναι κοντά στο να ανέβει το επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι. |
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση