Τα πρώτα κτίρια του Foster που έτυχαν διεθνούς αναγνώρισης ήταν το Sainsbury Centre for the Visual Arts (1978) στο Norwich της Αγγλίας, ένα τεράστιο ευάερο υπόστεγο με επένδυση από γυαλί και μέταλλο, αλλά και τα κεντρικά γραφεία του Hong Kong and Shanghai Banking Corporation (1986) στο Χονγκ Κονγκ, ένα φουτουριστικό κτήριο γραφείων από χάλυβα και γυαλί με κλιμακωτό προφίλ. Με αυτές τις αναθέσεις, καθιερώθηκε ως ένας από τους πρωταγωνιστές στον σχεδιασμό υψηλής τεχνολογίας, καθώς για το κτήριο του Χονγκ Κονγκ, για παράδειγμα, είχε παρουσιάσει έξυπνα στοιχεία όπως ανελκυστήρες στο εξωτερικό του κτιρίου, όπου μπορούσαν να συντηρηθούν εύκολα ενώ δημιουργούσαν παράλληλα μια πρωτότυπη και σχεδόν «μελλοντική» εικόνα. Εξισορροπώντας αυτόν τον χαρακτήρα υψηλής τεχνολογίας, πολλά από τα κτίρια του Foster, σχεδιάστηκαν για να επιτρέπουν τη μέγιστη εισροή φυσικού φωτός στα γραφεία. Με αυτόν τον τρόπο, ο Foster δημιούργησε μια πιο ρευστή σχέση μεταξύ των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων και προσπάθησε να μεταδώσει μια αίσθηση ανθρωπιάς σε ένα κατά τα άλλα φουτουριστικό περιβάλλον γραφείων.
Ο Φόστερ, βετεράνος της Βασιλικής Αεροπορίας (1953–55) και μανιώδης πιλότος, εφάρμοσε επίσης την προτίμησή του για ανοιχτά κτήρια προς το εξωτερικό περιβάλλον και με άπλετο φυσικό φωτισμό σε αεροδρόμια, όπως το Stansted (1991) έξω από το Λονδίνο και το Chek Lap Kok (1998) στο Χονγκ Κονγκ, στο λιτό σχεδιαστικά American Air Museum (1997) στο αεροδρόμιο Duxford (Αγγλία). Στο γύρισμα του 21ου αιώνα πολλά κτήρια του, έγιναν παγκόσμια ορόσημα. Ανοικοδόμησε το Ράιχσταγκ (1999) στο Βερολίνο μετά την επανένωση της Γερμανίας, προσθέτοντας έναν νέο θόλο από χάλυβα και γυαλί που περιβάλλει μια σπειροειδή πλατφόρμα παρατήρησης και περικύκλωσε την αυλή του Βρετανικού Μουσείου (2000) στο Λονδίνο κάτω από ένα χαλύβδινη-γυάλινη οροφή, δημιουργώντας μια κλειστή αστική πλατεία μέσα σε αυτό το διάσημο κτήριο του μουσείου.
Δεν σταμάτησε ποτέ να δημιουργεί εντυπωσιακά κτίρια σε όλο τον κόσμο και υπήρξε αποδέκτης πολλών βραβείων για το έργο του, συμπεριλαμβανομένου του Βραβείου Pritzker (1999), του βραβείου αρχιτεκτονικής Praemium Imperiale της Ιαπωνικής Ένωσης Τέχνης (2002) και του Βραβείου Aga Khan (2007) για το σχέδιό του στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Petronas στη Μαλαισία, ενώ τιμήθηκε με τον τίτλο του ιππότη το 1990. Σχεδίασε αρκετά έπιπλα με μινιμαλιστικό χαρακτήρα για τις εταιρείες Knoll και Tecno.
Γεννημένος σε μια οικογένεια εργατικής τάξης στο βιομηχανικό Μάντσεστερ, άντλησε έμπνευση από την πόλη του, καθώς και από τα είδωλά του Frank Lloyd Wright, Ludwig Mies van der Rohe και Le Corbusier, ενώ δικαιωματικά ανήκει στο πάνθεο των σημαντικότερων αρχιτεκτόνων της σύγχρονης εποχής
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση