O διάσημος καλλιτέχνης, που το πρόσωπο του έχει εμφανιστεί σε μία και μόνο φωτογραφία, έχει εγκαταλείψει τη μόδα πριν από πολλά χρόνια. Τη δημιουργική διεύθυνση του οίκου του έχει αναλάβει από το 2014 (μετά από τρεις ακόμα αναθέσεις σε γνωστούς σχεδιαστές), ο σημαντικότερος ίσως της εποχής μας, John Galliano, που παρόλη τη διαφορετική και σίγουρα πιο μαξιμαλιστική του ματιά, έχει σεβαστεί απόλυτα το έργο και την παρακαταθήκη που άφησε πίσω του ο πρωτοπόρος Βέλγος δημιουργός και εκφραστής του μινιμαλισμού και της αποδόμησης.
Η εικαστική προσέγγιση του Margiela, εκφράζεται μέσα από ένα ευρύ φάσμα μέσων. Η τέχνη του, διερευνά θέματα αποδόμησης, κατακερματισμού και ανακατασκευής αντικειμένων που υπάρχουν, όπως ακριβώς έκανε με το σχέδιο μόδας. Το έργο του μαρτυράει την αγάπη του για το παραγνωρισμένο και το αόρατο, με το μάτι στραμμένο στις σουρεαλιστικές πρακτικές. Όπως ο ίδιος είχε δηλώσει παλαιότερα «Δεν επέλεξα να αποκαλώ τον εαυτό μου καλλιτέχνη. Από παιδί σχεδίαζα ή ζωγράφιζα και άκουγα ενθαρρυντικά σχόλια από ενήλικες για τις δεξιότητές μου. Τα χρόνια μου στο καλλιτεχνικό σχολείο επιβεβαίωσαν την εμμονή μου. Αργότερα, κατά τη διάρκεια της καριέρας μου στη μόδα, κριτικοί και δημοσιογράφοι με αποκάλεσαν καλλιτέχνη, ίσως γιατί ένιωθαν ότι έτρεχα ελεύθερος, χωρίς φόβο». Όμως, οι απαιτήσεις της βιομηχανίας της μόδας ήταν τόσο συντριπτικές που δεν μου έμενε χρόνος για οποιαδήποτε άλλη μορφή έκφρασης, κάτι που είχα απόλυτη ανάγκη, μια και κάθε μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης ήταν πάντα, μαγνήτης για μένα»
Ο σουρεαλισμός διαμόρφωσε τη νοοτροπία του Margiela από πολύ νωρίς. Και, το ότι γεννήθηκε στο Βέλγιο, σίγουρα βοήθησε πολύ στο να ισχυροποιηθεί το κίνημα του σουρεαλισμού στην οπτική του. Κινείται μεταξύ γλυπτικής, εγκαταστάσεων, ζωγραφικής και κινηματογράφου, μεγεθύνοντας στο έργο του την ποίηση του τυχαίου με σχεδόν κρυμμένα στοιχεία ρομαντισμού, οπτικής ψευδαίσθησης και αποδόμησης. Αν ανατρέξουμε στην προσωπική ζωή του, δεν θα αποκομίσουμε ιδιαίτερες πληροφορίες. Ακόμα και τα φωτογραφικά ενσταντανέ που γεμίζουν το διαδίκτυο από την κοινωνικότητα των σχεδιαστών, δεν υπάρχουν για τον Βέλγο δημιουργό. Αυτό, ίσως μας δείχνει πόσο ο ίδιος δεν ήθελε να είναι το «πρόσωπο» ακόμα και στις των συλλογές των ρούχων του, μια και πάντα δήλωνε, ως βαθιά δημοκρατικός και πραγματιστής, ότι κανένας δημιουργός δεν παράγει έργο μόνος του, αλλά πάντα με τη βοήθεια ενός team συνεργατών.
Η διεισδυτική του ματιά στις ατέλειες του ανθρώπινου σώματος, στην κόμη (επιρροή ενδεχομένως από τον κομμωτή πατέρα του), στην ορατότητα και φυσικά στην έλλειψη της, η ανάδειξη εκ νέου, σχεδόν με βίαιο-ρομαντικό τρόπο σε οτιδήποτε έχουμε περιθωριοποιήσει, η ανακύκλωση μέσα από την επαναπροσέγγιση των αντικειμένων, οι κόκκοι της σκόνης που καλύπτει τα πάντα και τα οδηγεί στη λήθη που μπορούν να μετουσιωθούν σε χάντρες από γυαλί, όπως και στη συλλογή έργων του με τίτλο, Film Dust, η ποιητική φθορά της ηλικίας, όλα, γίνονται στα χέρια του Margiela, το μέσο για να επικοινωνήσει την ανάγκη του να φέρει στην επιφάνεια, όλα όσα, οι επιταγές της σύγχρονης κοινωνίας «κρύβουν» ως μη αποδεκτά σύμφωνα με τις τρέχουσες αισθητικές νόρμες.
«Μου αρέσει η ιδέα του καλλιτέχνη να κρύβεται πίσω από το έργο τέχνης που έχει δημιουργήσει. Η δύναμη της επιλογής στοιχείων –που συχνά τα παραβλέπουμε– είναι το βασίλειο και το κάλεσμά τους. Αυτό που κάνουν (οι καλλιτέχνες) με αυτά, είναι το επόμενο βήμα. Κυρίως διεγερτικό, μερικές φορές τρομακτικό».
Η έκθεση του Martin Margiela στην The Bernier-Eliades Gallery στο Θησείο θα διαρκέσει μέχρι τις 15 Μαΐου 2024
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση