Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης

05 Φεβρουαρίου 2014
Τάσος Μητσελής
Ανακάλυψη και αυτός του στιχουργού και εκδότη Παρασκευά Καρασούλου. Παιδί εκείνης της απίθανης Ακρόασης της Μικρής Άρκτου που έβγαλε τη Μποφίλιου, τη Ζουγανέλη, τον Μαραμή, το δίδυμο Καραμουρατίδη-Ευαγγελάτου και άλλους πολλούς.


Όλοι μια γενιά. Ερχόνταν από το μέλλον για να το κατακτήσουν. Ο Αλέξανδρος χαράζει τη δική του πορεία στο τραγούδι. Τα τραγούδια του βρήκαν σώμα και φωνή στην Μαρία Παπαγεωργίου και έτσι γεννήθηκαν δυο άλμπουμ. Ο ίδιος τραγουδάει, γράφει, μαγειρεύει, δίνει παρών ισχυρό χωρίς τυμπανοκρουσίες και πολλα πολλά. Ετοιμάσε ένα cd για τη φωνή της Ελισάβετ Καρατζόλη σε στίχους του σπουδαίου Μάνου Ελευθερίου,του Σπύρου Αραβανή και του Μιχαήλ. Στις 12 και στις 19 Φεβρουαρίου θα στο club του Σταυρού του Νότου θα γεμίσει την βαλίτσα του με τραγούδια για να επαναλάβει μια παράσταση που αγαπήθηκε ιδιαίτερα από το κοινό.

Δεν έχω πως αλλιώς να το πω. Ο Αλέξανδρος αγαπάει πολύ το φαγητό. Και δεν το κρύβει.

" Γεννήθηκα και μεγάλωσα στις Σέρρες. Μια πόλη με μεγάλη παράδοση στο φαγητό, με κουζίνα επηρεασμένη απ` τη Μικρά Ασία, την ανατολική Θράκη και τον Πόντο. Σαρμαδάκια με αμπελόφυλλο, χοιρινό πρασοσέληνο, ρεβίθια με μελιτζάνες στον φούρνο, σκουμπρί καπνιστό στα ουζερί, αλλά και μπουγάτσα με καταπληκτικό “αέρινο” φύλλο και φυσικά τα φοβερά και διάσημα σουβλάκια (καλαμάκια για τους Αθηναίους!). Πεντανόστιμα , μαλακά, με γεύση που δεν έχω συναντήσει αλλού (Εκτός ίσως απο το Αίγιο), με μυστική συνταγή στο μαρινάρισμα, σερβίρονται απο πολύ νωρίς το πρωί, πάνω σε λαδόκολλα και παραγγέλνονται με το “τεμάχιο”!

  Όταν ήρθα λοιπόν Αθήνα το 2004, αρχικά δυσκολεύτηκα να βρω στέκια που να μπορούνε να συγκριθούν με αυτά των Σερρών (χωρίς να χρειαστεί να πληρώσεις μια περιουσία!) Ήταν πολύ ψηλά ο πήχυς! Και τότε δεν ήταν και τόσο στη μόδα τα μεζεδοπωλεία, τα έψαχνες με το τουφέκι. Θυμάμαι οτι πηγαίναμε συχνά στον “μπάρμπα – Γιάννη” στην Μπενάκη, για μαγειρευτό και κρασί κι όταν ήτανε για τσίπουρο, στο “Εφήμερο”, γωνία Μεθώνης και Θεμιστοκλέους. Με τον καιρό αλλάξανε τα γούστα και άρχισαν να φυτρώνουν παντού μεζεδοπωλεία.

  Πλέον αγαπημένα μέρη είναι το Ρακ & Ρολ του φίλου Λεωνίδα στην Δραπετσώνα, με καλομαγειρεμένες δικές του συνταγές, εξαιρετική ρακή και πολύ καλή μουσική. Για φθηνά και καλά, η “Λαδόκολλα” στην Δάφνη ή στην Υμηττού με τα φοβερά μπιφτεκάκια, την κοτοπατατοσαλάτα και την όχι τόσο καλή μουσική!!. Καλοκαιράκι στο “Αυθαίρετο” στο Μαρούσι, με δροσιά και κλασσικές γεύσεις ταβέρνας. Το “Ριφιφί” στην Μπενάκη, για μπριζολάκι λαιμού ή σιγομαγειρεμένο κατσικάκι, φοβερό χύμα κρασί και jazz υπόκρουση . Η Χανιώτικη κρεατότουρτα στο “Οξο νου” πάλι στην Μπενάκη. Η θηριώδης ποικιλία στις “Πλειάδες” στα Πετράλωνα, όπου κάνεις κανονική εκσκαφή για να φτάσεις στο τέλος στα ντολμαδάκια ! Τα φοβερά “πλακέ” σουβλάκια, μαριναρισμένα με κάρυ στην “Σουβλίτσα”, στο Παλαιό Φάληρο και μετά απο ξενύχτι ή συναυλία, η “Ξύλινη γωνιά” πίσω από το “Caravel”, για φρικασέ ή σούπα. Βέβαια δεν θα παραλείψω το Βαρούλκο του Λευτέρη Λαζάρου. Στα επόμενα σχεδια μου είναι να επισκεφτώ και την θρυλική Σπονδή. 

 Φυσικά η αγάπη μου προς το φαγητό δεν θα μπορούσε να μην με οδηγήσει να το μαγειρεύω κιόλας. Τα τελευταία 5-6 χρόνια ασχολούμαι αρκετά, διαβάζοντας, ακούγοντας και βλέποντας και έχω φτάσει σ` ένα καλό επίπεδο, ικανοποιητικότατο για τον εαυτό μου, αλλά και για τους φίλους μου. Κοτόπουλο μπούτι ψιλοκομμένο, μαριναρισμένο σε πάπρικα, πιπέρι και κάρυ, ψητό στο τηγάνι, με ελάχιστο λάδι. Λαιμός στην γάστρα με σέλινο, καρότο κρασί, μουστάρδα, μέλι, σιγομαγειρεμένο για τρεις ώρες. Σαρδέλα ξεκοκαλισμένη και παναρισμένη σε τριμμένο παξιμάδι λαδιού, στον φούρνο. Σαλάτα πολίτικη με ντρέσινγκ πελτέ ντομάτας. Μακαρονάδα με ψητά λαχανικά, κοτόπουλο στήθος με καραμελωμένο καρότο.

 Μεγάλη αγάπη τα τελευταία χρόνια τόσο για το φαγητό, όσο και για την μουσική, είναι και η Κρήτη, την οποία επισκέπτομαι σχεδόν κάθε καλοκαίρι. Λιτές μαραθόπιτες και αγνόπιτες με μέλι στο Χουδέτσι. Γραβιέρα και ξερή μυζήθρα. Καυκαλίθρες, και σταμναγκάθι. Μακαρούνια σιουφιχτά και κατσικάκι αντικρυστό. Ένας ολόκληρος μικρόκοσμος γαστρονομίας!

  Το φαγητό το έχω συνδυάσει απόλυτα με φίλους, παρέες και συγγενείς, γύρω από ένα τραπέζι. Με σοβαρές κουβέντες, με πολύ γέλιο, με τσίπουρο, ρακή ή κρασί. Με όργανα και φωνές που στο τέλος γίνονται “μία”. Είναι για μένα η απόλυτη διασκέδαση και ένα καλό κριτήριο για να διαλέγω τους φίλους μου!

 Το τέλειο συνοδευτικό ενός καλού τραπεζιού, καλά ρεμπέτικα από πρώτες εκτελέσεις!

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση