Κοστούμια, γραβάτες και επιστροφή σε μια elegant σύγχρονη αρρενωπότητα

Βέβαια, ο ορισμός του «Masculinity» που χαρακτηρίζει φέτος τους οίκους Gucci, Prada ή Louis Vuitton για παράδειγμα, δεν έχει ακριβώς την ίδια έννοια με αυτή που αντιλαμβάνονται πιο παραδοσιακοί ανδρικοί οίκοι όπως οι Turbull & Asser, Loro Piana ή Corneliani μεταξύ άλλων, για να αναφέρουμε τρεις φίρμες που κατά κάποιο τρόπο διαθέτουν διαφορετικό ύφος, που όμως σαφώς βασίζεται στην κλασσική ανδρική ένδυση.

Εκείνο όμως που διαφαίνεται (σχεδόν) ξεκάθαρα, είναι ότι, τουλάχιστον η ανδρική μόδα αφήνει για λίγο στην άκρη την πρωταγωνιστική εποχή του Genderless που κυριάρχησε στις συλλογές των τελευταίων ετών και μάλιστα επαναφέρει το κοστούμι στην θέση που του αξίζει, την πρωταγωνιστική στο ανδρικό ντύσιμο. Σε κάποιες από τις προτάσεις, ακόμα και οι φανατικοί θαυμαστές του απόλυτα κλασσικού ανδρικού ενδύματος, ίσως έβρισκαν κάποια, έστω μεμονωμένα στοιχεία να ταυτιστούν. Για παράδειγμα τις υπέροχες καμπαρντίνες στην ανδρική συλλογή της Miuccia Prada σε συνεργασία με τον Raf Simons, κάποια μπουφάν από την πιο American Western style επίδειξη της Louis Vuitton που θα μπορούσαμε να φανταστούμε με την υπογραφή του Pharell Williams.

Σε γενικές γραμμές πάντως, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ανδρική μόδα φέτος, χαρακτηρίζεται από εκλεπτυσμένες λεπτομέρειες και μια κατά κάποιο τρόπο, τολμηρή επανερμηνεία του αστικού στυλ. Από το Pitti Uomo στη Φλωρεντία, μέχρι τις επιδείξεις στο Παρίσι και το Μιλάνο, ανακαλύπτουμε την προσπάθεια της σύγχρονης μόδας να επιτρέπει σε κάθε άνδρα να εκφράσει την προσωπικότητα του, προσφέροντας του μια σειρά επιλογών και διαφορετικών στυλ, πλούσια σε αποχρώσεις και λεπτομέρειες.

Αν θέλαμε να πάρουμε το μέρος του διαβόλου, θα λέγαμε επίσης ότι η μετατόπιση του εκκρεμούς της ανδρικής μόδας, σε ένα πιο «συντηρητικό» ύφος, ίσως οφείλεται και στην ύφεση της αγοράς πολυτελών προϊόντων και στην ενστικτώδη προσπάθεια των οίκων να προβάλλουν πιο κατανοητά πρότυπα που θα μπορούσαν να αφορούν ένα μεγαλύτερο κοινό. Αν μάλιστα δούμε τη συλλογή του Rick Owens που κυριολεκτικά, παίζει μόνος του κατά κάποιο τρόπο  το παιχνίδι της genderless προσέγγισης και τη συγκρίνουμε με τη macho εκδοχή του Pharell Williams για τη Louis Vuitton και τους «μάγκες» με τις μπότες τίμπερλαντ και τα δερμάτινα Western Style σύνολα, η στροφή της ανδρικής μόδας σε ένα πιο ασφαλές περιβάλλον είναι σαφής. Το ίδιο προκύπτει και από τη συλλογή του Pierpaolo Piccioli για τον Valentino, ο οποίος μάλιστα δήλωσε ότι σκοπός της συλλογής είναι να αποσυναρμολογηθεί η τοξική αρρενωπότητα, στην πραγματικότητα όμως αυτό που είδαμε ήταν σκούρα κοστούμια, ιδιαίτερα κομψά, σίγουρα και προσιτά σε ένα ευρύτερο κοινό μια και δεν διέθεταν ιδιαίτερες σχεδιαστικές ανατροπές.

Αν πάντως ενδιαφέρεστε για τα must-have της σεζόν τότε στη λίστα σας, θα σημειώσετε τα παρακάτω. Τολμηρά γυαλιά ηλίου, δερμάτινα γάντια, μακριά κασκόλ, λιτές δερμάτινες τσάντες, oversized ζακέτες και μπουφάν. Γενικά το Layering φέτος πρωταγωνιστεί και προϋποθέτει χρήση διαφορετικών υφασμάτων υψηλής ποιότητας. Το street wear είναι στα πάνω του, συνδυασμένο όμως με πιο εκλεπτυσμένα στοιχεία, επανέρχονται τα έντονα prints, αλλά και οι ρετρό πινελιές που ειδικά φέτος αποτέλεσαν σημαντική πηγή έμπνευσης στις ανδρικές επιδείξεις, όπως η στενές γραβάτες και πουκάμισα με old fashion γραμμή που σημαίνει ότι δεν διαγράφουν το σώμα, όπως εξάλλου και τα παντελόνια στα οποία και η μέση έχει ανέβει ελαφρώς ψηλότερα.