H πιο συνηθισμένη «στολή» του, αποτελούνταν από ένα λευκό πουκάμισο με spread γιακά κουμπωμένο μέχρι πάνω. Μαύρο φαρδύ σακάκι με μεσαία πέτα, εξωτερικές τσέπες και χοντρό συνήθως ύφασμα και khakis παντελόνι με πιέτες. Είχε υιοθετήσει, όπως ο ίδιος έλεγε, το πανεπιστημιακό Ivy League στυλ, της πόλης Βιρτζίνια που είχε μεγαλώσει. Αυτό το αβίαστο, αντισυμβατικό και χωρίς ιδιαίτερες επιρροές από τις τάσεις της μόδας, ελαφρώς αναχρονιστικό και χωρίς ίχνος προσπάθειας επίδειξης, συνδυασμένο με την επιμελώς και περίτεχνα ατημέλητη κόμη του, τον χαρακτήρισε σε όλη την πορεία του. Όπως εξάλλου, κάτι αντίστοιχο έχει συμβεί, με αρκετές ακόμα ιδιοφυείς προσωπικότητες σε διάφορους τομείς. Από τον φίλο του Karl Lagerfeld, τον Steve Jobs, την Coco Chanel, ακόμα και τον Albert Einstein και κατά κάποιο τρόπο την διευθύντρια της Αμερικανικής Vogue Anna Wintour.
Παρόλα αυτά, τα κοστούμια στις ταινίες του, κατείχαν ιδιαίτερα σημαντική θέση. Αναδείκνυαν τον χαρακτήρα των γκροτέσκο χαρακτήρων της ιστορίας και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, πόσο επηρέασαν τη σύγχρονη ποπ κουλτούρα και μάλιστα με ένα διαδραστικό σε σχέση με τη μόδα τρόπο. Συχνά, όταν αναλύει κανείς την εξελικτική και καλλιτεχνική πορεία ενός σκηνοθέτη, ίσως δεν εξετάζει, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στη μουσική, πόσο η ατομική ενδυματολογική του αισθητική, έχει συμβάλλει στην εξωτερίκευση των προσωπικών του βιωμάτων. Δεν είναι τυχαίο πάντως, που αυτή η μη λεκτική αφήγηση του χαρακτήρα του, αποκαλύπτει τελικά έναν δαιδαλώδη εσωτερικό κόσμο και μια τολμηρή εκφραστικά καλλιτεχνική αίσθηση.
Χωρίς αμφιβολία, ο Lynch, κατάφερε να συγχωνεύσει διαφορετικές αισθητικές εκφράσεις, ώστε να καταφέρει να παρουσιάσει την ερμηνεία ενός σχεδόν δυστοπικού αμερικανικού ονείρου. Ένα όνειρο στο οποίο συνυπήρχαν ο τρόμος και η αυθάδεια της σύγχρονης κοινωνίας, οριοθετημένα μέσα από το αμφιλεγόμενο, πλην όμως, χαρακτηριστικό του φίλτρο. Το προσωπικό στυλ του σκηνοθέτη, καθώς και τα Blue Velvet, Twin Peaks και Mulholland Drive μεταξύ άλλων, επηρέασαν πολλούς σχεδιαστές τις τελευταίες δεκαετίες. Μεταξύ αυτών και τους: Rei Kawakubo της Comme des Garçons, Raf Simons, Jun Takahashi, Prada, ακόμα και τον John Galliano με το τόσο θεατρικό στυλ του που σε μια διαφήμιση για την iconic Lady Dior Bag με πρωταγωνίστρια την Marion Cotillard, τη σκηνοθεσία και το σενάριο υπέγραψε ο David Lynch. Όμως και η συλλογή Φθινόπωρο-Χειμώνας 2014 του Kenzo, παρουσιάστηκε σε ένα σετ που θύμιζε λαβύρινθο, σκηνοθετημένο από τον διάσημο σκηνοθέτη, με τη συνεργασία των δημιουργικών διευθυντών της εταιρείας, Humberto Leon και Carol Lim.
Κανείς, τουλάχιστον από τους θαυμαστές του έργου του, δεν θα ξεχάσει τις κομψές, κοριτσίστικές ζακέτες της Naomi Watts ως Betty στο Mulholland Drive, την γλυκύτητα των πουλόβερ της Audrey Horne στο Twin Peaks και ακόμα περισσότερο, το γυαλιστερό μαύρο φόρεμα της μοιραίας τραγουδίστριας που υποδυόταν η μούσα του, Isabella Rossellini, στο Blue Velvet. O Lynch, γοητευόταν από τις κωδικοποιημένες έννοιες των κουστουμιών των πρωταγωνιστών του, αλλά πάντα υιοθετούσε ένα «λοξό», δεξιοτεχνικό κοίταγμα στο να τις χρησιμοποιεί. Σαν μια ματιά σε ένα αριστοκρατικό, παρθένο και τέλειο κόσμο, που πάντα έκρυβε έναν πυρήνα σκοτεινό και σχεδόν απειλητικό. Ίσως αυτός να ήταν και ο λόγος, που ο ίδιος ως ένας άλλου είδους fashion editor, ντυνόταν με αυτόν τον «ουδέτερο» τρόπο, ώστε να μην παρεμβαίνει, ακόμα και μέσω της μνήμης της εικόνας του, η δική του παρουσία στο αισθητικό αποτέλεσμα του έργο του.
Πριν από δεκαπέντε περίπου χρόνια, ο Chris Wallace, συντάκτης του περιοδικού Esquire, δήλωσε ότι «Ο Ντέιβιντ Λιντς ντύνεται άσχημα». Αυτή η αρνητικά κριτική του άποψη, υπήρξε ενδεχομένως απερίσκεπτη και μάλιστα όταν οι κριτικοί του κινηματογράφου, ακόμα και τα περιοδικά μόδας, έχουν χαρακτηρίσει το προσωπικό του στυλ αλλά και φυσικά εκείνο των ταινιών του, ως Lyncian. Ένας χαρακτηρισμός που ίσως δύσκολα μπορεί να οριστεί ξεκάθαρα, αλλά όπως σημείωσε και η κριτικός David Ehrlich, στην πραγματικότητα «βαφτίζει» ονομαστικά, τη μεγάλη καλλιτεχνική κληρονομιά που μας χάρισε με τις ταινίες του και κατά κάποιο τρόπο, το δικό του, γενικότερα, αισθητικό στυλ.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση