«Βαριέμαι τόσο που μια από αυτές τις μέρες θα πέσω με το κεφάλι μέσα στο πιάτο μου. Στην χειρότερη περίπτωση, πριν καν προλάβω να τελειώσω το φαγητό μου…» ανακοινώνω στην ομήγυρη που με κοιτάζει με το βλέμμα του βοδιού επίσης.. Έχουμε αράξει στους καναπέδες του σπιτιού της Λιάνας και χαζεύουμε τηλεόραση - το σήριαλ «κρίση- χρεοκοπία» σεζόν πολλοστή επεισόδιο εκατομμυριοστό - και ο υπουργός οικονομικών στην οθόνη μας ανακοινώνει με περισπούδαστο ύφος πως έρχονται δύσκολες μέρες… Ναι καλά… Ειλικρινά σας το λέω, έχω φτάσει πια να αποφεύγω την τηλεόραση εντελώς, την ανοίγω μόνο για να δω DVD γιατί με κουράζουν αφόρητα τα patterns στην ζωή γενικώς, και αυτό το συγκεκριμένο ειδικότερα.
«Το μόνο ενδιαφέρον που μπορώ να βρω είναι κοινωνιολογικό, πως υπάρχει ακόμα κόσμος εκεί έξω που δεν καταλαβαίνει ότι μας δουλεύουν ψιλό γαζί όλοι» λέει η Μαρία «αλλά μην την πιάσουμε καλύτερα αυτή την συζήτηση…» Ναι να μην την πιάσουμε, οπότε τα μαζεύουμε με συνοπτικές διαδικασίες και πάμε Γλυφάδα για girl’s night, συνδυάζοντας τα ψηλά μας τακούνια και την διάθεση μας για γουρουνιές με τρόπο μαγικό.
Πρώτα περνάμε από το The Burger Joint για ένα burger – κανονικό για μένα και την Μάρθα και σολομού για την Μαρία και την Λιάνα που είναι της υγιεινής διατροφής- και μετά μεταφερόμαστε στο Liberty (Φοίβης 17, Γλυφάδα. Τηλ. 210 8943856) που είναι μεσοτοιχία για ποτά και χάζι… «Τα αγόρια των νοτίων προαστίων είναι πιο ενδιαφέροντα από τα δικά μας? » αναρωτιέται η Μάρθα λίγο αργότερα κοιτάζοντας γύρω της « ή απλά φταίει που όλο βόρεια που βγαίνουμε πέφτουμε μονίμως πάνω στους ίδιους και τους ίδιους?» ξεσηκώνοντας τις "διαμαρτυρίες" της Λιάνας. "Να τα ακούσει αυτά που λες ο άντρας μου να μην με ξαναφήσει ούτε καλημέρα να σας πω.." λέει γελώντας και τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας πίνοντας σε όλα αυτά τα αθώα αστεία που υπάρχουν απλά για να κάνουν τις κουβέντες μας πιο πιπεράτες... Όσο για τα νότια αγόρια, δεν έχω ιδέα αλλά μερικές βότκες μετά δεν έχω και κανέναν λόγο να το ψάξω παραπάνω.. Περνάμε υπέροχα, γελάμε πολύ, νοιώθουμε πραγματικά ανέμελες μετά από καιρό, και επιστρέφουμε στα σπίτια μας ξημερώματα, ευτυχείς και μισομεθυσμένες..
Μερικές μέρες μετά, αλλάζοντας ρόλους με μοναδική ευκολία πια, σερφάρω στο internet για να ανακαλύψω το καταπληκτικό χασάπικο για το οποίο άκουσα από μια φίλη που ψάχνεται σαν τρελή στα θέματα των πρώτων υλών. Το ανακαλύπτω τελικά πολύ κοντά στο σπίτι μου και παραγγέλνω μοσχαρίσιες μπριζόλες και σιδηρόδρομο από κρέας βιολογικής εκτροφής τα οποία καταφτάνουν λίγο αργότερα στην πόρτα μου. Μαγικό. Οι Ευβιότοποι μπαίνουν στο speed dial του κινητού μου στο section deli και στα favorites του PC μου στον φάκελο Food, για περεταίρω χρήση.
Περιττόν να σας πω ότι το άλλο που κάνω στο internet κάθε μέρα είναι να μπαίνω στο Μeteo να δω τον καιρό. Αυτό και να χορεύω τον χορό της βροχής από μέσα μου, μπας και αποφασίσει να έρθει το φθινόπωρο έστω και για λίγο, να πάρω μια τζουρίτσα.. Να μυρίσει λίγο νωπή πρασινάδα έξω από το παράθυρο μου, να ξυπνήσω ένα πρωί και ο ουρανός να είναι γκρίζος, να με συντροφεύει στο γράψιμο ο ήχος από τις σταγόνες που χτυπάνε πάνω στην τέντα και μετά χάνονται.. Αφού βλέπω Law & Order UK στο DVD και όπως δείχνει στην αρχή το Λονδίνο από ψηλά πνιγμένο στην ομίχλη μου έρχεται να βάλω τα κλάματα, αλήθεια σας το λέω… Είναι επείγον να αλλάξουμε και ρούχα, να αλλάξουμε και διάθεση, σκεφτείτε το και θα δείτε που έχω δίκιο.
Εγώ το πρώτο βήμα το έκανα, πήγα τρέχοντας στον αγαπημένο Βαγγέλη Χατζή (Κηφισίας 196, Ν. Ψυχικό, τηλ. 210 6747011) και αφέθηκα στα μαγικά του χέρια, και με έκανε «άλλη γυναίκα, κουκλάκι» όπως συνηθίζει να μου λέει χαϊδευτικά. Χρειάζομαι κι άλλο όμως, δεν μου φτάνει.. Και μπορεί να ξεσπάω στα μαλλιά μου, και στα ντουλάπια της κουζίνας μου που αλλάζω θέση στα πράγματα μέρα παρά μέρα, και στο twitter μου που αν διαβάσετε τα όσα γράφω θα με πάρετε για ζουρλή - μισή νοικοκυρά να φτιάχνω κεφτέδες με κόκκινη σάλτσα και μισή γοργόνα να ρωτάω τους περαστικούς αν ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος- αλλά η αλήθεια είναι πως άλλα πράγματα είναι που με ενοχλούν.. Κυρίως ότι βαρέθηκα αυτή την εποχή και θέλω να περάσω στην επόμενη. Οι διακοπές σε νησάκια και θάλασσες τελείωσαν, οι σαγιονάρες και τα μακό με κούρασαν, οι αυλές και οι βεράντες πάλιωσαν, καιρός να πάμε για άλλα..
Και ως γνήσιο spoiled brat ότι θέλω το θέλω τώρα, και δυστυχώς η μέθοδος που ακολουθούσα ως παιδάκι – να κρατάω την αναπνοή μου μέχρι να γίνω μπλε- δεν αποδίδει πια.. Οπότε.. Θα σας τα ζαλίζω και εδώ και στο blog μου, και στο Twitter, και στο Facebook, και έξω άμα σας βρω πουθενά, αλλά σας υπόσχομαι πως με τις πρώτες σταγόνες θα γίνω πάλι η καλύτερη και η πιο γελαστή του κόσμου..
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση