Food, leisure and the city 10

Καθόμαστε έξω, στο Vaudeville στην Κηφισιά και η κουβέντα έχει ανάψει για τα καλά με θέμα την Spanish Revolution. Συμφωνούμε όλες, στην Αθήνα η αντίστοιχη κίνηση που πήγε να γίνει την προηγούμενη Κυριακή στην πλατεία Συντάγματος μάζεψε ελάχιστο κόσμο και αυτή είναι η μοίρα μας τελικά. Ό,τι δεν είναι πολιτικά κατευθυνόμενο αποτυγχάνει και ό,τι είναι καταλήγει σε επεισόδια.

«Και μέσα σε όλα αυτά, την κρίση και την μιζέρια που μας περικυκλώνει από παντού, υπάρχουν μαγαζιά που επιμένουν να σερβίρουν μικροσκοπικές ποσότητες φαγητού και να τις χρεώνουν και ακριβά» επισημαίνει η Λιάνα κοιτάζοντας με δέος τον λιγοστό σολομό που φτάνει μπροστά της ψημένος μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο. «Καλέ αυτό μοιάζει με την έρημο Σαχάρα» γελάει η Μαρία που έχει πάρει το καλύτερο και λιγότερο διαιτητικό πιάτο του καταλόγου, αυγά με μαγιονέζα. «Μόνο η όαση του λείπει και μια τέντα με βεδουίνους...» Αναρωτιέμαι αν οι υπόλοιποι συνδαιτυμόνες μας έχουν ξανάρθει και γιατί, και ταυτόχρονα παρακολουθώ τις εξελίξεις στο Twitter. Ναι, το καινούριο μου χόμπι καλά κρατεί και την ώρα που φωτογραφίζω την ile flottante μου – που είναι πολύ νόστιμη by the way- για να την ανεβάσω να την δουν οι διαδικτυακοί μου φίλοι συνειδητοποιώ πως με κάποιον τρόπο όλα αυτά τα internetικά τερτίπια με κρατάνε ενήμερη για τόσα πράγματα για τα οποία κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είχα ιδέα διαφορετικά.. Μην σας πω ότι με κάνουν να νοιώθω και πολύ πιο νέα...

Δυο μέρες μετά, με την Μάρθα δοκιμάζουμε γυαλιά ηλίου στην Κηφισιά. Στην Eyewear Boutique Παναϊδης τα σχέδια είναι απίστευτα και δεν ξέρουμε ποιο να πρωτοδιαλέξουμε. Τελικά εγώ καταλήγω σε έναν μεγάλο στρογγυλό μεταλλικό σκελετό σε χρώμα μωβ που μου κάνει πολύ Lennon style και θα ταιριάζει απόλυτα με το Hippie look που αγαπώ το καλοκαίρι και η φιλενάδα μου διαλέγει ένα ζευγάρι κόκκινα τεράστια κοκάλινα shades που μας φέρνουν στο μυαλό κατευθείαν το τραγούδι του Σταμάτη Κραουνάκη.  Λίγο αργότερα καθισμένες στον κήπο του Βάρσου νοιώθουμε σαν να πρωταγωνιστούμε σε παλιά ελληνική ταινία. Δίπλα μας ηλικιωμένοι κύριοι με άψογους τρόπους διαβάζουν εφημερίδα και πίνουν ελληνικό καφέ συνοδεία ενός κωκ, ενώ κυρίες με λουλακί μαλλί κομμωτηρίου και γυαλιά με πέρλες κουβεντιάζουν για εξοχές και καρέ για «Θανάση». Την ιδέα μου την έβαλε ο αγαπημένος Μιχάλης Μιχαήλ με ένα πρόσφατο του άρθρο και σας διαβεβαιώ είχε δίκιο. Η μυρωδιά από το βούτυρο, την κρέμα και την βανίλια φτάνει μέχρι έξω και ανακατεύεται γλυκά με τα αρώματα της άνοιξης, ο καφές μας είναι άψογος και τα συνοδευτικά- ρυζόγαλο για μένα και μπαμπάς για την Μάρθα- είναι ανακουφιστικά νόστιμα και παλιομοδίτικα. Μερικά πράγματα είναι όμορφο να μένουν αναλλοίωτα στον χρόνο. Και να μας φέρνουν μνήμες από εποχές αθώες και ανέμελες.

Η ηρεμία μας βέβαια πάει περίπατο δυο ώρες αργότερα όταν καταφθάνουμε  ασθμαίνουσες στην Ανθοκομική Έκθεση Κηφισιάς όπου έχουμε ραντεβού με την Μαρία. Χανόμαστε ανάμεσα στα περίπτερα με τα λουλούδια και τα φυτά και όταν βρισκόμαστε με τα πολλά, καταλήγουμε φορτωμένες με ό,τι μπορεί να βάλει ο νους σας. Μια μπουκαμβίλια σε μέγεθος μικρής πολυκατοικίας, δυο γαρδένιες, μια ντουζίνα γεράνια, βασιλικούς, μέντες, και τέσσερα γλαστράκια με κάτι παράξενα λουλούδια που μοιάζουν με πολύχρωμες φουσκίτσες. Βέβαια μη ακούτε που γκρινιάζω, είναι υπέροχη συνήθεια αυτή η ετήσια έκθεση που σημαίνει και επίσημα την έναρξη της άνοιξης και μπορεί όταν ανέβει το κομμάτι να έχει πια τελειώσει, βάλτε την όμως στην ατζέντα σας οπωσδήποτε για του χρόνου και θα με θυμηθείτε.

Τελικά μας παίρνει άλλη μισή ώρα να τα φορτώσουμε στο αυτοκίνητο της κολλητής μας που μας δίνει οδηγίες – λίγο πιο αριστερά, λίγο πιο μέσα, λίγο πιο πίσω- λες και μας παρκάρει. Καταφέρνουμε όμως να τα χωρέσουμε όλα και την χαιρετάμε κατάκοπες αλλά όλο ενθουσιασμό όπως την βλέπουμε να απομακρύνεται με την μπουκαμβίλια να εξέχει από το πίσω παράθυρο σαν πολύχρωμη, ανοιξιάτικη σημαία.

Το βράδυ πέφτω στον καναπέ ψόφια. Την ώρα που τσιμπολογάω μια φέτα τσουρέκι με μαρμελάδα φράουλα– και τα δύο προμήθεια από τον Βάρσο φυσικά- κοιτάζω τον άντρα μου και τον γιο μου που παρακολουθούν μια σειρά στην τηλεόραση και τον Droopy που λαγοκοιμάται κουλουριασμένος στο μαξιλάρι του,  και χαμογελάω στην σκέψη της μέρας που πέρασε.Και σκέφτομαι και πόσο τυχερή είμαι! Που μοιράζομαι την ζωή μου με ανθρώπους που αγαπώ και μ` αγαπάνε πολύ... Νομίζω πως στους δύσκολους καιρούς που περνάμε πρόκειται για την ύψιστη πολυτέλεια.

Vaudeville by Maurice: Λ. Κηφισίας 267, Κηφισιά,  τηλ.: 211- 013 99 79, http://vaudeville.gr/

Eyewear Boutique Παναϊδης: Κολοκοτρώνη 2 & Λεβίδου Κηφισιά, τηλ. 210- 8019119, www.panaidis.gr

Βάρσος: Κασσαβέτη 5, Κηφισιά, τηλ. 210- 8012472, www.varsos.com.gr