Σε ότι αφορά στις γιορτές παραμένω Βρετανοτραφής με πείσμα, οπότε με το που μπήκε ο Νοέμβριος έχω ξεκινήσει τα πλάνα για τα Χριστούγεννα. Σε ποιο σημείο του καινούριου σπιτιού θα τοποθετήσω το δέντρο, ποια βεράντα θα στολίσω με φωτάκια, πότε θα κάνω το pre-Christmas και πότε το Christmas dinner μου, από πού θα αγοράσω φέτος γαλοπούλα και άλλα τέτοια εμπριμέ και εποικοδομητικά. Και βέβαια, οι φίλοι μου που με αγαπάμε και με ξέρουν σαν την χούφτα τους πια, μου φέρνουν δωράκια που ταιριάζουν στον χαρακτήρα και τα μυαλά μου, οπότε υποδέχτηκα με χαρά και ενθουσιασμό το home diffuser με άρωμα gingerbread από τα Zara Home που διάλεξαν ο Λευτέρης και ο Κρις και που κάνει το σπίτι μας να μυρίζει σαν γιορτινή λιχουδιά.
Γενικά τα αρώματα είναι μεγάλη μου αδυναμία και μάλιστα, στα αγαπημένα μου είμαι και πάρα πολύ πιστή. Φοράω ας πούμε παραπάνω από 20 χρόνια – από το 1992 που κυκλοφόρησε actually- το Angel του Thierry Mugler και δεν το αλλάζω με κανένα άλλο, τόσο που πια δεν το μυρίζω επάνω μου ακόμα και αν έχω λουστεί με αυτό. Και κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ ψεκάζω το μαξιλάρι μου με το Ylang Ylang air of dreams του Molton Brown για όνειρα γλυκά και ήρεμα. Στην πραγματικότητα τα αρώματα που περιέχει, ylang ylang, κάρδαμο και κεχριμπάρι έχουν την ιδιότητα να διώχνουν το stress της μέρας και να χαλαρώνουν το σώμα. Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε.
Φέτος βάφομαι περισσότερο από ποτέ. Μην φανταστείτε τίποτα εξτραβαγκάντζες βέβαια, απλά από εκεί που δεν βαφόμουν ποτέ και καθόλου τώρα φροντίζω να τονίζω τα καλά μου σημεία συχνότερα, μάλιστα πρόσφατα αγόρασα και ένα eyeliner στο οποίο έχω γίνει τσακάλι, ας όψονται τα χρόνια σχεδίου και το χέρι μου που παραμένει ακόμα σταθερό. Βέβαια, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και τα σημάδια του χρόνου εμφανέστατα πια, οπότε φαντάζομαι πως το μακιγιάζ σιγά σιγά θα γίνει αναπόφευκτη συνήθεια, παρόλο που, λόγω έντονων χαρακτηριστικών δεν θα περάσω ποτέ στην κατηγορία των γυναικών εκείνων που τους ταιριάζουν οι μεγάλες αλλαγές. Μια καλή διάφανη πούδρα, λίγο κονσίλερ, ρουζ, μάσκαρα και ένα λιπ γκλος για τις απλές συν ένα primer, σκιές και το eyeliner που λέγαμε για τις πιο grand εξόδους είναι για μένα more than enough. Μαζί και ένα κραγιόν, που να μην φεύγει μόλις φάω ή πιω κάτι και να μην χρειάζεται να πηγαίνω στην τουαλέτα για να το ανανεώνω, κάτι που δεν κάνω ποτέ έτσι κι αλλιώς. Δηλαδή ένα κραγιόν της T-Leclerc, της γαλλικής εταιρίας που έβαλε την πούδρα στην ζωή των γυναικών κάπου γύρω στα τέλη του 1800 μια που μέχρι τότε την χρησιμοποιούσαν μόνο οι ηθοποιοί και οι πόρνες. Όλα τα καλλυντικά του οίκου είναι εξαιρετικά – με την πούδρα πρώτη και καλύτερη- και σε υπέροχες vintage συσκευασίες, αλλά τα κραγιόν είναι αληθινή αποκάλυψη. Στην φωτογραφία φοράω το νούμερο 26, το audacieux, που δυστυχώς για κάποιον ακατανόητο λόγο δεν κυκλοφορεί πια, αλλά σίγουρα θα βρείτε ένα χρώμα που θα σας βολέψει.
Τέλος, προχτές έφτασε σπίτι το καινούριο μου απόκτημα, ένα στατικό ποδήλατο για το οποίο έχω μεγαλεπήβολα σχέδια. Το concept είναι απλό. Μια που όποτε γράφτηκα σε γυμναστήριο μετά από μερικές μέρες βαρέθηκα – κυρίως το πήγαινε έλα- και μια που, ακόμα και εδώ στο Ψυχικό που υποτίθεται ότι είναι κάπως πιο «εξοχικά» είναι αφάνταστα δύσκολο να περπατάς με όλα αυτά τα εμπόδια – αυτοκίνητα και μηχανάκια παρκαρισμένα καβάλα στα πεζοδρόμια, τρύπες μέσα στην μέση του πουθενά, δέντρα με ρίζες που σπάνε τις πλάκες – αποφάσισα να γυμνάζομαι στο σπίτι. Εγκατέστησα λοιπόν το ποδήλατο μου στο γραφείο μου και μια φορά την ημέρα, όποτε έχω κέφι, βάζω μια ταινία ή μια σειρά να παίζει στον υπολογιστή μου και την βλέπω ποδηλατώντας. Μέχρι εδώ καλά και ήδη έχω ξεκινήσει αποφασιστικά με μισή ώρα την φορά και στόχο να φτάσω στην μια. Πλην όμως, δεν είχα υπολογίσει την σέλα που είναι σκληρή και άβολη, ένα αληθινό βασανιστήριο, που με έκανε να αναρωτιέμαι ποιος διεστραμμένος νους σκέφτηκε πως δεν φτάνει που κουραζόμαστε γυμναζόμενοι πρέπει να πονάμε και αφόρητα ταυτοχρόνως, τιμωρία κανονική δηλαδή. Από τα σχόλια που μου άφησαν στο αντίστοιχο ποστ μου στο Facebook μάλιστα, κατάλαβα πως δεν είμαι εγώ με το προβληματικά καλομαθημένο ντεριέρ αλλά όλοι όσοι ασχολούνται με το σπορ έχουν τα ίδια προβλήματα μια που, έμαθα πως υπάρχουν από ειδικά κολάν με ενσωματωμένο μαξιλαράκι μέχρι σέλες με επένδυση. Παρόλα αυτά, η λύση είναι αυτό το ποδήλατο πολυθρόνα if you ask me, και πολύ λυπάμαι που δεν το είχα ανακαλύψει νωρίτερα να έχω λύσει όλα μου τα προβλήματα με την μία..
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση