Ο καιρός κρυώνει σιγά σιγά και μαζευόμαστε στα σπίτια μας. Βραδιές με φίλους ή ώρες cocooning στον καναπέ, και τα αρωματικά κεριά μαζί με τα φρέσκα λουλούδια για μένα αποτελούν πάντα την πιο προσιτή μορφή καθημερινής πολυτέλειας. Και οι φίλοι μου που ξέρουν πια τα γούστα και τις αδυναμίες μου φροντίζουν με κάθε ευκαιρία να πλουτίζουν την συλλογή αλλά και το στοκ μου. Τα πιο αγαπημένα μου? Laduree από το Heaven on Earth στην Κηφισιά, Waks από το Golden Hall, Diptyque από το Attica, Baobab και Emmanuel Galea από το Internet.
Όταν η μόδα αποτελεί πηγή έμπνευσης όχι μόνο για ρούχα και αξεσουάρ αλλά και για λιχουδιές, το αποτέλεσμα είναι υπέροχο. Ετσι, η γνωστή βρετανική εταιρία Biscuiteers έφτιαξε ένα κουτί μπισκότα αφιερωμένα στο Fashion Week που έχει ήδη γίνει συλλεκτικό. Φορέματα, καμπαρτίνες, τζιν παντελόνια, κραγιόν, μπαλαρίνες, και ένα ροζ φλαμίνγκο συσκευασμένα μέσα σε ένα tin box, όλα εμπνευσμένα από τους διασημότερους βρετανούς σχεδιαστές, από τον Matthew Williamson και την Alice Temperley μέχρι την Charlotte Tilbury και την Stella McCartney. Νοιώθω πολύ τυχερή που η φίλη μου η Μαρία με σκέφτηκε και μου έστειλε ένα. Που τώρα που έχει αδειάσει πια από μπισκότα, φιλοξενεί την συλλογή μου από κάρτες με ευχές.
Αν έπρεπε να διαλέξω μια και μόνη τσάντα στον κόσμο, θα ήταν σίγουρα Chanel. Η ροζ 255 medium flap μου για την ακρίβεια, που αποτελεί το jewel of the crown της γκαρνταρόμπας μου. Σκέφτηκα πολύ πριν την αγοράσω – κάποια χρόνια πριν, όταν ακόμα είχαμε την άνεση να αγοράζουμε τέτοιου είδους τσάντες- κυρίως γιατί το χρώμα της είναι πολύ έντονο, hot pink όχι το άλλο το κάπως baby, όμως τελικά υπέκυψα και πολύ καλά έκανα μια που όχι μόνο πηγαίνει με πάρα πολλά από τα ρούχα μου χαρίζοντας τους λάμψη και μαζί αυτό το συνωμοτικό κλείσιμο του ματιού αλλά ταυτόχρονα, είναι απόλυτα ταυτισμένη με τον χαρακτήρα μου και την Πολυάννα που ζει εντός μου. Οι τσάντες Chanel άλλωστε, είναι επένδυση κανονική. Η αξία τους μόνο ανεβαίνει, τα κλασσικά μοντέλα είναι για πάντα και τα πιο περίεργα γίνονται συλλεκτικά μέσα σε μερικούς μήνες. Και πέρα από όλα αυτά, η αίσθηση του να λύνεις την λευκή κορδέλα με την καμέλια, να ανοίγεις το μαύρο κουτί με τα λευκά γράμματα, να παραμερίζεις τις δεκάδες στρώσεις ριζόχαρτου και να ανασύρεις την ολοκαίνουρια τσάντα σου από την μαύρη υφασμάτινη θήκη της, είναι κάθε φορά σαν να είναι η πρώτη φορά. Όλα, από την πλαστική κάρτα με τον αριθμό μέχρι τα πολυάριθμα φακελάκια με τις οδηγίες, τα πιστοποιητικά και τα girly σκίτσα είναι σχεδιασμένα ώστε να σε κάνουν να νοιώθεις όχι μόνο την απόλυτη ποιότητα αλλά και την εμμονή στην λεπτομέρεια. Που ήταν άλλωστε και το μυστικό της ίδιας της mademoiselle.
Και με το ροζ να είναι το πιο αγαπημένο μου χρώμα ever και το Λονδίνο η λατρεμένη πόλη της καρδιάς μου, φανταστείτε τον ενθουσιασμό μου όταν είδα την διακοσμητική και εικαστική παρέμβαση του David Shrigley στην Gallery του Sketch. Όλα ροζ, από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι και το afternoon tea δεν θα είναι ποτέ ξανά πιο κοντά στην απόλυτη τελειότητα, τουλάχιστον όχι σε ότι με αφορά. Πρωτοπήγα στο Sketch– πάλι για afternoon tea- πριν από 6 περίπου χρόνια με κάποιον πολύ αγαπημένο άνθρωπο της ζωής μου και από τότε απέφυγα να ξαναπάω για να μην χαλάσω την υπέροχη ανάμνηση. Τώρα όμως υπέκυψα στον πειρασμό και έτσι έχω ήδη κλείσει τραπέζι για να πάω με τις φίλες μου μέσα στον Νοέμβρη, για να δημιουργήσω καινούριες αναμνήσεις που δεν θα θαμπώσουν εννοείται τις παλιές, απλά θα τις πλαισιώσουν αρμονικά.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση