Νέα Υόρκη: The Chef's Table at Brooklyn Fare

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Για να κάνεις κράτηση πρέπει να πάρεις τηλέφωνο 6 εβδομάδες πριν στις 10.30πμ ώρα ΝΥ και αν είσαι τυχερός και βγάλεις γραμμή παίρνεις email με οδηγίες σχεδόν στρατιωτικού χαρακτήρα, πληρώνεις προκαταβολικά τα 300 δολάρια το άτομο και είσαι έτοιμος να μπεις στο μικρόκοσμο του σεφ Cesar Ramirez.

To εστιατόριο είναι παράρτημα ενός σουπερμάρκετ στο Μπρούκλυν και παρόλο που ο σεφ Ραμίρεζ είναι Μεξικάνος η λογική του εστιατορίου, ο χειρισμός και η ακρίβεια των υλικών είναι Γιαπωνέζικη. Στην ουσία μιλάμε για ένα ατσάλινο ημικυκλικό σούσι μπαρ γύρω από μια υπερμοντέρνα ανοιχτή κουζίνα με σκεύη κανονικά έργα τέχνης στο κέντρο του οποίου δουλεύει σιωπηλά όλη η ομάδα. Υπάρχουν μόνο δύο σερβιτόροι και ένας sommelier και ο ρυθμός είναι αρκετά γρήγορος ώστε μέσα σε 2,5 ώρες να έχεις τελειώσει. Δεν μιλάμε για έα μέρος που χαλαρώνεις, πίνεις μια γουλιά κρασί και συζητάς με τους φιλους σου αλλά για μια εμπειρία διαφορετική. Κι ευτυχώς που τα φώτα έχουν ένα γλυκό κίτρινο χρώμα γιατί αλλιώς θα νόμιζες οτι βρίσκεσαι σε χειρουργείο. Αν ακούγονται κάπως αυστηρά και όχι τόσο ανεβαστικά, η αλήθεια είναι ότι περνάς καλά και η γευστική εμπειρία τόσο ευχάριστη που φεύγεις με πλατύ χαμόγελο.

Όσο για το φαγητό θα πω ένα πράγμα: δεν έχω ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου τόσα πολυτελή υλικά μαζεμένα και δεν εννοω φυσικά μόνο το χαβιάρι και τις τρούφες αλλά και τα καλύτερα ψάρια που υπάρχουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ακόμα και τα τυριά ήταν ξεχωριστά με κορυφαίο ένα κατσικίσιο από το περίφημο Andante’s Dairy στην Καλιφόρνια.

Καθώς το μενού αλλάζει συνεχώς και οι συνταγές δεν δουλεύονται συνεχώς ώστε να τελειοποιηθούν είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο που η κουζίνα καταφέρνει να βγάζει τόσο ψηλό επίπεδο στο πιάτο. Και μιλάμε για πραγματικά διαμάντια γεύσης. Ένα φιλέτο μπαρμπουνιού σερβιρισμένο με όξινη σάλτσα πόνζου και τσιπς από τα λέπια του ψαριού ήταν απλά τέλειο. Μια μους αχινού σερβιρισμένη πάνω σε ζεστο μπριος ήταν σκεπασμένη με τρούφα και μια πέστροφα εμφανίστηκε στο πιάτο μαζί με τα αυγά της και μαγιονέζα με τζιντζερ. Σε κάθε πιάτο η πρωτοτυπία και η προσοχή στη λεπτομέρεια ήταν αποστομωτική. Μια κλασσική γαλλική μπουγιαμπέσα είχε ένα ελαφρύ άρωμα κάρυ ικανό να σε ταξιδέψει και να σε ξαφνιάσει. Ένα πιάτο με ραβιόλια γεμιστά με μοσχαράκι γάλακτος συνδυαζόταν με αστακό, φουα γκρα και abalone που σε κανονικές συνθήκες θα νόμιζες ότι ο λόγος ύπαρξης του ήταν να συγκεντρώσει τα ακριβότερα υλικά σ’ένα πιάτο αλλά τελικά συνειδητοποιείς οτι ο συνδυασμός της πολυτέλειας με το ταλέντο όσο σπάνια κι αν είναι στις μέρες μας σε καθηλώνει. Και τα γλυκά ήταν εξαιρετικά με το καλύτερο σουφλέ που έχω δοκιμάσει εκτός Γαλλίας αλλά και ένα σοκολατένιο γλυκό που θα το χαρακτηριζα σαν αποδομημένη βερσιόν του κλασσικού Ναπολεόν.

Μερικές μέρες μετα κι αφού έχει πια περάσει η επίδραση του στοματικού οργασμού, αυτό που σκέφτομαι είναι οτι τα 3 αστέρια εδώ σημαινουν κάτι πολυ διαφορετικό από τα Ευρωπαϊκά αλλά εξισου σημαντικά κι επίσης ότι είναι περίεργο που το Chef`s Table at Brooklyn Fare δεν είναι ένα από τα 50 καλύτερα εστιατόρια στον κόσμο. Ίσως όμως ο «κόσμος» να μην είναι ακόμα έτοιμος γι’αυτο.

ΒΑΘΜΟΣ: 9,5 / 10