Η ιδιωτική πρωτοβουλία

Τους τελευταίους μήνες διαβάζω περισπούδαστες αναλύσεις για τις κινήσεις που πρέπει να κάνει η ελληνική γαστρονομία, το ελληνικό κρασί, ο ελληνικός τουρισμός για να κατακτήσουν την θέση που τους αξίζει διεθνώς. Η πρόοδος των εξαγωγών καταγράφεται ως τάση, κινήσεις ενδιαφέρουσες γίνονται, αλλά και πολλά προβλήματα και κακοδαιμονίες καταγράφονται.

Πέρα από όλα αυτά όμως, πέρα από τις κινήσεις που πρέπει συντεταγμένα να κάνει η πολιτεία ή οι διάφοροι επαγγελματικοί φορείς, υπάρχει και η ιδιωτική πρωτοβουλία που καμιά φορά μπορεί να δημιουργήσει πυρήνες ανάπτυξης και τάσεις που δεν φανταζόμαστε. Και καμιά φορά αρκεί ένας άνθρωπος ή μια μικρή ομάδα με όραμα, μεράκι και -γιατί όχι- καλώς εννοούμενο ψώνιο ώστε να δημιουργήσει συζητήσεις και θετικές εικόνες για την ελληνική γαστρονομία και το κρασί σε opinion leaders του εξωτερικού. Σε μια τέτοια πρωτοβουλία θα αναφερθώ σήμερα.

Γνώρισα τον Γιάννη Θεοδώρου πριν πολλά χρόνια, τις μέρες της Ελληνικής Ακαδημίας Οίνου, κάπου στα μέσα των ‘90ς. Τον γνώρισα σαν έναν άνθρωπο με αληθινό ενδιαφέρον για το κρασί και τη γαστρονομία, με απίστευτες γνώσεις και ατέλειωτο μεράκι. Όταν ο Γιάννης ξεκινούσε να μιλά για το κρασί και το φαγητό δεν είχε σταματημό, οι απόψεις του συχνά ακραίες, «καθαρές» εκφράζονται πάντα με σταθερότητα και αυτοπεποίθηση χωρίς ίχνος έπαρσης παρόλο που καμιά φορά, αυτό, δεν φαίνεται από την πρώτη στιγμή. Όταν η Ακαδημία Οίνου έκλεισε τον κύκλο της, μια ομάδα από τα ιστορικά της μέλη, από τους πιο φανατικούς της φίλους και δικούς μου, προσωπικούς φίλους δημιούργησαν τον σύλλογο «Οι Φίλοι του Διονύσου», με πρόεδρο και «καθοδηγητή» τον Γιάννη Θεοδώρου. Οργάνωναν και συνεχίζουν να οργανώνουν δείπνα, ταξίδια και άλλες επικούρειες απολαύσεις. Πριν μερικά χρόνια έγιναν και το ελληνικό παρακλάδι της «Διεθνούς Ακαδημίας Γαστρονομίας».

Στο πλαίσιο αυτών των πιο εξωστρεφών εκδηλώσεων τους, οργάνωσαν πριν έναν μήνα περίπου ένα πενταήμερο όπου συμμετείχαν 52 μέλη της Διεθνούς Ακαδημίας Γαστρονομίας με αφορμή την συμπλήρωση 15 χρόνων από την ίδρυσή τους, αλλά και την βράβευση του Νίκου Καραθάνου (Hytra) ως «Chef de l’ avenir» (σημειώνω ότι δύο ακόμη Έλληνες σεφ έχουν βραβευθεί στο παρελθόν, ο Γιάννης Μπαξεβάνης και ο Χριστόφορος Πέσκιας, το 2005 και το 2006 αντίστοιχα)! Τις πέντε αυτές μέρες ήρθαν στην Ελλάδα άνθρωποι από δέκα χώρες όπως ο Jose Bento dos Santos (πρόεδρος της Πορτογαλικής Ακαδημίας Γαστρονομίας), ο Jacques Mallard (Αναπληρωτής πρόεδρος της Διεθνούς Ακαδημίας), ο Αριστόδημος Σοφιανός (της Αγγλικής Ακαδημίας και ιδρυτής της ελληνικής), ο Jean Vitaux (συγγραφέας του Νέου Γαστρονομικού Λεξικού της Γαλλίας), ο Fernando Figueiredo (πρόεδρος της Βραζιλιάνικης Ακαδημίας), η Chantal Comte (διάσημη negociante στο Ρούμι), η Monique Genin (η χήρα του ιδρυτή της Διεθνούς ακαδημίας Michel Genin), οι Naji Chaoui & Khalil Sara του διάσημου Domaine Ksara από το Λίβανο και πολλοί ακόμη.

Ο Γιάννης Θεοδώρου είχε οργανώσει ένα μαγικό πενταήμερο και είχε σκεφθεί και προβλέψει τα πάντα! Τους φιλοξένησε στο Πεντελικό όπου είχε επιμεληθεί προσωπικά έναν ειδικό μπουφέ πρωινού με κορυφαία ελληνικά προϊόντα, τους πήγε στον Τρικαλινό να δουν πως παράγεται το αβγοτάραχο, στον Ναό του Ποσειδώνα, στην Αίγινα, τους οργάνωσε γευσιγνωσία ελληνικού ελαιολάδου και οργάνωσε μια σειρά από γεύματα και δείπνα σε εστιατόρια όπως η Σπονδή, η Fuga, το Milos, η Γαλάζια Χύτρα (όπου έγινε και η βράβευση του Νίκου Καραθάνου) για να καταλήξουν σε ένα diner de gala στο Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας όπου μαγείρεψε ο Γιάννης Μπαξεβάνης. Στην διάρκεια αυτών των γευμάτων δοκίμασαν τα καλύτερα ελληνικά προϊόντα και μια εκπληκτική συλλογή ελληνικών κρασιών από ελληνικές ποικιλίες και ιδιαίτερες χρονιές και σπάνιες εμφιαλώσεις όπως η Σαντορίνη Σελλάδια 1999 του Μπουτάρη, η Σαντορίνη Καβαλιέρος 2009 του Σιγάλα, το Πάολο 2007 του Κτήματος Μερκάτη από την Ζάκυνθο, το Vinsanto 1984 του Αργυρού, το αφρώδες Domaine Karanika από το Αμύνταιο, η Νάουσα 2007 Terroir 3 του Μπουτάρη, η Μαλαγουζιά του Γεροβασιλείου, η Σητεία 2000 του Οικονόμου, το Samos Anthemis 1998, το Salto 2011 και η Νεμέα Grande Cuvee 2004  του Σκούρα, το Ξινόμαυρο Reserve Vieilles Vignes 2007 από το Κτήμα Άλφα και πολλά ακόμη!

Απολογούμαι για τον καταιγισμό ονομάτων και κρασιών αλλά ήθελα να καταλάβετε ότι μιλάμε για μια εντυπωσιακή διοργάνωση που έστησε ένας ιδιώτης με πάθος, γνώση και μεράκι που είχε ένα κίνητρο. Να εντυπωσιάσει opinion leaders από όλο τον κόσμο και να τους αποδείξει ότι η Ελλάδα διαθέτει παρόν, παρελθόν και μέλλον στη γαστρονομία. Να τους δείξει ότι η Ελλάδα δεν είναι μόνο οι εικόνες που βλέπουν στα δελτία ειδήσεων και δεν παράγει μόνο νέα σχετικά με επεισόδια, μνημόνια και μιζέρια. Και το κατάφερε στο ακέραιο! Οι 52 καλεσμένοι έφυγαν με τις καλύτερες εντυπώσεις έχοντας βιώσει πρωτόγνωρες γαστρονομικές εκπλήξεις, και μεταφέροντας στις χώρες τους μια άλλη Ελλάδα. Αυτή που θα έπρεπε όλοι να προβάλλουμε… και να ζούμε!

Στην φωτογραφία παρουσίασης του άρθρου, από αριστερά: Δημήτρης Χρονόπουλος chef patissier, Αριστόδημος Σοφιανός, Marina Moreira -μέλος της Βραζιλιάνικης Ακαδημίας Γαστρονομίας-, Γίαννης Θεοδώρου, Γίαννης Μπαξεβάνης chef , Jacques Maillard.