Δαλαμάρα Παλιοκαλιάς: Ανατομία ενός Terroir

Όμως στην πραγματικότητα ο  Παλαιοκαλιάς από το Κτήμα Δαλαμάρα δεν μας προσέφερε μια ανατομία ενός Terroir αλλά την ανατομία του χρόνου, χρόνος ο οποίος δρα απόλυτα ευεργετικά για τη Νάουσα και το χαρισματικό Ξινόμαυρο.

Ναι, το οινοποιείο όχι μόνο παρουσίασε την ιστορία και το Terroir των 5 αμπελοτεμαχίων που απαρτίζουν τον έκτασης 49 στρεμμάτων Παλιοκαλιά αλλά επιπλέον μας προσέφερε και κάποιες ιδιαίτερες single vineyard εμφιαλώσεις. Ωστόσο όταν η πολυαναμενόμενη ώρα για την δοκιμή 3 εσοδειών από την δεκαετία του 2000 και άλλων τόσων από την τρέχουσα έφτασε, αυτό που με απόλυτη σαφήνεια έγινε φανερό ήταν η τεράστια πρόοδος που έχει συντελεστεί στην σπουδαιότερη ερυθρή οινοπαραγωγική περιοχή της χώρας.

Ο δυναμικός ρόλος της νέας γενιάς, η σπουδαία δουλειά πάνω στην κλωνική επιλογή του Ξινόμαυρου, οι νέες οινοποιητικές πρακτικές αλλά και η προσοχή στην λεπτομέρεια που δίνεται σήμερα έχουν εκτοξεύσει ποιοτικά τη Νάουσα και αυτό γίνεται εμφανές στα κρασιά των περισσοτέρων παραγωγών της περιοχής. Απλά ο Παλαιοκαλιάς –ως ένα από τα πλέον εμβληματικά Ξινόμαυρα - εκφράζει στον ύψιστο βαθμό αυτή την επανάσταση.

Και όσο και αν ο ιδιαίτερα ταπεινός Κώστας Δαλαμάρας θεωρεί τον τελευταίο από τους παράγοντες που προανέφερα  ως τον πλέον σημαντικό για αυτή την απογείωση του σπουδαίου κρασιού του,  οι ποιοτικές διαφορές είναι τόσο χαώδεις που απλά οι λεπτομέρειες αποκλείεται εν τέλει να είναι λεπτομέρειες!

Όμως πέρα από φιλοσοφικές συζητήσεις το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει και η εν λόγω δοκιμή έφερε στα ποτήρια μας 3 εκπληκτικά κρασιά του σήμερα, που καθιστούν την Νάουσα Παλαιοκαλιάς ένα λαμπρό παράδειγμα ενός σπουδαίου terroir.

Παλιοκαλιάς 2015: Πυκνοϋφασμένη δαντέλα αυτό το κρασί, με κεράσι, φραγκοστάφυλο και βιολέτα σε φόντο γαρίφαλου. Το στόμα είναι ελαφρύ και αέρινο με την εξαιρετική ισορροπία να ενισχύεται από στιλάτες τανίνες. Το μακρύ τελείωμα Garam Masala εγγυάται ένα ωραίο ταξίδι για την επόμενη 10ετία. (8,5/10)

Παλιοκαλιάς 2013: Η εσοδεία του ΄13 έχει δώσει το πιο άγριο “ζώο” και αυτή η αγριάδα γίνεται παρούσα και στη γεμάτη με κρέας, βύνη και βύσσινο μύτη. Το σώμα είναι μέτριο ενώ η παρουσία αυστηρή αφού η εμφανής γλύκα υπερκαλύπτεται από εξαιρετική οξύτητα και νεαρές τανίνες που δαγκώνουν. Από το 2023. (8,5/10)

Παλιοκαλιάς 2011: Μύτη παγκόσμιας κλάσης με βιολέτες, βύσσινα, σοκολάτα, πιπέρι και κακάο για αυτό το εκπληκτικό ‘11. Ανάλογα πλουμιστό και το στόμα, με γλυκό φρούτο να ντύνει υπέροχα τον σκελετό που συνθέτουν η δροσιστική οξύτητα και οι λεπτοϋφασμένες τανίνες. Τόνοι πιπεριού στο τελείωμα. +5 χρόνια. (9/10)

Παλιοκαλιάς 2005: Έντονο, εξελιγμένο μπουκέτο γεμάτο με μανιτάρια, βρεγμένη γη, σύκο και χουρμά. Σχετικά πλούσιο σώμα που κυριαρχείται από ώριμη γλύκα και ντοματένιο flavor. Οι τανίνες έχουν μαλακώσει αλλά δεν έχουν χάσει το grip τους δίνοντας το παρόν στον ουρανίσκο. Κατανάλωση τώρα. (6/10)

Παλιοκαλιάς 2003: Η ένταση μπορεί να είναι μεγάλη, ωστόσο το φρούτο έχει χαθεί με αποτέλεσμα την καθολική υπεροχή του αλκοόλ. Το στόμα είναι ελαφρύ και άδειο και οι τανίνες στεγνές. Ένα κρασί που πέρασε το peak του πριν από μια 5ετία. (2/10)

Παλιοκαλιάς 2001: Άλλη μια χρονιά που πλέον έχει αποδημήσει εις Κύριον αφού έχει εξελιχθεί υπερβολικά στη μύτη ενώ έχει στεγνώσει τελείως από το φρούτο. (2/10)

Παλαιοκαλιάς 1997: 20 χρόνια έχει στην πλάτη της αυτή η χρονιά που συμμετείχε συμβολικά στην γευσιγνωσία, ωστόσο αποδείχθηκε φρεσκότερη από όλες τις άλλες της δεκαετίας των ’00! Κανέλα, κύμινο και λιαστή ντομάτα θέτουν τους αρωματικούς τόνους ενώ η ελαφράδα, η γλύκα και οι “τσιμπητές” τανίνες τους γευστικούς. (7/10)