Κατ’ αρχήν με προσοχή! Τα αφρώδη κρασιά λόγω του διοξειδίου που περιέχουν βρίσκονται υπό πίεση, πίεση που στην περίπτωση μιας Σαμπάνιας φθάνει ακόμα και τις 6 atm! Για το λόγω αυτό σε καμία περίπτωση δεν στρέφουμε την φιάλη σε ανθρώπους και πολυελαίους, δεν βάζουμε το κεφάλι μας πάνω από τον λαιμό της και δεν σταματάμε να πιέζουμε προς τα κάτω το φελλό με το χέρι μας καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας!
Τοποθετούμε αρχικά την φιάλη πάνω σε μια σταθερή επιφάνεια και αφαιρούμε το προστατευτικό σύρμα, φροντίζοντας το μεγάλο μας δάκτυλο να πιέζει συνεχώς το φελλό προς τα κάτω.
Κατόπιν παίρνουμε το μπουκάλι στα χέρια μας και δεν γυρνάμε το φελλό αλλά τον κρατάμε σταθερό γυρνώντας την φιάλη. Όσο ο φελλός βγαίνει τόσο θα νιώθουμε την πίεση να αυξάνεται και για αυτό θα πρέπει να ασκήσουμε επιπλέον δύναμη ώστε αυτή να μην μας τον πετάξει βίαια.
Στο τελικό στάδιο προσπαθούμε να στρέψουμε τον φελλό προς το έδαφος δημιουργώντας μια “χαραμάδα” ανάμεσα στο πάνω μέρος του φελλού και στο πανω χείλος του λαιμού. Αυτό το άνοιγμα θα εκτονώσει την πίεση, γεγονός που θα συνοδευτεί από ένα ελαφρύ σφύριγμα.
Η απουσία θορύβου είναι το απόλυτο ζητούμενο στο άνοιγμα, αφού υποδηλώνει ότι δεν έχουμε “πετάξει” ούτε ελάχιστο από το CO2, βασικό συστατικό ενός καλού αφρώδους. Μοναδικές εξαιρέσεις όπου ο θόρυβος και η υπερχείλιση του αφρού επιτρέπονται, αποτελούν οι πίστες οποιουδήποτε είδους!
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση